ฉันได้รับมอบหมายงานให้ดูรายการ "The me you can't see" ตอนของเลดี้ กาก้า ที่ออกมาเล่าประสบการณ์ที่เธอถูกล่วงละเมิดทางเพศ และอ่านวรรณกรรมเยาวชนเรื่อง "จะไม่ทนเงียบอีกต่อไป" เพื่อนำมาเชื่อมโยงเขียนเป็นบทความ

ฉันเริ่มดูรายการ The me you can't see ก่อนเป็นอย่างแรก แล้วสรุปใจความเมื่อดูจบ จากนั้นจึงเริ่มต้นอ่าน "จะไม่ทนเงียบอีกต่อไป" ซึ่งเรื่องนี้เป็นวรรณกรรมประเภทสารคดี ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการถูกล่วงละเมิดทางเพศจากคนใกล้ชิด ในวัยเพียง 3 ขวบเท่านั้น บอกตามตรงว่าไม่ใช่แนวที่ฉันชอบอ่านเลย มันเป็นเรื่องที่สะเทือนใจมาก ฉันสามารถอ่านได้วันละไม่กี่หน้า แล้วต้องหยุดพัก เพราะเนื้อหาค่อนข้างหนักสำหรับฉันที่ไม่ชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้ว

แต่เมื่ออ่านจบกลับรู้สึกคุ้มค่าที่ได้อ่าน เพราะหนังสือเรื่องนี้สะท้อนปัญหาการล่วงละเมิดทางเพศที่เกิดขึ้นจริงในปัจจุบัน มีเหยื่อหลายคนที่ไม่กล้าออกมาพูด หรือออกมาพูดแล้วยังไม่ได้รับความเป็นธรรม ด้วยกระบวนการทางกฎหมายที่ไม่เคร่งครัดพอ 

ฉันคิดว่าหนังสือเล่มนี้เปรียบเสมือนแสงสว่างให้กับคนที่ตกเป็นเหยื่อทุกคน มันอาจช่วยให้พวกเขามีกำลังใจที่จะลุกขึ้นมา ไม่ทนเงียบอีกต่อไป และเป็นประโยชน์กับทุกคนที่ต้องการช่วยเหลือเหยื่อที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศอีกด้วย

ลำดับต่อไปคือการเขียนบทความรีวิวหนังสือเรื่องนี้ ที่ไม่ใช่แค่รีวิวจากความรู้สึกเราอย่างเดียว แต่ต้องหาข้อมูลมาเสริมเพื่อเพิ่มความน่าสนใจและให้ผู้อ่านได้รับความรู้ไปในตัว ถือเป็นการเขียนบทความที่ "ยาก" สำหรับฉัน คำว่ายากในที่นี้ คือ "ยากตรงที่เขียนอย่างไรไม่ให้ดูขายหนังสือจนเกินไป" ซึ่งฉันไม่เคยเขียนบทความลักษณะนี้มาก่อน ถือเป็นงานที่ท้าทายมาก ๆ 

ในที่สุดฉันก็เขียนบทความที่ฉันไม่ค่อยถนัดเอาเสียเลยจนสำเร็จ และบทความนี้ฉันได้วาดภาพประกอบเองด้วยนะ ต้องขอขอบคุณพี่ที่ฝึกงานที่ชื่นชอบภาพของฉัน