ทำไมแม่ไม่ปลุกนะ เขารูดซิปเต็นท์แล้วคลานออกมาสูดอากาศภายนอกที่สดชื่นกว่า 

แย่ละ! 

รถที่เช่ามาหายไปแล้ว! แจ็กยืนอยู่ตรงนั้น นิ่งงัน ราวกับรอให้ดวงตาปรับจนชินแสงสว่าง รอให้สรรพสิ่งก่อรูปร่างขึ้นมา แล้วรถจะอยู่ตรงนั้น ตรงที่แม่จอดไว้ แต่รถหายไปแล้วจริงๆ รวมทั้งเต็นท์หลังเล็กที่แม่กางบนพื้นกรวดข้างเต็นท์เขา จุดกางเต็นท์แห่งนี้เหลืออยู่เพียงแจ็กกับเต็นท์ฮับบาของเขาเท่านั้น

สิ่งแรกที่แจ้คทำเมื่อออกมาจากอุทยานและมาอยู่บนถนนสาย 102A คือหยิบโทรศัพท์ออกมาอีกครั้ง มีสัญญาณโทรศัพท์หนึ่งขีด --- โอกาสที่จะติดต่อแม่ได้มีอยู่นิดเดียว เขากดหมายเลข เยี่ยม! โทร.ติดแล้ว!

ทว่าแม่ไม่รับสาย เขาอยากให้เมื่อคืนนี้เขากับแม่ไม่ได้ทะเลาะกันในรถ อยากให้ตัวเองพยายามเข้าอกเข้าใจแม่มากกว่านี้อีกหน่อย

แจ็ควางสายแล้วลองอีกครั้ง คราวนี้ได้ยินเสียงแม่ให้ฝากข้อความ "เบ็กกี้ มาร์เทลพูดอยู่ค่ะ --- หรือจริง ๆ แล้วไม่อยู่หรอกค่ะ อย่าฝากข้อความเก่าก็แล้วกัน ฉันนี่เยี่ยมไหมล่ะ!"

เขารอเสียงสัญญาณแล้วตะโกน "แม่อยู่ไหนฮะ"

วรรณกรรมเยาวชนที่คิดว่าผู้ใหญ่ควรอ่านมากกว่า เรื่องราวของแจ็ค เด็กน้อยที่ชอบช้างมาก ที่อยู่มาวันนึงแม่ก็ทิ้งเขาไป เขาจึงออกตามหาแม่ด้วยตัวเอง ในเรื่องแสดงให้เห็นเลยว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับแจ็ค แม่ทิ้งเขาไปบ่อย ๆ เพราะอาการป่วย แต่ในเรื่องก็บอกอีกเช่นกันว่าแม่ของแจ็ครักแจ็คมาก 

แจ็คเป็นเด็กฉลาด สามารถวางแผน หาข้อมูล และสามารถออกเดินทางได้เป็นวัน ๆ ด้วยตัวเอง อ่านแล้วก็เศร้าแหละ แต่เราก็ชอบบทสรุปของเรื่องนะ เพราะแม่ก็รักแจ็ค และแจ็คก็รักแม่เสมอ ชอบที่เอาไปผูกกับเรื่องช้าง โขลงช้าง ว่าทุกตัวมีความอ่อนโยน เมตตาทุกตัวในฝูง เพราะทุกตัวคือครอบครัว

เป็นเรื่องที่บอกว่าเราควรอ่อนโยนและมีเมตตา ช่วยเหลือคนอื่นๆ แม้จะไม่รู้จักกัน และไม่ว่ายังไงลูกก็รักแม่เสมอ (แต่ในฐานะผู้ใหญ่ที่มาอ่าน ก็คิดต่อไปว่าไม่รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะส่งผลกระทบกับจิตใจของแจ็ค
มากน้อยแค่ไหน และจะส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับแจ็คไหม แต่ในเรื่องก็แสดงให้เห็นว่าแจ็คโตขึ้นจากแรก ๆ ที่แม่เคยทิ้งเขาไปในอดีต และมีความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากขึ้นแหละ) 

ในส่วนของรูปเล่ม แพรวเยาวชนไว้ใจได้เสมอ และเป็นหน้าตาที่คุ้นเคย บทแปลอะไรไม่มีติดขัด แจ็คน่ารักน่าเอ็นดูมาก 5555 รองปกก็มีโควตการอ่านจากในเล่มด้วย ชอบ