07.46 AM เป็นเวลาที่ผมหลุดออกมาจากฝันที่วุ่นวายและจับใจความไม่ได้ ผมตั้งใจจะตื่นตอน 07.20 AM แต่ด้วยความขี้เกียจบวกกับความงัวเงี้ยทำให้ไม่ได้ตรงตามเวลาที่ตั้งใจไว้ ผมมักจะสั่งให้โทรศัพทร์มือถือปลุกผมทุก ๆ 5 นาทีตั้งแต่ 07.20 07.25 07.30 .... 07.50
เช็คข้อความในมือถือ
ลุกจากเตียง
ดื่มน้ำ
อาบน้ำ
แต่งตัว
ผมทำแบบนี้ซ้ำ ๆ ห้าวันต่อสัปดาห์ วันนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น ความรู้สึกเหมือนจิตใจยังอยู่บนเตียง แต่กายหยาบต้องมาทำหน้าที่ของมัน ไม่งั้นคงต้องไปทำงานสายแน่นอน
" กินกาแฟดีไหมวันนี้ ? "
ผมถามตัวเองขณะกำลังแต่งตัวไปทำงาน
" กิน ให้มันตื่น ๆ หน่อยก็ดี "
กินกาแฟเจ้าประจำล่ะกัน
ผมแบกร่างฝ่าฟันการจราจรและความวุ่นวายจนมาถึงร้านกาแฟเจ้าประจำBTS พระโขนง ผมมีเมนูในใจอยู่แล้วแค่ไปสั่งและรีบไปทำงานดีกว่าสายมากแล้ว
เข้ามาในร้านก็ได้ยินเสียงทักทายและรอยยิ้มจากพนักงาน ผมยิ้มกลับ ก่อนที่ผมจะสั่งผมหันไปเจอกับผู้หญิงคนนึง เธอยิ้มให้ผม ผมยิ้มให้เธอ เหมือนมีพลังงานลึกลับบ้างอย่าง ผมรู็สึกดีและเหมือนได้เติมพลัง ผมหันกลับไปสั่งกาแฟ พี่พนักงานยิ้มให้ผม ผมยิ้มให้พี่พนักงาน พลังงานลึกลับเกิดขึ้นอีกครั้ง
พอนึก ๆ ดูแล้ว เราได้รับรอยยิ้มจากคนอื่นครั้งล่าสุดเมื่อไร ? เรายิ้มให้กับคนอื่นครั้งล่าสุดเมื่อไร ? เพียงแค่รอยยิ้มธรรมดา ๆ ทำให้ผมรู้สึกดีและเอาเรื่องนี้ไปคิดได้ทั้งวัน ถ้าใครไม่รู้จะยิ้มให้ใครลองไปที่กระจกและยิ้มให้เค้าคนนั้นดูสิ หวังว่าคุณจะรู้สึกถึงพลังงานลึกลับบ้างอย่าง( ไม่ใช่ผีนะ5555 )
ผมยิ้มให้คุณที่เข้ามาอ่านบทความนี้นะครับ
:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in