ความฝันที่แตกดับ แหลกสลาย ราวกับคุณจ้องไปยังแก้วน้ำที่ค่อยๆตกลงพื้น เศษเเก้วที่แตกเป็นเสี้ยวเล็กๆกระจัดกระจายจนคุณแทบจะไม่เชื่อว่าก่อนหน้านี้แก้วนั้นสวยงามเพียงใด คุณยื่นมือไปจับเศษแก้วบนพื้น เศษแก้วที่สวยงามราวกับเพชรที่เจียระไน แต่มันกลับบาดมือของคุณ

เลือดสีแดงเข้มย้อมนิ้วของคุณ รวมทั้งย้อมเศษแก้วที่คุณจับขึ้นมา คุณมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกว่างเปล่า จ้องให้หยดน้ำสีแดงเข้มหยดแหมะลงบนพื้นไม้โบราณสีน้ำตาลอย่างเงียบงัน

คุณอาจคิดว่าการที่ถูกแก้วบาดแบบนี้เป็นเรื่องที่ดี เพราะอย่างน้อย คุณมี 'ความรู้สึกเจ็บ' แต่แล้วคุณก็ต้องผิดหวัง เพราะความรู้สึกที่ว่านั้น เกิดขึ้นทางกาย หาใช้จิตใจไม่

คุณรู้สึกว่างเปล่า

ว่างเปล่าราวกับจมอยู่ใต้มหาสมุทรแปซิฟิค โดนแรงดันน้ำอัดจนบิดเบี้ยว หายใจลำบาก ทิทัศน์รอบข้างเป็นสีดำ อาจมีสิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาดแหวกว่ายอยู่ใต้มหาสมุทรแห่งความตาย หากแต่สิ่งนั้นเองก็ไม่ต่างจากคุณในตอนนี้

ยมทูตเพรียกหาคุณอย่างเงียบงันในความมืดของราตรีวันอังคาร แม้ว่าคุณพร้อมที่จะไปกับยมทูตตนนั้นก็ตาม แต่เขากลับไม่พาคุณไป

ถึงจะพูดแบบนั้นก็ตาม คุณรู้สึกว่าจริงๆแล้วเวลาของคุณมาถึง แต่ตัวคุณเองนั้นแหล่ะที่ยังไม่ยอมปล่อยบางอย่าง

บางอย่างที่เรียกว่าความหวัง

ความหวังที่รอให้ใครสักคนจูงมือคุณออกจากใต้ก้นมหาสมุทร ใต้ความบิดเบี้ยวของโลกอันแสนเน่า

ความหวังที่รอให้ใครสักคนประกอบแก้วน้ำที่แตกเป็นผุยผงไร้ซึ่งเค้าโครงเดิม

รู้ตัวอีกทีคุณกำลังจะโผบินจากตึกคอนโดย่านใจกลางมือชั้น 23

หวังว่าวันนั้นจะมาถึงโดยเร็ววัน

คุณยมทูต