เศษกิ่งไม้และเศษใบไม้มาประกอบจนเป็นรัง ในนั้นมีไข่ใบเล็ก ๆ สีขาวลายจุดแดงอยู่สองฟอง ผมเห็นรู้สึกตกใจมากและแอบสงสัยต้นไม้แถวนี้มีตั้งเยอะทำไมต้องมาทำรังตรงต้นที่อยู่ตรงประตูเข้าออกบ้านผมแบบนี้  ครั้งนึงก่อนหน้านี้น่าจะสี่หรือห้าปีที่แล้วมีนกมาทำรังที่ต้นไม้หน้าประตูบ้านผมในลักษณะนี้ ผมจำได้แม่นเลยว่าแม่ผมสั่งห้ามทุกคนในบ้าน " ห้ามใช้ประตูหน้าบ้านเข้า-ออกเด็ดขาด เดียวนกจะหนีไป " ทั้งครอบครัวจึงต้องย้ายประตูเข้า-ออกไปเป็นประตูหลังบ้านแทน

1       

      ผมรู้สึกเอ็นดูเจ้าไข่สองฟองนี้ ทุก ๆ วันผมจะต้องออกมาดูรังนกว่า ลูกนกออกมาหรือยัง แม่มันไม่มากกหรอ ยังปลอดภัยดีใช้ไหม คิด ๆ ดูแล้วผมเหมือนเป็นยามคอยเฝ้ารังเลยก็ว่าได้ แต่ผมก็อยู่ได้ไม่นานแม่และพ่อของมันที่คอยเฝ้าอยู่จะร้องทุก ๆ ครั้งที่ผมแอบไปดูเจ้าไข่ เมื่อผมได้ยินพ่อแม่นกร้องก็คิดในใจทุกครั้งว่า "  รู้แล้วรู้แล้ว แค่มาดูเฉย ๆ  "

2

     ผ่านไปได้ประมาณสองสัปดาห์สิ่งที่ผมรอก็มาถึง เจ้าไข่ฟองนึงออกมาเป็นลูกนกตัวแดง ๆ แม่ผมบอกว่ามันเมือนเอเลี่ยน อีกฟองยังแน่นิ่งอยู่ จนวันต่อมาเจ้าไข่อีกฟองก็ออกมา ตอนนี้มีเจ้าลูกนกที่เหมือนเอเลี่ยนสองตัวอยู่ในรัง เป็นอย่างเคยผมแอบย่องไปดูเจ้าลูกนกที่นกหลับตาแน่นิ่งอยู่ในรัง จนพ่อและแม่ของมันกลับมาผมต้องละจากรังนกไป

3

       เวลาเปลี่ยน เจ้าลูกนกกลายเป็นเจ้านกเด็กผมพึงเคยเห็นตอนที่ลูกนกขออาหารแม่กินก็ตอนนี้แหละ จากที่ผมสังเกต ตามันยังเปิดไม่เต็มที่พอผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ หรือส่งเสียงเจ้านกเด็กก็จะชูคอขออาหารทุกครั้ง ผมก้สงสัยอีกว่าแล้วมันกินอะไรล่ะ ? ผมมึงขึ้นไปที่สายไฟฟ้าผมเห็นแม่นกกำลังคาบหนอนตัวเล็กๆอยู่ในปาก ทำให้ผมรู้ว่ามันก็กินหนอนเหมือนที่ผมเห็นในการ์ตูนตอนเด็ก ๆ

4

    เจ้านกเด็กโตเร็วมาก ๆ จากนกเอเลี่ยนตัวแดงตอนนี้เริ่มมีขนทั้งตัวแล้ว ช่วงนี้ผมมีงานประจำทำแล้วจึงไม่ค่อยได้มาดูมันบ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อน มันลืมตาได้แล้วมันมองผมทุกครั้งที่ไปดู คงสงสัยไอ้ตัวใหญ่นี้เป็นใคร แม่ผมดูจะเป็นห่วงลูกนกมากกว่าแม่ของมันสะอีก แม่ผมมักจะพูดบ่อย ๆ ว่า " มันจะกินอะไร เราเอาข้าวไปป้อนมันไหม ข้าวเปลือกไหมหรือข้าวต้ม ? " เมื่อได้ยินความคิดนั้นผมต้องรีบห้ามความคิดของแม่เอาไว้ " ปล่อยให้ธรรมชาติทำงานของมันไปเถอะแม่ แม่ของมันเลี้ยงมันได้อยู่แล้วแหละ "

5

       ถึงบ้านตอนสองทุ่มเป็นเรื่องปกติของผม แต่เป็นวันไม่ปกติอีกครั้ง " เจ้านกมันไปแล้ว วันนี้แม่แอบเห็นพ่อแม่มันให้ลูกมันบิน ตอนแรกลูกมันบินไม่ค่อยได้ พอลูกมันบินได้มันก็บินไปทั้งรังเลย "  แม่ผมพูดด้วยนำเสียงเศร้า ๆ และแสดงถึงความคิดถึง พอผมได้ยินที่แม่บอกก็รีบไปดูที่รังนกที่คุ้นเคย ตอนนี้มันว่างเปล่าแล้ว ไม่มีเจ้านกอยู่ในนั้นแล้ว ใจหายเหมือนกันคล้ายอาการอกหัก เฝ้าดูมาตั้งแต่เป็นไข่จนตอนที่สามารถบินได้ คิดถึงช่วงเวลานั้นเหมือนกันนะเนี้ย ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติของมันนั้นแหละ

---

   

คิด ๆ ดูก็เหมือนชีวิตคนเราเนี้ยแหละ ที่จะต้องเติบโตบินออกไปในโลกกว้างและไม่หวนกลับมาที่เดิมอีก

       

    **** ร่วมแสดงความคิดเห็นและติชมได้นะครับ