"กางเกงไม่มีตัวยาวกว่านี้รึไง หัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อย!''

มนุษย์น้าหัวโบราณ 1 อัตราซึ่งประกอบอาชีพเป็นครูมหาวิทยาลัยตั้งแต่สมัยพี่ติ๊ก เจษฎาเป็นพระเอกละครวนิดา

ได้พ่นประโยคนี้ใส่หูอิฉัน
เมื่อ 10 โมงเช้าหลังจากที่ได้พานพบกับกางเกงขาสั้นสูงเหนือหัวเข่า2นิ้วครึ่ง สีชมพูเข้มแบบปากกา Highlight ยี่ห้อ Adidas ซึ่งเป็นกางเกงออกกำลังกายโดยเฉพาะ

At the moment อิฉันแสร้งหูทวนลมและไม่สนใจนาง ปล่อยนางเพ่งสายตาอันน่าสยดสยองนั่น มาที่ส้นตึกสีดำ ความหนาของส้นนิ้วครึ่งคู่โปรดของฉัน

ไม่นอยด์แต่ลำไย คือเราใส่ไปกินข้าว ไปซื้อกาแฟแล้วก็กลับบ้าน ไม่ได้ไปวัดเด้อ นังเด๋อ ถ้าสั้นกว่านี้ก็คือไม่บาปนะจ๊ะ

อยากบอกชะนีทั้งหลาย ไม่ว่าจะโดนติติงเรื่องการแต่งหน้า แต่งตัว ก็คือสิทธิร่างกายของเรา ถ้ามันไม่ได้ฆ่าใครตาย ไม่ทำให้ใครหูขาด ไม่ผิดกาลเทศะ ใส่เลย เอาให้ปัง

และคุณน้า 1 อัตราคนนั้นก็ยังไม่รู้ว่ากางเกงที่นาง Complain คือ พี่สาวของตัวเองนั่นแหละที่ซื้อให้ฉันใส่

ว๊าย ถ้านางรู้ ก็คือแหกค่ะซิส ป้าฉันนี่ล่ะเจ้าแม่ Fashion เกินเบอร์ที่ Support Costume ฉันทุกอย่าง #DONTTELLMEHOWTODRESS?