เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I love not man the less, but books moreรั่วชิงบ้านสกุลหาน
(Book) รีวิว ผมไม่เป็น (Ω) ของคุณหรอก!
  • ผมไม่เป็น (Ω) ของคุณหรอก!
    ผู้เขียน : สามหนึ่งสองหนึ่ง
    Rose Publishing
    3 เล่มจบ


              โอ้โห นี่มันนิยายไทยเรื่องแรกที่เราลงรีวิวในนี้เลยแหละ 5555 ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะชอบผลงานของคุณสามหนึ่งสองหนึ่งมากกกกกกเลยน่ะสิ

              เท้าความนิดว่าเดิมทีเรากดเรื่องนี้เก็บไว้ใน RAW สักพักใหญ่ละแต่ไม่ได้อ่านสักทีเพราะตอนนั้นคุณคนเขียนปิดตอนไปแล้ว เราเลยแบบไหนๆ ก็ปิดตอนแล้วก็เลยไม่รีบอ่าน เอาเวลาไปอ่านเรื่องอื่นก่อนแล้วกัน แล้วก็ไม่ได้สนใจอีกเลยจนเรามาเจอเรื่อง เอกภพเขต 8 ที่แบบติดงอมแงม พออ่านถึงตอนล่าสุดเลยไปดูว่าคุณคนนี้เค้าเขียนเรื่องอะไรอีกบ้าง สรุปคือ อ้าว อีกเรื่องที่เค้าเขียนเราก็แอดไว้นานแล้วนี่นา

              จากนั้นก็เข้าสู่วงจรลุยอ่านตอนที่ยังเปิดให้อ่าน (10 ตอน) จากนั้นก็เหลือบมองวันเปิดพรี ไม่กี่วันถัดมาปกก็ออก ปกสวยอลังการมากจนกดพรีแทบไม่ทัน และวันนี้ก็ได้จับเล่มจริงแน้ววว ปาทับใจมากกก

              ผมไม่เป็น (Ω) ของคุณหรอก! ไม่ใช่แนวโอเมก้าตกเป็นทาสของคุณอัลฟ่าแบบพล็อตตลาดทั่วไป แต่เป็นเรื่องของ คิรากร ที่ฟื้นจากความตายมาโผล่ในโลกโอเมก้าเวิร์ส มีพ่อแม่กับน้องสาวหน้าตาเหมือนในโลกก่อน แถมเขายังเป็นโอเมก้าหายากเพราะเกิดจากพ่อแม่อัลฟ่าอีกด้วย

              แต่เรื่องที่ซวยที่สุดคือเขาเป็นคุณชายโอเมก้าที่ถูกพ่อจำใจขายให้แต่งงานใช้หนี้กับ ภวิศ อัลฟ่าหนุ่มสุดแสนจะเพอร์เฟ็คแต่เกลียดโอเมก้าสุดฤทธิ์สุดเดช

              ภวิศไม่อยากแต่ง คิรากรก็ใช่ว่าจะอยากแต่งซะหน่อย เพราะงั้นคุณชายโอเมก้าเลยลุกมาทำงาน จัดการพลิกฟื้นกิจการโรงพิมพ์ของตระกูล เริ่มต้นจับธุรกิจใหม่ๆ ด้วยการพิมพ์การ์ดแต่งงาน ขยายฐานหาลูกค้าไปเรื่อยๆ หนึ่งในนั้นก็คือภวิศที่เดิมทีก็ไม่ชอบหน้าเค้าหรอก แต่โอเมก้าคนนี้มีอะไรที่แตกต่างออกไปจากโอเมก้าคนอื่นๆ ใช้เวลาไม่นานคุณภวิศคนเก่าก็หายไป กลายเป็นคุณภวิศสายเปย์ และไม่น๊านไม่นานก็โทรไปบอกเพื่อนว่า เฮ้ย ฉันว่าฉันชอบเค้า!

              เคค่ะพี่ เป็นคนรวดเร็วดีมาก หนูชอบ!

              เราชอบนิยายที่มีแบ็คกราวนด์เป็นเรื่องการทำงานในสายอาชีพต่างๆ เป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วยแหละ พอมาเจอธุรกิจสิ่งพิมพ์แบบนี้ก็รู้สึกว่าแปลกใหม่ดี น้องคินเค้าก็ทำงานแบบทำจริงจัง ลงไปคลุกคลีกับเครื่องพิมพ์จริงๆ เพราะเจ้าตัวเป็นโอเมก้า แม้จะมีคนคลั่งไคล้อยู่เยอะแต่ในวงการทำงานมันก็เป็นอีกเรื่อง มักจะโดนดูถูกว่ากลับบ้านไปเลี้ยงลูกไป อะไรแบบนี้บ่อยๆ (มี๊ถกแขนเสื้อรอไฝว้แทนแน้ววว)

              แต่แน่นอนว่าน้องคินไม่ยอมแพ้ ทำงานๆๆ กับสิ่งพิมพ์ที่ทั้งเนี๊ยบทั้งแปลกใหม่จนเฮงๆ ต้นปี เฮงๆ ท้ายปีกันไปปป

              ส่วนคุณภวิศ หลังจากรู้ใจตัวเองก็เดินเกมเร็วเลย แต่น้องคินเค้ามาจากโลกปกติเลยไม่รู้เรื่องสุขศึกษาแบบโอเมก้าเวิร์สสักเท่าไร บางครั้งการกระทำของน้องเลยออกแนวยั่วยวนคุณพี่แกไปนิดหนึ่ง พี่ภวิศเค้าก็พยายามอดทนมากเลย ไปๆ มาๆ ก็แบบอดทนจนชิน เอ็นดูวววว อ่านแล้วหยั่กมีปั๋ววว


              ความสัมพันธ์ทั้งคู่ค่อยๆ ขยับไปข้างหน้าเรื่อยๆ พร้อมกับมีเรื่องมีราวเข้ามาให้พวกเขาขยับชิดกันอีกนิดส์ อย่างการที่น้องคินปิ๊งไอเดีย ทำการ์ดแต่งงานที่มีกลิ่นฟีโรโมน ซึ่งตัวทดลองก็อีพี่นั่นแหละ วงวารอีกแล้ว 5555 หรือไปแข่งยิงธนูด้วยกันแต่น้องยิงไม่เป็น อีพี่ก็มาจ้า เดะพี่สอน ห้ามใครสอนเรยนะ หมาใหญ่ตัวนี้หวงน้องคินมาก แง่งๆ

              รวมๆ คือเป็นนิยายสายหวาน อ่านแล้วหัวใจนุ่มฟู ไม่เน้นเรื่องซีเรียสแต่ก็ไม่ได้นิ่มเป็นปีโป้ เราว่ามันเป็นอะไรที่อ่านเพลินมาก ปกติเราอ่านแนวโอเมก้าเวิร์สไม่ค่อยมาก บางเรื่องก็รู้นะแต่ไม่ได้เข้าใจดีเทลของมันขนาดนั้น แต่ได้อ่านเรื่องนี้จบไปสามเล่มรู้สึกเข้าใจเวิร์สนี้ขึ้นแบบเห็นภาพอ่ะ แต่มันเป็นการใส่รายละเอียดเข้ามาแบบที่ไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกเบื่อเพราะใช้ข้อมูลเล่นไปกับการดำเนินเรื่องของตัวละคร ก็เลยคิดว่าเป็นการเขียนที่ฉลาดดี

              อ้อ คุณนักเขียนเค้าเหมือนเขียนล้อกับสภาพบ้านเมืองเราในหลายๆ ประเด็นนะ บางทีอ่านแล้วก็หลุดขำ เรื่องมุกตลกมีใส่เข้ามาเรื่อยๆ ที่เราชอบมากคือมุกนกยูง นึกถึงทีไรนั่งขำคนเดียวตลอด 55555

              ด้านตัวละคร เราอ่านงานของคุณนักเขียนมาสองเรื่องรู้สึกว่านายเอกเค้าสายของหวานทุกเรื่องเลย 5555 เอกภพเขต 8 คุณดารันต์ชอบพุดดิ้ง คุณเอกภพก็หาพุดดิ้งมาเปย์ เรื่องนี้น้องคินชอบกินของจำพวกเค้ก พี่ภวิศแกก็เอาเค้กมาล่อ เป็นไทป์ที่ถูกล่อลวงด้วยของหวานกันทุกคนนน มี๊เห็นแล้วเป็นใจนุ่มๆ น้วยๆ เบยยย ㅠㅠ

              ส่วนพี่ภวิศก็สายดูแลเทคแคร์เก่ง อบอุ่นยิ่งกว่าไมโครเวฟ เราชอบไทป์ที่แบบดูแลทั้งเรื่องการงานและชีวิตประจำวันมากๆ ชอบที่นอกจากคุณเค้าจะเปย์เก่ง คอยไปรับไปส่งแล้วยังสอนงานสอนธุรกิจให้กับอีกฝ่ายอ่ะ แบบค่อยๆ ประคับประคองให้เติบโตเคียงกันไป แต่พอจีบก็จีบหนักมาก ขยันเต๊าะจนนุงงค่ะ มันแบบต้องขนาดนั้นเลยเหรอคะคุณพี่ 5555

              ตัวละครเรื่องนี้น่ารักนะ เราชอบแก๊งแซนด์วิชมากๆ อ่านการบรรยายแล้วอยากดู vlog ของพวกเค้าขึ้นมาทันทีเลย รู้สึกว่าทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ มีเพื่อนแบบนี้ชีวิตก็ไม่ขาดทุนละ

              ส่วนตัวละครที่หมั่นไส้คือ ธิปก อัลฟ่าที่พยายามเข้าใกล้น้องคินแบบไม่เลือกวิธี คือใช้วิธีที่ถ้าเราโดนเองคงจะอึดอัดมากอ่ะ เป็นไทป์ที่สร้างเรื่องสร้างราวเก่ง ตาคนนี้วอแวในช่วงเล่มแรกเล็กน้อยจากนั้นก็กลับมาอีกครั้งในเล่มที่ 3 อิชั้นก็อ่านไปกำหมัดไปเพราะอีตาคนนี้มีเบื้องลึกเบื้องหลังมากกว่าการตามเต๊าะแฟนชาวบ้าน แต่เอาเข้าจริงเราก็มานั่งคิดว่าจริงๆ แล้วตัวละครอย่างธิปกนี่น่ากลัวนะ เค้าดูลุ่มลึก เจ้าแผนการ แต่ก็ใจเย็นมาก เป็นพวกที่ทำงานใหญ่แล้วมักจะสำเร็จ (แต่มาแพ้พี่ภวิศนี่แหละค่ะ แหะๆ) แอบคิดเหมือนกันว่าถ้าเขียนตัวละครแนวๆ นี้แต่เขียนให้เป็นตัวเอกล่ะก็คงน่าติดตามไม่เบา

              แต่เพราะมีตัวละครแบบธิปกโผล่เข้ามานี่แหละเราเลยรู้สึกว่าซีนเล่ม 3 ในช่วงนี้อาจดรอปลงไปเล็กน้อย เราคิดว่าตัวละครนี้สามารถเอามาเล่นได้มากกว่านี้ แต่สรุปที่ได้มามันแบบอ้าว ธิปกก็จบแค่นี้เหรอ รู้สึกเคว้งนิดหน่อย คิดว่าเป็นตัวละครที่ยังไปได้อีก แต่ก็อย่างที่บอกไปว่าตัวนิยายมันเน้นสุขนิยมไม่เน้นดราม่า เน้นการสาดอาหารหมาให้คนอ่าน การใส่ซีนตัวร้ายมาแบบนี้ก็น่าจะเรียกว่าพอประมาณแล้วล่ะมั้ง (ไม่แน่ใจ หรือทุกคนคิดยังไงมาคุยกันได้นะ)

              และอย่างที่บอกไปว่ามันเป็นนิยายที่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้องแต่ว่างานมันไม่ได้มีส่วนแบ่งในเนื้อเรื่องเยอะขนาดนั้นนะ มันรีเลทเข้าด้วยกันดี นิยายบางเรื่องเขียนสายงานนี่แหละแต่ใส่งานมาเยอะจนอ่านแล้วตื้อไปหมด เยอะมากจนแบบถ้าตัดไปก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอ่ะเพราะมันไม่ได้เกี่ยวกับเส้นเรื่องเลย เปลืองหน้ากระดาษเปล่าๆ อีก แต่เรื่องนี้ใส่มาแบบพอดิบพอดี ไม่มากไปแต่ก็ไม่น้อยไป ทำให้อ่านสนุกและเข้ากับการดำเนินเรื่องมากๆ ไม่น่าเบื่อสักนิดค่ะ ได้ความรู้อีกต่างหาก

              รวมๆ แล้วชอบมากกก ชอบถึงขั้นเป็นนิยายวายจากนักเขียนไทยเรื่องแรกที่เราหยิบมาเขียนรีวิวในนี้เลย พลังความดีงาม 100 + พลังความอวย 150 จ้า 555555555

              แต่ลองอ่านเถอะ สนุกดี มีความฟิน อ่านไปยิ้มไป อยากมีอัลฟ่าแบบคุณภวิศเป็นของตัวเอง แต่ดูแล้วคงได้แค่ฝัน ฝันหวานกลางอาหารหมาของพวกเค้าที่สาดใส่เราจนเจ็บระบม

              ป.ล. ขอหวีดปกอีกรอบ ปกสวยมาก สวยแบบสวยจึ้ง โดยเฉพาะเล่มสาม แวบแรกนึกว่านิยายแปลจีน แต่ที่ชอบมากๆ ก็คือการ์ดแต่งงานนี่แหละ ชอบไอเดียจัง นี่ถ้าสำนักพิมพ์ลงทุนใช้เป็นกระดาษหอมน่าจะฟินกว่านี้นะ 555


              รอเรื่องคุณเอกภพเขต 8 ต่อเลย รอผลงานของคุณนักเขียนในเรื่องต่อๆ ไปด้วยค่ะ คุณนักเขียนเขียนคำนำได้น่ารักมากๆ หลังจากนี้ก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับนะคะ


    contact me
    twitter : @malavitabb


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in