หมอบอกว่ายานี้ใช้รักษา ADHD หมอบอกเราไม่น่าเป็นหรอก แค่เอามาใช้ให้เราลดความเบื่อหน่ายลง เพราะเราบอกหมอไปว่า ชีวิตมันก็โอเค แค่เบื่อ -- เรารู้สึกว่าทุกเช้าที่ตื่นมา เราไม่อยากลุกจากเตียง ไม่ว่าจะวันทำงานหรือวันหยุด เราเบื่องาน เราไม่อยากไปทำงาน แต่เราก็ไปทำงาน ไปถึงที่ทำงานเราก็ไม่อยากทำงาน นั่งเล่นนั่นนี่ ไถทวิต ไถเฟสบุค ไอจี พินเทอเรส ไถๆ ไปจนหมดวัน เลิกงาน กลับบ้าน ถ้ากลับบ้านตัวเองก็จะเบื่อเซ็งๆ ได้เจอพ่อ แต่ก็แบบไม่รู้สิ มันไม่มีความสุข ถ้ากลับบ้านแฟน ก็จะโอเคขึ้น ทิ้งงาน ทิ้งความเบื่อ ทิ้งทุกอย่าง เข้าไปอยู่ในเซฟโซน ที่ๆ เราสามารถผ่อนคลาย อยากทำไรทำ ไม่ต้องมากังวลเรื่องอะไรทั้งสิ้น แต่พอตื่นเช้ามาเราก็จะเป็นแบบเดิม เป็นแบบนี้ทุกวัน -- หมอถามถึงวันหยุดล่ะ เราก็บอกว่า วันหยุดเราก็ไม่ค่อยอยากจะไปไหนแล้ว เบื่อ กว่าจะลุกจากเตียงคือแปดเก้าโมง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เราตื่นหกโมงทุกวัน จริงๆ เราก็ตื่นหกโมงแหละ แต่ตื่นแล้วไม่อยากลุก ก็นอนต่อจนสาย -- มีหลายครั้งที่เราตื่นมาแล้วนอนเล่นโทสับ ไม่อยากลุกออกจากเตียงในวันทำงาน ช่วงนี้เป็นบ่อยมาก ก็เข้าสายอยู่บ่อยๆ ถามว่ารู้สึกผิดไหม มันก็มีนิดนึง แต่หลักๆ จะรู้สึกไม่แคร์ซะมากกว่า มันเบื่อ มันหงุดหงิด มันอารมณ์เสีย มันอะไรก็ไม่รู้ยุ่งเหยิงอยู่ในหัว

"เดี๋ยวผมให้ยาใหม่ มันจะกระตุ้นให้คุณตื่นตัวมากขึ้น"

"หนูไม่ได้ง่วงนะ หนูแค่เบื่อ"

"ไม่ใช่ตื่นแบบนั้น แต่มันจะทำให้คุณรู้สึกเบื่อ รู้สึกเนือยๆ น้อยลง" ... "มันเป็นยารักษา ADHD -- คุณไม่ได้เป็น ADHD นะ แต่แค่เอามาเสริมเฉยๆ คุณกินแค่วันละครึ่งเม็ดตอนเช้าพอ"

เราถามถึงผลค้างเขียง

"อาจจะมีใจสั่น ความดันสูง เบื่ออาหาร นอนไม่หลับ แต่อันนี้ผมให้กินตอนเช้า คุณนอนได้ปกติ"

"ปกติหนูก็สั่นอยู่แล้วนะ หมอไทรอยด์บอกหนูมือสั่น ทั้งๆ ที่ฮอร์โมนหนูปกติทุกอย่าง แต่มันก็ไม่ได้สั่นทุกวัน ทั้งวันนะคะ แค่บางที บางช่วง อยู่ๆ มันก็สั่นขึ้นมาเอง"

"PTSD มันทำให้มีอาการสั่นได้"

"หนูกินกาแฟตอนเช้า หนูยังกินได้ไหม"

"ก็พยายามอย่ากินพร้อมกัน กินข้าวกินไรให้เสร็จแล้วค่อยกินยา ถ้ากินยาก่อน ยามันอาจจะทำให้คุณเบื่ออาหาร ไม่อยากกินข้าวได้"

ได้แต่ยิ้มในใจ บอกใครไม่ได้ หนูอยากเบื่ออาหารค่ะหมอออออออออออออออออ ฮ่าๆๆๆ

ก่อนจะให้ยาตัวนี้หมอก็ถามเยอะสิ่ง

"ก่อนเกิดเหตุการณ์คุณสมาธิสั้นไหม"

"แม่หนูตายตอนหนู 7 ขวบ ป.1 ขึ้น ป.2 หนูจำไม่ได้" 

"ผลการเรียนตอนนั้นเป็นยังไง อ่านหนังสือได้ไหม"

"ผลการเรียนปกตินะคะ อ่านหนังสืออันนี้หนูจำไม่ได้ แต่พอหลังแม่ตาย หนูก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ หนูว่าหนูก็เป็นเด็กปกติที่ออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านกะเพื่อน กะหมา ร่วมกิจกรรมที่โรงเรียน ผลการเรียนดีมาก อ่านหนังสืออ่านเล่นบ้างนิดหน่อย เฉพาะเรื่องที่สนใจ" 

"แล้วคุณพ่อคุณบวชตอนไหน"

"พ่อหนูบวชหลังจากแม่ตาย น่าจะไม่นาน แล้วก็บวชแป๊บเดียวเพราะเขาต้องทำงาน" ... "ที่หนูเปลี่ยนไปคือตอนพ่อส่งหนูเข้าโรงเรียนประจำตอนมัธยม หนูไม่อยากไป แต่ไม่มีใครสนใจจะฟังหนู หนูเลยเปลี่ยนไป ผลการเรียนหนูตกวูบ หนูไม่คุยกะใครนอกจากเพื่อนที่สนิท หนูไม่ทำกิจกรรมของโรงเรียน หนูไม่ออกไปไหนกะใคร หนูอ่านหนังสือ อ่านเยอะมาก หมกตัวอยู่บ้านอ่านหนังสือ"

หมอเลยสรุปว่าเราไม่ได้เป็น ADHD แต่นี่แบบ อิเรื่องพ่อบวชนี่มันยังไง สงสัยนี่ต้องลากพ่อมาคุยกะหมออีกรอบไหม เอาให้เคลียร์ ไทมไลนชีวิตของพ่อที่เราก็จำไม่ได้ คือควรไปคุยกันเองอ่ะ นี่เด็กป่ะ จำไม่ได้หมดมะ บวชกี่วันกี่เดือน ช่วงไหน ปีไหน โอ้ย ใครจะจำ พ่อแต่งงานใหม่ปีไหน เรายังจำไม่ได้เลย

เราบอกหมอว่าเราขอนัดหมอที่ศิริราชในเวลาไว้ ตอนแรกว่าจะนัดทำจิตบำบัด แต่พยาบาลถามว่าจะทำเรื่องอะไร นี่ก็ตอบไม่ได้ เลยบอกขอนัดเจอหมอก่อนแล้วกัน แล้วให้หมอส่งอีกที หมอก็บอก

"ผมเคยคุยให้ แต่มันนานแล้ว เค้าคงลืมกันหมด" ... "แต่ไม่เป็นไร มาเจอผม แล้วเดี๋ยวผมส่งให้ เพราะปกติต้องให้หมอส่งไปทำ ไปขอทำเองตรงๆ ไม่ค่อยได้"

นี่ลองกินยาใหม่ได้สองสามวันละ สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย ฮ่าๆๆๆ แล้วก็ยังหิวเหมือนกัน เบื่ออาหารอะไร ไม่เป็นมี วุ้ยยยย 

หมอนัดอีกประมาณเดือนนึง ถ้ามีไรก่อนน้องเจนจะมาอัพเดทค่ะ 

สวัสดี