#หนอนชาเขียวเกี้ยวนางอาย #โจรสลัดฟันเป็ดน้อย #บัวลอยทับทิมกรอบ

#Snook_me

-----------

หลายวันต่อมา

"ไหนเมื่อวานบอกว่าจะอยู่บ้านไง?" ภพธรหันหน้าไปถามน้องของตนเอง เนื่องจากเมื่อวานชนกันต์ก็ไม่ได้อยู่บ้าน

"ก็พี่บอยเขาชวนผมมาอะ ละหนังใหม่มันก็เพิ่งเข้า ผมก็อยากดู ที่สำคัญนะ พี่เขาเลี้ยงหนังผมด้วย"

"ชอบพี่บอยเหรอ?"
"จะชอบได้ยังไง"

"หรือพี่บอยชอบเรา?" พี่ชายตัวสูงเดินมานั่งข้างๆแล้วมองหน้าอีกคนยิ้มๆ หลังจากที่เขาถามคำถามน้องชายไป สีหน้าของชนกันต์ก็ดูตื่นตระหนกไปจากเดิม

"บ้า ไม่มีทาง ผู้ชายแบบนั้นน่ะ"

"หื้ม ทำไม เขาเป็นคนเลวเหรอ?"

"ไม่ใช่พี่ คือเอาจริงๆ ความสัมพันธ์ของผมกับเขาก็แค่คู่นอนอะ"

"เอ้าตัดพ้อซะงั้น"

"ไม่ได้ตัดพ้อ ผมแค่พูดตามความจริงน่า" อะตอมพูดแล้วเอนตัวลงพิงโซฟา

"ยังไงก็ระวังท้องละกัน" ภพธรเตือน

"รู้แล้วน่า"

"จะว่าไปพี่อยากเจอเขาว่ะ นัดเที่ยวกันหน่อยดิ" ภพธรพูดแล้วเดินไปเปิดทีวี

"ห๊ะ พี่จะอยากเจอเขาทำไมอะ"

"เอ้าก็เผื่อว่าเขาคิดอะไรร้ายๆกับอะตอมไง พี่ก็ต้องไปสแกนก่อนว่าคนนี้ดีพอจะให้เป็นเซ็กส์เฟรนด์เรามั้ย"

"มันไม่..."

"นัดเลย พี่อยากเจอ" พี่คนโตพูดแทรกก่อนที่น้องจะอ้าปากเถียง ภพธรใช้เสียงแข็งพูดเชิงว่านี่เป็นคำขาดและให้น้องทำตามที่เขาบอกเสียที อะตอมบุ้ยปากขมวดคิ้วแล้วไลน์บอกอีกคนอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก

นี่พ่อหรือพ่อวะเนี่ย

--------------------

"สวัสดีครับ ผม บอย อนุวัฒน์ครับ" อนุวัฒน์ยิ้มทักทายก่อนจะยื่นมือไปจับชายผิวแทนอย่างเป็นมิตร

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ภพธรยิ้ม

"น้องชายผมเล่าเรื่องของคุณให้ฟังบ่อยๆ ผมก็เลยอยากเจอน่ะครับ ได้ข่าวว่าคุณเป็นแชมป์สนุ๊กเกอร์ด้วยเหรอครับ เก่งจังเลย"

"555555 ไม่หรอกครับแต่ก็ขอบคุณนะครับ" อนุวัฒน์พูดอย่างถือตัวก่อนจะเดินขนาบภพธรไปยังร้านอาหาร ปล่อยให้ธนกฤตเดินคู่กับชนกันต์น้องชายตัวเองอย่างงงๆ

"นี่"

"?"

"พี่ตู่เขานัดพี่บอยทำไมอะ" ธนกฤตถามด้วยความสงสัย ตอนแรกเขาก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ จนกระทั่งตู่บอกเขาว่า ตู่เป็นคนบอกให้อะตอมนัดบอยเองเนี่ยแหละ ทำให้เขาดื้อดึงจะมาที่นี้ด้วย

จู่ๆแฟนตัวเองไปนัดคนอื่น เขาจะยอมได้ไงล่ะ 

"ก็พี่ตู่คิดว่าพี่บอยเขามาจีบผม พี่เขาเลยจะมาสแกน"

"เอ้า แล้วไม่ได้จีบเหรอ?"

"ไม่ได้จีบ"

"เอ้า แต่วงในเขาบอกว่านายกับพี่บอยเขาคบกันอยู่นะ" ธนกฤตพูดตามตรง

"วงในไหนอีกกกกกกกกกกกกกกก" ชนกันต์กุมขมับ ขนาดเขาไม่ได้เป็นดารานะ ยังเป็นข่าวให้คนวงในคุยกันอีกเหรอ

"ก็พวกคนรวยไง อย่าไปคิดมากเลย พวกไฮโซนี้ก็ขี้เม้าท์เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว" คนตัวสูงตบบ่าชนกันต์เบาๆที่มีสีหน้านอยด์อย่างเห็นได้ชัด

"แต่ก็ดีอย่างนึงนะ มันจะไม่มีใครกล้ามาจีบพี่บอยเลย เพราะทุกคนรู้ว่าพี่บอยคุยกับอะตอมเว่ย เพราะฉะนั้นเนี่ย ความรักของอะตอมกับบอยจะราบรื่นมากๆ"

"พี่ว่าน ผมไม่ได้คุยกับพี่บอย ไม่ได้คบ ไม่ได้ชอบกันนะพี่" อะตอมขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงโวยวาย

"เอ้า งอแงใส่กูเฉย"

"ก็ผมไม่ได้คบกับพี่เค้าจริงๆนี่ฮะ พี่เขาไม่มีทางชอบผม ละผมก็ไม่มีทางชอบพี่เค้าหรอก"

"พี่รู้ๆ พี่เข้าใจ ก็เพื่อนกันไง พี่น้องไง ไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไร อีกอย่างพี่บอยเขาก็ไม่น่าคบกับเราอย่างที่เราพูดอยู่แล้วเนอะ อย่านอยด์ดิเอ้อ" ธนกฤตหัวเราะแล้วหยุดแซว ก่อนจะหันไปมองชายสองคนด้านหน้าที่ยืนคุยกับชายใส่เเว่นตัวสูงอยู่

"เอ้า ตัวละครใหม่มาอีกละ ใครเนี่ย"

"คนนั้นเป็นน้องที่พี่ตู่รู้จักตอนไปเมกาฮะ ชื่อนนท์" ชนกันต์เดินตามไปยืนข้างหลัง ก่อนจะฟังบทสนทนาของคนกลุ่มด้านหน้าเงียบๆ

"เอ๊อ แล้วรณเดชนี่คือใครเหรอ?" ภพธรถามเด็กตรงหน้ายิ้มๆ ส่วนคนถูกถามก็ชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ

"อ..อะไรพี่"

"แหนะ วันนั้นไปต่อกับคนชื่อรณเดชใช่มั้ย เล่ามาเลย"

"ก..ก็เอ่อ.. พี่เขาคือคุณโจรสลัดคนนั้นน่ะครับ" ธนนท์ก้มหัวลงกระซิบอีกคนเบาๆ ภพธรทำตาโตด้วยความตกใจก่อนจะเล่าเรื่องราวคร่าวๆให้ฟัง ท่ามกลางความสงสัยของชนกันต์และความตกใจปนสงสัยของอนุวัฒน์ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร ชายสองคนยืนพูดคุยกันสักพักก่อนที่ธนนท์จะแยกตัวออกไป

"ยังไงผมไปก่อนนะครับพี่ พอดีมีนัดต่อ แหะๆ หวัดดีครับ" ธนนท์ยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะเดินแยกไปอีกทางหนึ่ง

"นี่อะตอม นนท์เค้าเจอโจรสลัดคนนั้นแล้วนะ" ภพธรยิ้มอย่างมีความสุข หลังจากที่ได้ยินข่าวดี

"ห๊ะ จริงเหรอพี่ เจอได้ไงอะ" อะตอมถาม สองพี่น้องตื่นเต้นกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ในขณะที่ชายอีกสองคนก็ยืนเงียบๆอยู่กับที่

"เดี๋ยวกลับบ้านพี่เล่าให้ฟังนะ "

"ขอโทษนะครับที่ผมเสียมารยาท แต่รณเดชที่ว่า..ชื่อเล่นชื่อแหนมรึเปล่าครับ?" อนุวัฒน์พูดแทรกขึ้นมา

"ใช่ครับ ทำไมเหรอ" ภพธรถาม

"เขาเป็นแชมป์สนุ๊กเกอร์เหมือนกับผมครับ ทำธุรกิจก็คล้ายๆกับผม แต่อาจจะมืดกว่าหน่อย ถ้าเป็นไปได้ก็เตือนน้องตัวสูงคนนั้นให้ออกห่างหน่อยก็ดีนะครับ" อนุวัฒน์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ชนกันต์กับภพธรก็หมวดคิ้วงงๆ

"คนชื่อแหนม เขาค้ายาเสพติด หรือค้าอะไรผิดกฎหมายเหรอ?"

"ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เอาเป็นว่าอยู่ห่างๆครอบครัวของชายคนนั้นดีกว่าครับ"

"พี่บอยอิจฉาเขาเพราะเขาเป็นคู่แข่งพี่บอยรึเปล่า" อะตอมถาม

"คู่แข่งพี่มีเป็นล้าน ทำไมพี่ต้องกลัวแค่เขาคนเดียวล่ะ ที่สำคัญเพราะพี่เจอเขาบ่อย ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง" บอยพูดเสียงนิ่ง ดูเรียบธรรมดาแต่จริงจัง ยิ่งทำให้ภพธรกังวลใจกว่าเดิม

"แล้วเขาเป็นคนยังไงล่ะ บอกผมได้มั้ย ผมจะได้ไปบอกนนท์เขา"

"คืองี้ครับ ผมพอได้ยินมาบ้างเวลาไปทำงานกับพวกไฮโซ" ธนกฤตมองไปรอบๆก่อนจะทำมือเป็นสัญลักษณ์ให้ทุกคนยืนชิดๆกัน

"รณเดช วงศาโรจน์เนี่ย ครอบครัวของเขาเป็นคนมีอิทธิพลมาก ถ้าใครไปกวนตีนมากๆนะ...โห ลำบากอะผมพูดเลย แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายนะ แค่มีอิทธิพลมากจนน่ากลัว"

"นั่นแหละครับ ด้วยความหวังดีนะ ผมว่าให้น้องคนนั้นออกมาห่างๆเถอะครับ เผื่อในอนาคต น้องเค้าทำอะไรไม่ถูกใจขึ้นมา น้องเขาจะซวยเอานะ" อนุวัฒน์เตือนด้วยความหวังดี ส่วนภพธรได้ฟังดังนั้นก็มีสีหน้าที่เครียดขึ้นมาทันที 

"อย่าคิดมากขนาดนั้นเลยพี่ พี่แหนมเขาไม่ได้ทำผิดกฎหมาย เอาจริงๆ ในความเห็นของผมนะ รณเดชเขาเป็นคนที่ซอฟท์ที่สุดในบ้านแล้วล่ะ" ว่านพูดยิ้มๆแล้วเดินโอบไหล่ภพธรให้เดินต่อ ปล่อยให้อนุวัฒน์ยืนอยู่กับชนกันต์สองคน

"แล้วทำไมทำหน้าทำตาบูดเป็นตูดแบบนั้นล่ะ"

"ไม่ต้องยุ่งน่า"

"เอ้า ผมถามเพราะเป็นห่วงไม่ได้กวนตีน" อนุวัฒน์พูดตรงๆ สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความไม่พอใจน้อยๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติในวินาทีต่อมา

"....."

"ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ปะ ไปกินข้าว จะได้อารมณ์ดี" ร่างสูงพูดด้วยโทนเสียงปกติ ซึ่งเป็นเสียงที่ดูใจเย็นกว่าเดิมแล้วเดินขนาบข้างคนตัวเล็กกว่าไปยังร้านอาหาร

เอาเข้าจริง ชนกันต์ก็ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่หรอกว่าทำไมต้องโมโหกับเรื่องที่คนลือว่าเขากับบอยคบกันขนาดนั้น

ข่าวลือก็คือข่าวลือ

เซ็กส์เฟรนด์ ก็คือ เซ็กส์เฟรนด์ ดิ

ไม่มีทางเป็นแฟนกันหรอก

---------------------------

"มาแล้วครับ ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ" ธนนท์วิ่งมาหาชายในเสื้อยืดสีขาวสูทดำที่ยืนรอตรงประตูทางเข้าห้าง

"ไม่เลย ไม่ต้องรีบวิ่งมาขนาดนั้นก็ได้นะ55 เหนื่ยแย่เลย หิวข้าวรึยังเรา"

"หิวแล้วครับ แหะๆ ไปหาอะไรกินกันเถอะ" เด็กหนุ่มยิ้มแล้วเดินข้างๆผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าไปอีกทางหนึ่ง 

ตั้งแต่นนท์กลับบ้านไปวันนั้น เขาก็พบว่าไลน์อีกคนปรากฏขึ้นในเครื่องของเขาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจหรอก

อย่างน้อยเขาก็ได้คุยกับคนที่ชอบทุกวันเเล้วนี่เนอะ

Tbc

.

.

.

.

.

อ่ะ แถม

"อือ อื้อทพ..พี่แหนม" หนุ่มวัย22ปีร้องเสียงเบาในลำคอเพราะกลัวว่าห้องข้างๆจะได้ยิน ตอนกลางวันเขายังไปกินข้าว ดูหนังดีๆอยู่เลย ไปๆมาๆ เขากลับมาอยู่ในห้องนี้เฉยเลย

ห้องๆเดิมที่พรากเวอร์จิ้นของเขาไป

"ว่าไง" คนถูกเรียกยังคงวุ่นวายอยู่บริเวณไหปลาร้าและอกของอีกคน แขนแกร่งโอบรอบเอวบางที่กำลังนั่งคร่อมสะโพกของเขาให้แนบกับลำตัวใหญ่แน่น คนตัวสูงกว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสภาพกางเกงบ็อกเซอร์กับเสื้อยืดสีม่วงที่ใส่มาตอนกลางวัน แว่นตาสี่เหลี่ยมยังอยู่บนใบหน้าหวาน บดบังสายตาขี้อายคู่นั้น

"เอ่อ..คือ"

"หืม?" รณเดชผละออกแล้วมองหน้าอีกคนที่ลังเลว่าจะพูดหรือไม่พูดดี

"อยากให้พี่หยุดเหรอ?"

"ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่!" นนท์ตอบทันควัน ผิวสีน้ำผึ้งเปื้อนรอยแดงจากการจูบและเลือดที่สูบฉีดอีกครั้ง

"ผมแค่อยากให้พี่จูบหน้าผากผมหน่อยน่ะครับ"

"หืม หน้าผากเหรอ?"

"ม..ไม่ต้องทำก็ได้นะครับ คือผมพูดไปเรื่อย555"

"พี่ไม่ทำหรอกครับ" แหนมตอบแล้วดันตัวเองอีกคนให้ลงนอนบนเตียง ธนนท์ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าอย่างเข้าใจและเขาคงไม่กล้ารีเควสอะไรอีกแล้ว

แต่เขาก็คิดผิด

"พี่ไม่ทำแค่จูบหน้าผากเราหรอกนะ" รณเดชพูดด้วยน้ำเสียงสดใสแล้วคลี่ยิ้มประกายส่งผลให้ใจอีกฝ่ายเต้นแรงด้วยความเขิน ร่างด้านบนก้มลงจูบหน้าผากที่มีผมม้าปิดเบาๆ แล้วเลื่อนมาจูบแก้มนุ่ม และสุดท้ายก็คือปาก

ปากอุ่นกดเบียดคล้ายกับพยายามชิงลมหายใจจากอีกฝ่าย ลิ้นร้อนสอดเข้าตวัดเบาๆก่อนที่เขาจะผละออกน้อยๆแล้วก้มลงจูบเด็กตรงหน้าซ้ำเเล้วซ้ำเล่าโดยไม่สนใจเสียงร้องต้านในลำคอของอีกคนเลย

คืนนี้ยังมีเวลาอีกนานที่พวกเขาจะใช้ร่วมกัน

Tbc จริงๆละ