ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ
โอเคมันคือไม้นวดหลังนั้นเองทีแรกเธอตกใจว่าเขาหยิบไม้มาทำอะไร ดูแล้วอีกฝ่ายคงปวดหลังมิใช่น้อยถึงได้ทุบเอาทุบเอาดูเป็นคนชิลสุด ๆ ไปเลย
สิ่งแรกที่รอล์ฟเห็นในสายตาตั้งแต่เดินเข้ามาคือเป็นมันเด็กผู้ชายที่ผอมมาก ผมสั้นกุด หน้าตามอมแมมสกปรก วัดจากสายตาเตี้ยกว่าเขา
“แล้วใครพาเจ้ามาที่นี่นายหรือเฟียซ?”
“เฟียซ”
อารอล์ฟพยักหน้า
“เดิมทีข้าอยู่ที่นี่คนเดียวมานานสักพักแล้ว ก็ดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อนร่วมห้องเสียบ้าง”
เขานั่งลงบนเตียงแต่มือก็ยังกำไม้นวดทุบไปที่หลังเงียบไปสักพักเพื่อครุ่นคิดบางอย่าง
“จริงสิเจ้าจะมาทำงานอะไร”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มเอนตัวลงนอนเธอก็ถือโอกาสนั่งลงบ้างปากก็ตอบคำถามไปด้วย
“เฟียซบอกว่าค่อยเริ่มงานพรุ่งนี้จะไปถามงานจากเขาหรือจากเจ้าก็ได้”
“อ่อได้สิเจ้าไม่ต้องไปถามเจ้านั่นหรอกข้าสอนงานเจ้าได้”
ไหน ๆ ก็ต้องอยู่ด้วยกันถือโอกาสจับตาดูเจ้าเด็กใหม่เสียหน่อยว่ามันจะมีดีอะไรบ้างไหมเพราะที่นี่เป็นตลาดค้าทาสขนาดใหญ่อันดับต้น ๆ ของประเทศ ฉะนั้นงานมีให้ทำหลากหลายตั้งแต่เบาไปถึงหนักที่สำคัญห้ามขี้เกียจเด็ดขาด
“ข้าว่าเจ้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะเดี๋ยวไม่นานก็ไปกินข้าวเย็นแล้ว”
ร่างเล็กก้มมองตัวเองสภาพเนื้อตัวสกปรกไหนจะมีบาดแผลเยอะอีกคงต้องทำแผลหลังอาบน้ำเสร็จแต่ประเด็นคือเธอไม่รู้ว่าห้องน้ำไปตรงไหน
“เออ…รอล์ฟห้องน้ำไปทางไหน”
ชายหนุ่มที่นอนเอกเขนกอยู่จึงต้องผงกหัวขึ้นมาจากหมอนเพื่อตอบคำถามแล้วทำท่าบุ้ยปากไปทางด้านหลังบ้านให้เธอมองตามเขา
“นู้นหลังบ้านมันจะมีห้องน้ำเล็ก ๆ อยู่เจ้าไปใช้ได้”
“ขอบคุณมาก”
เกรเทลคว้าเอาถุงผ้าที่เฟียซให้มาแล้วเดินออกจากบ้านอ้อมไปด้านหลังนิดหน่อยไม่นานก็เจอห้องน้ำที่อารอล์ฟบอก
มันเป็นห้องอาบน้ำที่มีสุขาภายในตัวขนาดไม่ใหญ่มากเหมาะสำหรับทำธุระเพียงคนเดียวซึ่งมันถูกใจเธอสุด ๆ เพราะไม่ต้องไปอาบน้ำรวมกับผู้ชายจำนวนมาก ไม่งั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะเลี่ยงสถานการณ์นั้นได้อย่างไร
เกรเทลจัดการถอดชุดเก่าออกตอนนี้เธอเพิ่งมีโอกาสสังเกตเนื้อตัวใต้ร่มผ้าเต็มสองตาว่านอกจากที่ร่างกายผอมจนหนังติดกระดูกช่วงเอวและอกมีแผลฟกช้ำดำเขียวเป็นจ้ำ ๆ ตามแขนขาด้านในมีแผลเป็นทางยาวมากมาย ส่วนแผ่นหลังก็มีแผลถลอกเหมือนโดนลากขูดกับพื้นมา
ยอมรับเลยว่าเธอตกใจสภาพตนเองในตอนนี้สุด ๆ ไม่คิดว่าจะแย่ได้เบอร์นี้ ร่างเดิมไปทำอะไรมากันถึงกลายเป็นแบบนี้ได้
นี่มันเกินไปมาก
ร่างเล็กทำใจยอมรับแบบปลง ๆ ต่อจากนี้คงต้องดูแลร่างกายให้ดีอย่างน้อยนอนหลับกินอิ่ม
มือเล็กเอื้อมมือไปตักน้ำขึ้นมาราดตัวสัมผัสแรกที่โสตประสาทรับรู้คือแสบยิบไปทั้งตัว ขนแขนลุกชนิดที่ว่าชีวิตนี้ไม่เคยลิ้มรสชาติแบบนี้มาก่อนเนื่องจากบาดแผลบางจุดยังสดอยู่เล็กน้อย
เกรเทลซี๊ดปากแสบทรวงยันกระดูกดำตอนนี้ยังเหลือฟอกสบู่อีกแค่คิดก็แทบกรีดร้องออกมา
สถานการณ์ภายในห้องน้ำกว่าจะผ่านพ้นไปได้ก็เกือบ 45 นาที จนอารอล์ฟต้องเดินออกมาตามเพราะสงสัยว่าเจ้าทาสหายไปไหนนาน
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังก้าวขาไปเพื่อจับลูกบิดประตูจังหวะนั้นเองที่บานประตูก็ถูกผลักเข้ามาพอดิบพอดี
ปึง!
ผลคือเข้าหน้าเขาเต็ม ๆ จนเห็นดาว เสียงชนดังสนั่นจนเกรเทลต้องหันมามองว่าตนเองเปิดประตูชนกับสิ่งใด
“อ๊าก!”
“เฮ้ย! อารอล์ฟข้าขอโทษเจ็บไหม”
ร่างบางตกใจไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอุตริมายืนตรงนี้รีบเข้าไปดูใบหน้าว่ามีบาดแผลหรือไม่
“เจ็บสิถามได้”
อารอล์ฟเงยหน้าขึ้นมาเพื่อโชว์หลักฐานให้ไอตัวแสบดูว่าหน้าผากเขาปูดขึ้นมาแล้ว
…แรงฉิบหาย…
“ขอโทษนะไม่คิดว่าเจ้ามายืนอยู่หน้าประตู”
เธอขอโทษขอโพยยกใหญ่รู้สึกผิดที่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บตัว
“ข้าแค่เป็นห่วงว่าเจ้าหายไปไหนตั้งนานเลยจะไปตามที่ห้องน้ำเพราะใกล้เวลาแล้ว”
ที่แท้เขาก็จะไปตามเธอแต่ทำไงได้ก็สภาพเธออาบน้ำเร็วได้เสียที่ไหน
อารอล์ฟโบกมือบอกว่าไม่ต้องเข้ามาดูหน้าเขาแล้วไม่ได้ถือสาอะไรกับความไม่ระมัดระวังในครั้งนี้
สายตาร่างสูงเหลือบมองสำรวจคนตรงหน้าหัวจรดปลายเท้า เนื้อตัวสะอาดไม่เลอะเทอะมอมแมมอีกแล้ว สวมเสื้อเชิ้ตที่ใหญ่กว่าตัว มีกลิ่นหอมสบู่อ่อน ๆ ลอยตามลม ใบหน้าดูจิ้มลิ้มคล้ายสตรีหลายส่วน แต่ที่ขัดหูขัดตาที่สุดไม่พ้นเนื้อตัวที่มีบาดแผลเต็มไปหมด
“สภาพเจ้าดูไม่ได้เชียว”
เขาเอ่ยแซวเพราะไม่แปลกที่ทาสจะมีบาดแผลพวกนี้ตามตัว เดาว่าเจ้าเด็กนี้ก่อนจะมาถึงมือนายเขาคงทำเรื่องเจ็บแสบกับใครไว้เยอะ ก่อนมันไปอาบน้ำเขาก็เห็นแล้วแหละว่ามันมีแผลแต่ก็ไม่คิดว่าจะเยอะเต็มทุกตารางนิ้ว
“ข้าพอมียาอยู่เจ้าเอาไปใช้ได้ ดีกว่าปล่อยให้มันหายเอง”
รอล์ฟเดินไปหยิบยาที่เก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าออกมายื่นให้ เกรเทลเอื้อมมือไปรับพร้อมกล่าวขอบคุณในความมีน้ำใจของอารอล์ฟ
สมองน้อย ๆ ของเธอก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าแล้วเขาไม่ทายาที่หัวหรือไงทั้งที่โดนกระแทกแรงขนาดนั้น เธอจึงเอ่ยถามร่างสูงแต่คำตอบที่ได้คือไม่ต้องเป็นห่วงปล่อยมันทิ้งไว้เถอะ
เกรเทลไม่เข้าใจความคิดของเพื่อนใหม่คนนี้ทั้งที่ตัวเองเพิ่งบอกเธอว่าอย่าปล่อยให้แผลหายเองแต่ตัวเองไม่ทำแผลซะงั้น
มือบางควักเนื้อยาแล้วทยอยทาไปปทีละส่วน จุดไหนทาได้ก็ทาไปก่อน ส่วนไหนที่ไม่ได้เอาไว้ค่อยไปทาในห้องน้ำ เธอไม่อยากถกเสื้อโชว์หน้าอกให้ผู้ชายแปลกหน้าเห็น
เวลาผ่านไปสักพักอารอล์ฟก็เรียกให้เธอรีบเดินไปกินข้าวเพราะขืนชักช้าข้าวจะหมด คนที่นี่กินข้าวเหมือนห่าลงไม่รู้ไปอดยากมาจากไหนกันทั้งที่อาหารก็มีให้ครบทั้งสามมื้อ
------
กดหัวใจ ❤️ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ
หากพบคำผิด แปลพลาด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ
𝑻𝒂𝒍𝒌 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓
โถ่ว พ่อหนุ่มอารอล์ฟหนูห่วงใยเพื่อนใหม่ขนาดนี้เอารางวัลเพื่อนดีเด่นสาขาสันติภาพไหม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in