เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
we fall in love in october - 2019Yuko Chan
ความบอบช้ำ 1
  • ช่วงต้นเดือน พฤศจิกายน 2019 

    เราและเขายังคงคุยกันเรื่อยๆมา จนวันหนึ่งระหว่างที่เขาสูบบุหรี่หน้าร้านที่เรากำลังทำงาน 

    J : เธอ เรามีเรื่องอะไรจะบอก
    เรา : ว่า 
    J : เราสัญญากับตัวเองไว้ว่า เราจะไม่มีแฟนจนกว่าเราจะคุยกับใครสักคนจนครบหนึ่งปี โอเคไหม
    เรา : อ่อ ไม่รู้สิ แต่ได้มั้ง 

    ในตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขามากมายและคิดว่าก็ดีนะ เราไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้ การไม่เป็นเจ้าของกันและกันมันน่าจะดีมากๆ เราคุยกับใครก็ได้ เราทำอะไรก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องผูกมัดกัน เราเป็นเซฟโซนให้กันและกัน ซึ่งเราโอเคมากๆ 

    เราเริ่มไปไหนมาไหนกับเขามากขึ้น เราเริ่มรู้จักสังคมของเขา สังคมที่มีแต่เรื่องราวที่เราไม่เคยพบเจอ สังคมที่ผู้คนที่สูบบุหรี่กันหนักมาก สังคมที่มีผู้คนเป็นตัวของตัวเองสูง สังคมที่มีแหล่งรวมตัวเฉพาะกลุ่มของพวกเขา พวกเขาต่างมองว่าพวกเขาไม่ได้แปลกแยกหรือแตกต่างจากผู้คนส่วนใหญ่ในสังคม ช่วงแรกๆเราเข้าไม่ถึง เรามองว่าแปลก เราไม่เข้าใจไลฟ์สไตล์ของคนกลุ่มนี้ เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีร้านเหล้าเฉพาะกลุ่ม ทำไมต้องไปร้านกาแฟร้านนี้เท่านั้น ทำไมผู้คนถึงรู้จักกันแค่เฉพาะกลุ่ม ทำตัวดาร์กๆ ปลีกวิเวกกัน

    จนผ่านไปสักพัก เราเริ่มเข้าถึง เราเริ่มอินกับเพลงหนักๆ เราเริ่มใส่ยืดเสื้อตัวโคร่งๆ รู้จักเสื้อวง เข้าใจสังคมของพวกเขามากขึ้น เราเข้าใจว่าจริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้แปลก พวกเขาแค่เป็นตัวของตัวเอง ...... 



    กลางเดือนพฤศจิการยน 2019 

    เขาเริ่มพาเราไปไหนมาไหนบ่อยขึ้น แต่การที่เขาพาเราไปยังสถานที่ต่างๆคือการที่เราเริ่มต้องไปเจออดีตของเขา ผู้คนที่เดินไปสองสามก้าวก็คือเพื่อน คนคุยเก่า แฟนเก่าและคนคุยปัจจุบันอีกสองสามคน 

    เราเริ่มรู้ชอบเขามากขึ้น ในขณะที่เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเขาไม่ได้แคร์เรามากขนาดนั้น 
    เขาไม่ได้สนใจว่าเรากลับบ้านดึกดื่มแล้วจะอันตรายไหม 
    เขาไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกยังไงเวลาเขานัดคนคุยอีกคนมาหาตอนที่เรายังอยู่ด้วย 
    เขาไม่ได้สนใจว่าเราจะรู้สึกยังไงเวลาเขาตอนแชท ตอบไลน์ ตอบไอจีผู้หญิงหลายคน
    เขาอัพสตอรี่ตั้งเราเป็นไฮไลท์ คล้ายเปิดตัวเราเหมือนเป็นแฟนเขา แต่เขาก็อัพสตอรี่ผู้หญิงวันละคนสองคนในสตอรี่ของเขาทุกๆวัน 

    เขาได้เจอผู้หญิงมากมายในสถานที่ต่างๆ 
    ส่วนเราทำงาน เราอยู่กับเขา เรามีกิจกรรมต่างๆมากมายเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่ เราคือเพื่อนกัน 

    เรายังคงทำเป็นไม่แคร์ ไม่รู้ไม่เห็นและไม่แสดงอาการอะไร แอบร้องไห้คนเดียวทุกคืน 
    เราน้อยใจทุกครั้งที่เขาไปเที่ยวกลางคืนแล้วทิ้งให้เรากลับบ้านคนเดียวตอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง
    เราน้อยใจที่นอนข้างๆเขา แต่เขายังคงเครียดเรื่องของแฟนเก่า ยังคงพูดถึงแฟนเก่า 
    เราร้องไห้ในอ้อมกอดของเขาหลายครั้ง เราทรมานแต่เราก็อดทน เพราะเรายอมรับสถานะนี้เอง




    ปลายเดือนพฤศจิกายน 2019

    เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว เราจะต้องเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ 
    เขายังคงทำตัวน่ารัก ยังคงมาเจอหน้ากันในทุกๆวัน  เราทำร้ายความรู้สึกเขาไม่ได้ แม้ว่าเขาจะทำให้เราเสียความรู้สึกมากมายแค่ไหนก็ตาม  เราเริ่มกลับมาคุยกับผู้ชายหลายคน เริ่มให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง แล้วเราก็บอกเขาเหมือนที่เขาบอกว่า เราคุยกับคนนี้นะ ซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจ เขาบอกกับเราว่า แล้วแต่เธอเลย เขาจะไม่ยุ่งเรื่องนี้


    วันแล้ววันเล่ากับความรู้สึกที่สั่งสม ความสุขปนเศร้า เริ่มดื่มหนักขึ้น เริ่มเที่ยวทุกวัน เริ่มเมา แฮ้งค์มาทำงานทุกวัน จิตตก พูดเลื่อนลอย ไม่มีสมาธิ เริ่มปล่อยปละละเลยตัวเอง สภาพมาทำงานแต่ละวันเหมือนกับศพเดินได้ ไม่อยากทำงาน เบื่ออาหาร น้ำหนักลดลงเร็วมาก เริ่มมีความรู้สึกหึงและหวง แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง อยากหายไปไม่ต้องเจอใคร ไม่ต้องเจอเขา ไม่ต้องรู้สึกรักเขาอีกต่อไปแล้ว อยากปลดปล่อยตัวเองออกจากความรู้สึกบ้าๆนี้ 


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
uuuuuuuuuuuii3 (@layout_fan)
ขอให้ผ่านไปได้เร็วๆนะคะ