เรารู้สึกว่า ปัญหาของรายการเด็กบ้านเราคือ ผู้ใหญ่มักคิดได้แค่ว่า รายการเด็ก คือรายการที่มีเด็ก หรือถ้าเป็นการ์ตูนสำหรับเด็ก ก็คือการ์ตูนที่มีตัวละครเป็นเด็ก เพื่อให้ดูเป็นคนวัยเดียวกัน หรือเข้าถึงกลุ่มผู้ชมวัยเดียวกันได้ แต่ในที่สุดแล้ว เมื่อผ่านกระบวนการอันมากมายที่ดำเนินการโดยผู้ใหญ่แล้ว เด็กหรือตัวคาแร็คเตอร์การ์ตูนเด็กเหล่านั้น ก็ได้ถูกปรุงและแต่งเสียจนกลายเป็นแค่ผู้ใหญ่ที่สิงร่างเด็กเท่านั้นเอง

ถ้าเอาความรู้สึกส่วนตัว ว่าทำไมเราถึงไม่ชอบรายการแบบนั้น เราว่ารายการเหล่านั้นมันเข้าไม่ถึงเรา เราเป็นเด็กบ้านนอก กลางภูเขา ล้อมด้วยดอกไม้ใบหญ้า กลางวันปีนต้นไม้ กลางคืนดูดาว (แบบไม่มีกล้องและไม่ต้องฝันถึงท้องฟ้าจำลอง) แต่รายการเหล่านั้น มันคือไลฟ์สไตล์ของเด็กในเมือง วันหยุดไปเรียนบัลเล่ต์ เรียนเปียโน จนเก่งพอจะมาโชว์ในรายการ  มีดาราตัวการ์ตูนในรายการทีวี ไปออกบูธร่วมทำกิจกรรมในโรงเรียนดัง หรือห้างใหญ่ๆ ที่ดูเหมือนจะคิดแล้วว่า ทุกคนจะสามารถเข้าถึง "เสาร์นี้ขอชวนน้องๆ ไปพบกับพี่มังกี้ได้ที่.... ร่วมเล่นเกมสุดสนุก ลุ้นรับของรางวัลมากมาย ไปพบกันให้ได้นะคร้าบบบ" เป็นสคริปต์ที่เหมือนคิดเองเออเองว่าเด็กทุกคนอยู่ในศูนย์กลางของประเทศ --- มันไม่ใช่รายการของเรา

ไม่ได้จะบอกว่ารายการที่มีเด็กเป็นตัวละครหลัก (ขอเรียกรวมๆ อย่างนี้) นั้นไม่ดี แต่เราคิดว่ารายการเด็กที่ดี ควรเป็นรายการที่ให้เด็กในรายการได้ใช้ศักยภาพสมวัยของเขา อย่างรายการของฝรั่งบางรายการ ที่แบ่งทีมให้เด็กเข้าครัวทำอาหาร โดยมีผู้ใหญ่คอยดูแลให้คำแนะนำ เด็กที่ยังไม่โตมากก็ทำอะไรง่ายๆ อย่างเช่นขูดมันฝรั่ง ขูดแครอท เรียงสตรอว์เบอร์รี่ใส่จานไป ส่วนเด็กโตก็ไปอยู่หน้าเตาทำอะไรที่ยากและอันตรายขึ้น อะไรที่อันตรายมาก ผู้ใหญ่ก็จะเป็นคนทำ ส่วนอีกทีมก็ไปจัดโต๊ะอาหารสำหรับปาร์ตี้ เป็นอะไรที่ทำกันเองได้ สวยบ้างไม่สวยบ้างก็อยู่ที่วัยของเขา ความสามารถ ความคิด หรือแม้กระทั่งกล้ามเนื้อมือ การทำงานที่สัมพันธ์กันของประสาทสัมผัสของเขาจะทำได้ มันจึงออกมาเป็นรายการที่เด็กก็ดูได้ ผู้ใหญ่ก็ดูเพลิน เพราะเด็กในทีวี ก็ไม่ได้ทำอะไรที่ โชว์เหนือ ไปกว่าที่เด็กนอกทีวีทำได้ และพ่อแม่ที่ดูทีวีก็ไม่ได้รู้สึกว่า มีพ่อแม่ที่ไหนไม่รู้ กำลังอวดลูกตัวเองแข่งกับลูกของฉันอยู่

แปลกดีที่คิดไปคิดมา วัฒนธรรมการปั้นลูกแข่งกัน มันอาจเริ่มมาจากตรงนี้ ตรงที่เด็กในทีวีออกมาโชว์ว่าเขาสามารถทำอะไรได้เกินวัยของพวกเขาบ้าง แล้วพวกผู้ใหญ่ก็พากันอึ้งทึ่งชื่นชม จนต้องรีบพาลูกตัวเองเข้ารับการเรียนรู้อบรมต่างๆ นานา ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ จนมาถึงยุคที่มีการเตรียมสอบอนุบาล ติวสอบเข้าป.หนึ่ง

บางทีอาจจะลืมไปนะว่า... ทีจะเป็นพ่อแม่คน ไม่เห็นต้องสอบอะไร ก็เป็นได้เลย ง่ายจัง