เชื่อว่าหลายๆคนคงน่าจะมีหรือเคยมีสัตว์เลี้ยงแสนรัก แต่สำหรับผมนั้น "อยากจะมี" ที่มีไม่ได้เพราะคุณแม่ไม่อยากให้เลี้ยง ตอนเด็กๆเลยตั้งเป้าในใจไว้ว่าโตขึ้นจะต้องเลี้ยงหมา/แมว ให้ได้ แต่พอถึงเวลานั้นจริงๆกลับมีเหตุผลมากมายที่มากกว่าแม่ไม่ให้เลี้ยงที่ทำให้ผมยังไปไม่ถึงเป้าหมายนั้น ไม่ว่าจะค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่าอาหาร ค่าของเล่น เลี้ยงตัวเองยังเพลียเลย

ในเมื่อเลี้ยงไม่ได้ก็เล่นกับแมวแถวบ้านไปก่อนล่ะกัน ด้วยลักษณะตัวบ้านของผมจะมีข้างบ้านที่คุณแม่ชอบเอาต้นไม้มาปลูก ทั้งต้นเล็กต้นน้อย ไม่รู้ขยันไปเอามาจากไหนอีกนิดก็กลายเป็นป่าอเมซอนแล้ว ไม่ได้เว่อนะเพราะมีงูเหลือมเข้ามาเยี่ยมในบ้านแถบทุกเดือน ไม่ใช่แค่งูที่มาเยี่ยมยังมีแขกผู้น่ารักมาเยี่ยมด้วยนั้นก็คือ "แมว"

เจ้าแมวที่มาเยี่ยมบางทีก็เป็นมิตรบ้างไม่เป็นมิตรบ้าง ที่เจอตอนนี้มีมาเยี่ยมก็ 3 ตัว แต่ว่าถ่ายรูปมาได้แค่ตัวเดียว

• เจ้าดำ - ตัวเนี้ยเป็นแมวอ้วนๆ ขนสีดำออกเทาสะมากกว่า หน้าจะบึ้งๆตลอด ไม่มีปลอกคอ เล่นด้วยบ้างไม่เล่นด้วยบ้างตามอารมณ์ของมัน
• เจ้าขาว - เป็นแมวสีขาวมีลายดำ เจ้าขาวเนี้ยไม่เป็นมิตรเลย เหมือนเห็นบ้านผมเป็นทางด่วน มีไว้ใช้แค่ผ่านทางแค่นั้นแหละ ไม่ทัก ไม่เล่น กูจะไปอย่างเดียว
• เจ้าอ้อน - คือตัวในรูปนั้นแหละ น่าจะเป็นมิตรที่สุดล่ะ ตัวนี้ไม่ต้องทำไรมากแค่เดินไปหาก็พร้อมจะทิ้งตัวแล้วก็เล่นๆกับผมแล้ว ขี้อ้อน ชอบให้ลูบหัว

ผมพึงเจอเจ้าอ้อนเมื่อวานเป็นครั้งแรกมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่ด้วยความเป็นมิตรและขี้อ้อนทำให้รู้สึกอยากเก็บมันมาเลี้ยง แต่ก็นะแมวใครก็ไม่รู้เอาเข้ามาในบ้านก็ไม่กล้า กลัวทำเละเทะอีก ผมเลยต้องปล่อยให้มันเดินเล่นตามใจมันอยู่ข้างนอกบ้านนั้นแหละ ซึ่งเป็นไปตามพล็อตหนังรักผสมดราม่า ที่พระเอกกลับไปหานางเอกในที่เดิมอีกครั้งก็ไม่พบกัน พอมืิดเข้ามันก็คงกลับไปหาบ้านของมันหรือไม่ก็โดนงูเหลือมกินไปแล้ว ผมคงได้แต่ตั้งตารอว่าเมื่อไหร่จะกลับมาเล่นกันอีกครั้งน่ะ