สำหรับผู้มีเชื้อสายจีน คงต้องบอกว่า ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ อั่งเปาตั่วตั่วไก๊ นะคะ

     ส่วนคนที่ชื่นชอบวัฒนธรรมตะวันตก สวัสดีเดือนแห่งความรักนะคะ

     และสำหรับพุทธศาสนิกชน สวัสดีเดือนแห่งวันมาฆบูชาค่ะ 

     ในสังคมที่ทำงานหลายๆที่ จะมีระบบอาวุโส ซึ่งกำหนดให้ผู้ที่มีอายุน้อยกว่า อายุในการทำงานน้อยกว่า และ/หรือ มีตำแหน่งระดับลดลงมา จะต้องให้ความเคารพผู้ที่มีวัยวุฒิ/อายุ มากกว่า

     กระนั้น ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ยินดีปรีดากับกฎระเบียบเหล่านี้ 

     มีหลายครั้ง ที่หลายคน ทำทีท่าเมินเฉย มองผ่าน กับผู้ที่ตัวเองควรจะต้องแสดงความนอบน้อมต่อ ซึ่ง หลายครั้ง กริยาเหล่านั้นก็น่าหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

     ช่วงเริ่มต้นของการทำงาน เรามีอาจารย์ท่านหนึ่งคอยสอนทักษะต่างๆในการทำงานให้ และท่านก็เป็นอาจารย์ที่มีเมตตา คอยชี้แนะเรื่องต่างๆอยู่เสมอ

     มีคำสอนหนึ่งที่เรายังจดจำมาได้จนทุกวันนี้ เพราะคิดว่ามันใช้ในชีวิตประจำวันได้ อาจารย์บอกว่า

     "ใครจะไหว้เราหรือไม่ไหว้เรา ก็ช่างเขาเถอะ การที่เขาจะเคารพหรือไม่เคารพเรา มันไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นหรือแย่ลงหรอก"

     ...พอมาคิดตาม มันก็จริง

     ถ้าจำไม่ผิด การเคารพบุคคลที่ควรเคารพ ถือเป็นหนึ่งในมงคล 38 ประการ ที่ทำแล้วจะก่อกุศลแก่ผู้ปฏิบัติ แต่ถ้าไม่ทำ แน่นอน มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดวินัย ไม่โดนไล่ออก ไม่...อะไรทั้งสิ้น

     ..เผลอๆ อาจจะไม่มีผลอะไรเลยเสียด้วยซ้ำ และมงคล 38 ประการ อะไรนั่น อาจไม่มีอยู่จริงก็ได้ 

     การจะเคารพหรือไม่เคารพใครจึงถือเป็นสิทธิส่วนบุคคล ที่แต่ละคนสามารถเลือกที่จะทำหรือไม่ทำก็ได้ 

     อย่างมาก ก็เพียงโดนเพ่งเล็งจากผู้อาวุโสว่า ไม่มีมารยาท ก็แค่นั้น

     และในเมื่อผลของการเคารพหรือไม่เคารพมันเกิดขึ้นเฉพาะแก่คนที่เลือกจะเคารพหรือไม่เคารพนั้นเอง แล้วทำไม

     เราต้องเอาจิตไปเดือดร้อนกับการกระทำของเขาด้วย มันไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย

     จริงดังที่อาจารย์ว่า ช่างเขาเถอะ 

     อย่างไรก็ดี บางที เราก็ต้องย้อนกลับมาดูตัวเองด้วยว่า ที่เขาไม่เคารพเรานั้นน่ะ มีต้นเหตุจากเราหรือไม่ เช่น เราทำตัวไม่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรมหรือเปล่า เราเคยทำให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจหรือเปล่า หรือแม้แต่ เราวางท่าทางให้ไม่น่าเคารพหรือเปล่า

     หากต้นเหตุมาจากเรา ก็ต้องแก้ที่เรา ทำตัวใหม่ให้น่านับถือซะ

     แต่หากต้นเหตุไม่ได้มาจากเราแล้วไซร้..

     ช่างเขาเถอะ 

     จะว่าไปแล้ว หลัก "ช่างเขาเถอะ" นั้น ยังสามารถประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้อีกหลายเรื่อง เช่น

     - ขับรถแล้วมีคนปาดหน้า .... ช่างเขาเถอะ (ถ้าเราไม่เป็นอะไรน่ะนะ)

     - มีคนไม่ชอบเรา แต่ไม่ได้ทำอะไรเรา .... ช่างเขาเถอะ

     - ซื้อของแล้วแม่ค้าไม่ยิ้มให้ .... ช่างเขาเถอะ

     - ไหว้แล้วอีกฝ่ายไม่รับไหว้ .... ช่างเขาเถอะ

     ฯลฯ 

     

     หลายครั้งที่เราไปสนใจเรื่องซึ่งเราลืมนึกไปว่า มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา และการแคร์คนรอบข้างมากเกินไป ก็เป็นหนึ่งในนั้น

     ...เพราะทุกคนมีความคิด มีจิตใจเป็นของตนเอง มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะกะเกณฑ์ให้ได้ดั่งใจไปเสียทั้งหมด  

     ช่างมันบ้างก็ได้ หรือพูดอีกที 

     ช่างเขาเถอะ บ้างก็ได้

     เพราะชีวิตคนเรานั้นมีเวลาจำกัด เราอยู่บนโลกนี้ไม่เกินร้อยปี เราจึงไม่มีเวลามากพอที่จะมาให้ความสำคัญกับทุกๆเรื่อง และทุกๆคน เราจึงควรแคร์เฉพาะเรื่องที่สำคัญ และคนที่สำคัญเท่านั้น

     ส่วนที่เหลือก็คงต้องปล่อยไปตามยถากรรม 

     การจัดลำดับเรื่องที่ควรสนใจไม่เพียงสามารถจัดระเบียบชีวิตได้ ยังทำให้เราเครียดกับเรื่องอื่นๆลดลง และมีเวลาสนใจเรื่องที่ควรสนใจจริงๆ มากขึ้น 

     คำสอนนี้ของอาจารย์ เป็นประโยชน์แก่ชีวิตมากจริงๆ 

     วันนี้คุณผู้อ่านจัดระบบความสนใจของตัวเองแล้วหรือยังคะ? 

     ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่