เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
aวานิล
Seesaw
  • "มันต้องมีสิ"

    เด็กชายขมวดคิ้วยุ่ง จ้องมองปกหนังสือของเพื่อนที่ขยับขึ้นลงอยู่ตรงหน้า 

    "อืม"

    ฝ่ายถูกจ้องเพียงแค่เหลือบตาขึ้นมาแวบเดียว ก่อนจะถามกับไปตามมารยาท

    "มีอะไรงั้นเหรอ"

    "สิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้"

    เด็กชายพูดราวกับว่าตัวเขาไม่ได้เป็นเพียงเด็กห้าขวบ ซึ่งเรเกนก็รู้ดีว่าเพื่อนของเขาคงเก็บเอาเนื้อเพลงที่ได้ฟังจากที่ไหนมาคุยแน่ๆ

    อย่างมาร์ตินน่ะเหรอ จะคิดอะไรเองเป็น

    "นายกำลังพูดถึงเรื่องรักๆใคร่ๆงั้นเหรอ ไม่ใช่พึ่งอกหักมาจากยัยเปียแดงมาหรือไง?"

    วาจาเพื่อนรักกระแนะกระแหนเสียจนทำให้มาร์ตินหน้ามุ่ยไปใหญ่

    "ไม่ใช่สักหน่อย"

    "งั้นก็อยู่เงียบๆ ฉันอ่านหนังสืออยู่"

    "ไม่ นายกำลังเล่นกระดานหกกับฉันอยู่"

    "เออ ทำทั้งสองอย่างไง"

    "เรเกน"

    "อะไร"

    มาร์ตินโล้กระดานหกให้เด็กชายอีกคนค้างเติ่งอยู่ข้างบนนั้น สองขาเล็กห้อยต่องแต่งไกลจากพื้นไปมากโข 

    "แล้วนายเกิดมาเพื่ออะไร"

    หากไม่ใช่เพื่อนกัน เรเกนคงต่อยหน้าเจ้านี่ไปแล้ว พูดจาอย่างกับจะหาเรื่องคนอื่นอยู่ตลอดเวลา (ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เขาต่อยหมอนั่นไปตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักกันแล้วด้วยซ้ำ หลักฐานยังหลงเหลือเป็นรอยช้ำรอยดวงตาบนใบหน้ามาร์ตินเอง) 

    เรเกนคิดอย่างนั้น ถึงแม้มันจะเป็นแค่คำถามธรรมดาๆ สำหรับมาร์ติน

    "อยากได้คำตอบแบบไหน"

    "แบบที่นายตั้งใจตอบ ฉันรู้ว่านายมีคำพูดดีๆในหัวเยอะ เพราะฉะนั้น ใช้มันซะตอนนี้"
    แววตาแน่วแน่จ้องสายตาเย็นชาอย่างไม่ยอมแพ้ในความตั้งใจของตัวเอง เด็กชายบนกระดานหกถอนหายใจ 

    "ฉันเกิดมาเพื่อเอาชนะตัวเองในอดีต"

    "นายหมายถึง.."

    "เมื่อวาน เดือนก่อน สองปีก่อน นั่นแหละอดีต"

    มาร์ตินมีท่าทางไม่เข้าใจกับประโยคที่ตัวเขาบอกกล่าว แต่เรเกนก็เงียบ ไม่พูดอะไรต่อเช่นกัน ในเวลานี้ควรปล่อยให้อีกฝ่ายมีเวลาแหวกว่ายอยู่ในทะเลความคิดในหัวเสียบ้างดีกว่า 

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    "นายว่าฉันจะเขียนตัว O ได้ไหม" 

    "ก็ลองดูสิ"



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in