ร่างเล็กเดินเอี่ยวตัวหลบนายหัวผักไปทางด้านซ้ายเล็กน้อยเพื่อกลับไปยังบ้านพัก คือเธอขี้เกียจพูดคุยกับเขาอีกอย่างมันเป็นเวลาพักส่วนตัวของเธอด้วย ถ้าเขาจะมากวนประสาทค่อยมาพรุ่งนี้ได้ไหมตอนนี้เธอเหนื่อยมาก

พรึบ! อั๊ก

“เดี๋ยวสิไอ้เด็กใหม่ข้ายังพูดไม่ทันจบเลย” 

แรงกระชากเสื้อตรงหลังคอทำเอาจุกคอหอยเพราะวอลล็อคจับปกเสื้อกระชับแน่น เมื่อเขาออกแรงดึงเพียงนิดเดียวร่างทั้งร่างของลูกน้องตัวน้อยก็ลอยปลิวติดมือ

…ผอมอยู่แล้วแต่ไม่คิดว่าจะเบาได้ขนาดนี้…

แรงเสียดสีจากเสื้อเกิดเป็นรอยแดงบริเวณคอเกรเทลแต่ไม่นานมันก็ค่อย ๆ จางหายไป เขาคิดภายในใจว่าเจ้านี่ผิวมันช่างบอบบางแท้โดนนิดโดนหน่อยก็มีรอยขึ้น แล้วดันมีแผลตามตัวเยอะแบบนี้คงทิ้งรอยแผลเป็นถาวร

เขาเคยเห็นพวกทาสมีบาดแผลมาเยอะแต่เจ้านี่น่าจะเยอะที่สุดไม่รู้มันไปทำอะไรมาบ้าง

“ไหน ๆ เจ้าก็เข้ามาเป็นลูกน้องข้าแล้ว ฉะนั้นข้าจะสั่งงานล่วงหน้าตอนนี้คงไม่เสียหายอะไรมั้ง” 

หัวทุยเล็กเลิกคิ้วสงสัยหันขวับกลับมามองใบหน้าหล่อว่าเขาจะสั่งงานอะไร

…สั่งได้นะนายแต่อย่างเยอะ…

ตอนที่เธอทำงานกับบริษัทช่วงแรก ๆ เซนส์เธอดีทุกครั้งเวลาหัวหน้าสั่งงาน สมมติว่าสั่งวันนี้ตอนเย็นแต่เขากำชับว่าจะเอาตอนเช้าหรือใช้ให้เธอไปซื้อกาแฟให้ทั้งที่เธอก็ไม่ได้ว่างวิ่งลงไปซื้อให้ได้ ครั้งนี้ก็เช่นกันกลิ่นเค้าลางหายนะกำลังมา

“พอดีว่าพรุ่งนี้ไม่มีคนจัดเรียงกรงเหล็กขังทาสเจ้าก็ไปทำงานตรงนั้นแล้วกัน แค่เรียงให้เป็นระเบียบมันคงไม่ยากเกินความสามารถเจ้าสินะ?” 

เด็กสาวพยักหน้าเข้าใจเนื้องานแต่กรงเหล็กที่ขังทาสมีขนาดค่อนข้างใหญ่และหนักมาก ร่างกายเธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แถมร่างกายยังไม่ฟื้นฟูดีผอมบางไม่มีทางที่จะยกมันได้หมดภายในวันเดียว ฉะนั้นถ้าให้เธอช่วยจัดเรียงมีหวังโดนทับตายแน่จึงเอ่ยถามออกไปว่ามีคนช่วยยกไหมหรือเธอต้องทำคนเดียว

“เจ้าลองทำก่อนสิยังไม่ได้ลองเลยจะรู้ได้ไงว่าทำได้หรือไม่ได้?” 

อื้อหื้อสุดปังเธออยากยื่นฝ่ามือไปตบปากอีตาหัวผักเสียตอนนี้ เธอทำได้แต่ก่นด่าในใจว่าไอบักห่าเอ็งพูดออกมาได้ว่าให้ลองก่อนเหลือจะเชื่อ

แค่งานแรกเกรเทลก็ปวดจิตแล้วไม่อยากนึกสภาพเวลาเขาสั่งงานต่อไปเลยว่าจะพิสดารแค่ไหน

พูดเสร็จเขาก็ปล่อยคอเสื้อในมือด้วยสภาพยับยู่ยี่ เห็นคนผมสั้นพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจก็สั่งงานถัดไปโดยทันทีไม่สนใจว่ามันจะเกินตัวอีกฝ่ายเลยสักนิด

…ข้าอยากแหย่มันเล่น…

ทุกครั้งที่เขาพูดอะไรก็ตามกับเด็กหนุ่มมันก็มักจะแสดงสีหน้าแปลก ๆ เสมอสงสัยจะทำออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เสร็จแล้วเจ้าก็ไปเอาพวกโซ่ทั้งหมดในโกดังมาขัดทำความสะอาด” 

หน้าหวานเริ่มซีดเผือดเรื่อย ๆ ดูแล้วเขาจะยังร่ายงานยาวสั่งเธอไม่จบเสียที

“ต่อด้วยเจ้าไปขัดห้องน้ำทุกห้องส่วนนี้เจ้าไปขออุปกรณ์จากพวกป้าแม่บ้านแล้วกัน…แล้วมีไรอีกนะข้านึกสักครู่” 

วอลล็อคส่งยิ้มร้าย ๆ มาให้แบบนี้ทำเอาเกรเทลขนแขนลุก

…อีตาหัวผักเป็นบ้าเหรอสั่งงานเยอะขนาดนี้…

เธออยากพูดว่าพอก่อนเถอะพ่อหนุ่มแค่นี้เธอคนเดียวก็จะทำไม่ทันแล้ว โชคดีแค่ไหนที่เขาไม่ได้กำหนดเวลาว่าต้องทำให้เสร็จภายในกี่โมง

“อ่อจริงสิ! เจ้าไปเอาพวกขนมปังกับน้ำไปแจกพวกทาสด้วยก็ดีนะ” 

สั่งงานปกติไม่ได้เขายังทำเสียงยียวนกวนประสาทอีกเพิ่มดีกรีความน่าหมั่นไส้ไปอีก

“งานทั้งหมดเจ้าจะทำอย่างใดก่อนก็แล้วแต่เจ้าจัดสรร” 

นี่ถ้าวอลล็อคอยู่ในโลกของเธอเขาคงได้รับการตั้งสมญานามชื่อใดสักชื่อจากพนักงานแน่นอนเกรเทลฟันธง

“เมื่อทำอะไรเสร็จแล้วก็แวะมาหาข้าอีกทีนะเจ้าหนูข้าจะได้สั่งงานเจ้าเพิ่ม” 

สังหรณ์ใจว่าอีกฝ่ายจงใจแกล้งเธอแน่ ๆ สั่งตั้งสามสี่งานในหนึ่งวันอยากจะเป็นบ้า

นี่มันยิ่งกว่าโรงงานนรก

แต่จะปฏิเสธเจ้านายได้ไงเธอเป็นแค่ลูกน้องก็ต้องยอมรับกรรมทำตามไปแบบคอตก ตื่นมาแค่ไม่กี่วันก็งานหยาบขนาดนี้ถ้าเธออยู่เป็นปีไม่รู้จะเจอเหตุการณ์ชวนปวดขมับอีกเยอะแค่ไหน

“ขอรับแล้วมีอะไรจะบอกข้าอีกไหม” 

เกรเทลกัดฟันตอบ รู้สึกหัวร้อนขึ้นมาดื้อ ๆ เงยหน้ามองร่างสูงยืนทำหน้าคิดสักพักแต่เขาก็ส่ายหน้า

จังหวะที่เขากำลังจะเอ่ยปากพูดต่อเกรเทลก็พูดดักคอเพื่อตัดบทสนทนา

“ถ้างั้นราตรีสวัสดิ์ขอรับ” 

เกรเทลไม่อยากยืนเสวนากับนายหัวเขียวนานเท่าไรยิ่งคุยนานเท่าไรดูทรงแล้วจะประสาทกินกว่าเดิม เธออยากรีบไปล้มตัวลงบนเตียงนอนแทบใจจะขาด หลังจากที่ร่างกายได้รับสารอาหารที่ต้องการท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน 

เธอเพลียแถมเหนื่อยสุด ๆ การยืนคุยต่อพานจะทำให้เธอเมื่อยล้ากว่าเดิม

ขอเสียมารยาทหน่อยจะเป็นอะไรไปเล่า คนเขาจะหลับจะนอนถ้าเขาไม่อยากพักผ่อนก็ให้เขาเล่นสนุกไปคนเดียวเถอะ

เธอขอตัวลาจ้า

เหมือนเขามาแกล้งแหย่ให้เธอหงุดหงิดใจเล่น ฉะนั้นอย่าหวังว่าเธอจะเป็นไปตามที่เขาคาดหวังเลยคิดว่าเธอรู้ไม่ทันเขาเหรอกระจอกไปย่ะ

วอลล็อคแทบกลั้นขำไม่อยู่กับท่าทางเบื่อโลกของเด็กหนุ่มตรงหน้า

…ถ้าไม่กลัวเสียฟอร์มข้าแทบไหลลงไปนอนขำบนพื้นดินจะแย่…

มันจะรู้ตัวบ้างไหมว่าสีหน้าตัวเองมันโคตรจี้เส้นชาวบ้าน วันนี้รู้สึกคุ้มค่าแล้วที่แวะมาคุยกับมันก่อนอาบน้ำนอนเพราะอย่างไรก็ตามเขาก็ต้องคอยจับตาดูมันอยู่เรื่อย ๆ ไม่ให้คลาดสายตามีบางอย่างผิดปกติแต่เขาไม่สามารถระบุได้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร

นอกจากนี้ตอนรับมันมาเขาพลาดเองที่ไม่ได้ใส่ใจประวัติของมัน เนื่องจากวันนั้นเขาติดธุระออกไปคุยงานนอกพื้นที่จึงฝากฝังให้ลูกน้องดูแลแทนชั่วคราว จังหวะก็ดันพอดีกับมีขบวนแลกเปลี่ยนตลาดทาสมาลงพอดีทำให้ขั้นตอนการรับซื้อขายทาสตกหล่นไปหลายส่วน

ลางสังหรณ์เขาไม่เคยผิดพลาดมันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ตอนนี้ทำได้แค่สังเกตการณ์ไปก่อน

ร่างบางเดินผ่านไปโดยไม่หันหลังมามองเขาจนอดแซวท่าทางการเดินของมันไม่ได้

“หึ เดินให้มันดี ๆ เดินอย่างกับสตรีเดี๋ยวก็โดนแซวหรอก” 

เกรเทลชะงักไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลือกรีบวิ่งจ้ำอ้าวกลับไปที่พักแทน วันนี้ขนแขนลุกรอบสองแล้วมั้งเธอดันผิดพลาดอีกแล้วพรุ่งนี้จะต้องไม่หลุดอีกเด็ดขาด!

------

กดหัวใจ ​❤️ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ

หากพบคำผิด แปลพลาด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ

𝑻𝒂𝒍𝒌 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓

ปวดประสาทชนิดที่ว่าไรท์เขียนเองยังปวดหัวเลยค่ะถถถ แบบว่าจะเขียนยังไงให้ฮีแกกวนบาทาได้มากที่สุด ชอบมากผู้ชายขี้เล่น🫨