วันก่อนเห็นหน้าฟีดผ่านๆว่าโนบิตะเขียนบัตรเชิญให้ไปงานวันเกิดโดเรม่อนวันที่ 4 กันยา ตัวบัตรเชิญจะอยู่ในหนังสือพิมพ์ Asahi Shinbun ซึ่งจริงๆแล้วมันก็คือการโปรโมทโดเรม่อนตอนพิเศษ เป็น Birthday Special 2021 พอเห็นลายมือโนบิตะแล้วก็นึกถึงตอนนั่งคัดฮิรางานะในห้องเรียน ยิ่งกว่านรกคือภาษาญี่ปุ่น! 

คำนี้เป็นคำแรกๆที่จำได้หลังจากเลือกภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาโท เราจะต้องลงเรียนทั้งหมด 5 ตัว ซึ่งก็คือ 5 เทอม               

ด้วยความที่ชอบความเป็นญี่ปุ่น เลยทำให้เราโฟกัสมาที่วิชานี้แบบไม่ต้องมานั่งตัดช้อยส์ให้ยุ่งยาก ช่วงแรกก็ต้องมาตั้งหน้าตั้งตาจำตัวอักษร ลองออกเสียง แล้วก็ต้องแนะนำตัวเองแบบง่ายๆหน้าชั้นให้เซนเซและเพื่อนๆคนอื่นฟัง               

ตอนแรกอะไรมันก็ดูสนุกไปหมด เหมือนกำลังกินพุดดิ้ง ง่ายๆ ไม่ต้องเคี้ยวเยอะ ก็แน่ล่ะ...ของจริงมันยังไม่มาเสริฟไงง พอเรียนผ่านไปได้ 2 ตัว ภาพตัวเอกอย่างโนบิตะลอยขึ้นมาทักทาย ทั้งแกรมม่าที่ชวนงง ตัวเชื่อม แล้วก็การผัน ทำให้รู้สึกว่าโคตรยาก เซนเซพูดอะไร(วะ)ไม่เห็นจะเข้าใจ เมื่อไหร่จะหมดคาบบ แต่พอหันไปมองหน้าเพื่อนคนอื่น ก็เหมือนเห็นโนบิตะฉบับก้อปปี้อยู่เต็มคลาส 

นอกจากในโรงเรียนแล้ว ชีวิตจริงก็คงมีโนบิตะฉบับก้อปปี้อยู่ไม่น้อย เราต่างมีความไม่ได้เรื่อง ความห่วย อ่อนแอ งี่เง่า ขี้เกียจ ขี้อิจฉา อยู่ในตัว บางทีผลลัพธ์ที่ออกมาไม่ได้เป็นอย่างที่หวังแม้เราจะพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ยังไงชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เพราะโนบิตะไม่ได้ตายกลางเรื่อง 

มีใครกำลังรู้สึกว่าตัวเองเป็นโนบิตะอยู่รึเปล่า? ถ้าไม่...ก็ลองเรียนภาษาญี่ปุ่นดู