เรื่อง : สิงโตนอกคอก 

ผู้เขียน :  จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท (ร เรือในมหาสมุท)

สำนักพิมพ์ : แพรว 

"แล้วพวกแกก็เผามัน พวกโง่ มีแต่คนโง่กับเผด็จการเท่านั้นที่เผาหนังสือ พวกแกทำลายขุมปัญญาของมนุษยชาติ"-จะขอรับผิดทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว

"ทำไม่เราถึงยอมเชื่ออย่างสนิทใจมาตลอด หรือเราจะสูญเสียความสามารถในการสงสัยไปแล้ว เช่นเดียวกับที่เราสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่เรียกว่ามาตรฐานคุณธรรมของตนเอง"-ในโลกที่ทุกคนอยากเป็นคนดี

"ม้นยากจริงๆ สำหรับผม ผมไม่รู้ว่าตัวเองเสียเพื่อนไปหรือยัง ผมไม่รู้ว่าขีดจำกัดความเป็นมนุษย์มันอยู่ตรงไหน" 

             - โอนถ่ายความเป็นมนุษย์

"ทุกวันในเวลาเที่ยงคืนตรง รถไฟสีดำเก่าคร่ำคร่า ที่ไม่รู้ว่าแล่นมาจากแห่งหนไหนและจะไปยังที่แห่งใด ไร้คนขับ ไร้ผู้โดยสาร ไร้คนขึ้นลง แต่แล่นมาจอดสม่ำเสมอตรงเวลา"

             - รถไฟเที่ยงคืน

"อดัมบอกตัวเองว่า ต่อให้ถูกเนรเทศ ลิลิธก็จะอยู่ได้โดยไม่เป็นไร อดัมคิดง่ายเกินไปไม่เป็นไรหมายถึงอะไร เธออาจจะไม่ตาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไร้ซึ่งน้ำตา"

              - อดัมกับลิลิธ

"นิทานเก่าแก่โบราณที่พ่อแม่เคยเล่าให้ฟังตอนเด็ก เรื่องของหญิงสาวงามในชุดราตรีผู้หายตัวไป"

              - ซินเดอเรลล่าแห่งเมืองหุ่นยนต์

"ทำไมคนนอกรีตจึงมีกุหลาบเหมือนกับพวกเรา ทำไมเทพเจ้าจึงให้กุหลาบกับพวกเขาด้วย ผมถามเนวา แต่เธอไม่รู้" 

               - กุหลาบย้อมสี

"ยามที่ทุกคนขาดแคลนอาหารและน้ำดื่ม ยามที่ความอดยากคร่าชีวิตผู้คนเป็นล้านๆ มีซากศพเกลื่อนกลาดอยู่ตามถนน พวกเราก็กินอิ่มและมีน้ำสะอาดอาบ อยู่ห่างไกลจากความกังวลใดๆ ในโลกใบนี้"

               - สมาชิกในหลุมหลบภัย

"อยากหยุดสงครามและความบ้าคลั่งนี้ แต่ก็หวาดกลัวเกินกว่าที่จะเอ่ยออกมา ฉันทรมาร อยากออกจากสังคมที่วิปลาสนี้ ไปอยู่กับพวกเธอ เหมือนกับสิงโตตัวนั้น"

              - สิงโตนอกคอก

เป็นเรื่องสั้นแฟนตาซีที่ตั้งคำถามดี เรื่องโดยรวมเป็นการตั้งคำถามกับสังคม ความเชื่อ สิ่งที่ได้รับการสอนมา ชอบความแฟนตาซี ภาษาสวยตามสไตล์งานเขา ดีนะ อ่านไม่ยากมาก น่าสนใจดี 

ชอบเรื่อง
- จะขอรับผิดทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
- สมาชิกในหลุมหลบภัย
- สิงโตนอกคอก

เจอกันเล่มหน้าค่ะ ?