Review | Sharp Objects - I READ YOU A LOT

Sharp Objects
by Gillian Flynn



ซื้อนิยายเล่มนี้ตามคำแนะนำของคนรู้จักและเห็นว่าเป็นผลงานอีกเรื่องของผู้เขียน Gone Girl แต่อ่านไปได้ครึ่งเรื่องก็ไม่ไหวจริงๆ ดอง T v T เพิ่งกลับมาอ่านอีกครั้งในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา แล้วพบว่าแม่เจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา จากที่เคยคิดว่าชาตินี้คงอ่านไม่จบแล้วกลายเป็นพลิกอ่านแบบหน้าต่อหน้า วางไม่ลง เมื่ออ่านในเวลาที่ใช่ มู้ดที่ถูกต้อง Sharp Objects ก็เป็นนิยายแนวทริลเลอร์ลึกลับสั่นประสาทอีกเรื่องที่อยากแนะนำต่อเลยทีเดียว ส่วนตัวไม่นิยมอ่านแนวนี้เท่าไหร่ เคยอ่าน The Girl on the Train แค่เล่มเดียว ตอนดู Gone Girl ก็ค่อนไปทางเฉยๆ แต่เรื่อง Sharp Objects เป็นนิยายที่เราว่าผสมผสานความระทึกขวัญ ลึกลับ สืบสวน และจิตวิทยาเข้าด้วยกัน ทำให้ต่อให้ไม่สนใจนิยายแนวนี้แต่สนใจในความคิดและพฤติกรรมมนุษย์ก็อ่านได้

รีวิวเวอร์ชั่นสั้นสุดสำหรับผู้ที่สนใจซื้อ

1.เรื่องย่อ:  Camille กลับไปที่เมืองบ้านเกิด Wind Gap เพื่อทำข่าวคดีเด็กหญิง 2 คนที่หายตัวไปและน่าจะถูกฆาตกรรม ทำให้ Camille ต้องอาศัยอยู่กับแม่ที่เธอไม่สนิทใจและน้องสาวต่างพ่อที่นิสัยร้ายกาจ ยิ่งเรื่องดำเนินไป Camille ก็ยิ่งพบเบาะแสที่น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงต้องย้อนกลับไปเผชิญหน้ากับเหตุการณ์สะเทือนใจในอดีตอีกครั้ง บีบให้เธอต้องขุดคุ้ยทั้งคดีสยองขวัญและความลับในครอบครัวเธอ
2. ตัวละคร: ดิบ หม่น โหด มีความเป็นมนุษย์สูงมาก non-pc อย่างแรง เซ็กส์ ความรุนแรง ความเกลียดชัง การ bully การปฏิบัติกับผู้หญิงเป็นวัตถุ มีการพูดถึงการล่วงละเมิดและการข่มขืน แต่ตัวละครก็มีความคิดจิตใจที่ซับซ้อน มีเหตุผลในการกระทำ ค่อนข้างชอบการวางคาแรกเตอร์และการกระทำของตัวละครที่คาดเดาไม่ได้และไปสุดมากในทุกแง่ ตัวละครเป็นจุดเด่นของเรื่องเลย
3. เนื้อเรื่อง: ช่วงแรกจะเนิบๆ เนือยๆ หน่อย อ่านแล้วง่วง รู้สึกว่าปูเรื่องนานไปนิด กระชับเรื่องกว่านี้ได้ แต่ช่วงกลางเรื่องเป็นต้นไปสนุกมาก ตื่นเต้นน่าติดตาม กราฟความระทึกคือพุ่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่ยอมลง พีคแล้วพีคอีก เราว่าคนเขียนวางพล็อตอย่างฉลาด ใส่ใจรายละเอียดมาก ซ่อนเบาะแสแยบยล เล่นกับจิตใจคนอ่าน นอกจากความอยากรู้ความสงสัยความไม่ไว้ใจที่เพิ่มขึ้นทุกตอนก็มีความหดหู่สะเทือนใจนี่แหละที่มาด้วยกัน
4. ภาษา: ปานกลาง ไม่ง่ายไปไม่ยากเกิน อ่านแบบไม่เปิดดิกก็เข้าใจอยู่
5. ระดับความน่าซื้อ: 4/5 ใครที่ชอบแนวลึกลับระทึกขวัญ คิดว่าเรื่องนี้มีองค์ประกอบที่ครบถ้วนแล้ว เสียแต่ว่าเดินเรื่องช้าและตัวละครไม่ชวนให้รู้สึกผูกพัน แต่นอกจากนั้นคือสนุก ตื่นเต้น เกร็ง กดดัน เครียด สะท้านใจ ชอบที่ถ่ายทอดประเด็น Dysfunctional Family ครอบครัวที่บกพร่องมีปัญหาได้แบบเจาะลึกและสะท้อนให้เห็นว่าการกระทำของทุกคนในสังคมมันกระทบส่งผลต่อกันเป็นลูกโซ่ เหมือนเวลาที่โดนของมีคมบาดแล้วทิ้งรอยแผล

เรื่องย่อ

Camille กลับไปที่เมืองบ้านเกิด Wind Gap เพื่อทำข่าวคดีเด็กหญิง 2 คนที่หายตัวไปและน่าจะถูกฆาตกรรม ทำให้ Camille ต้องอาศัยอยู่กับแม่ที่เธอไม่สนิทใจและน้องสาวต่างพ่อที่นิสัยร้ายกาจ ยิ่งเรื่องดำเนินไป Camille ก็ยิ่งพบเบาะแสที่น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงต้องย้อนกลับไปเผชิญหน้ากับเหตุการณ์สะเทือนใจในอดีตอีกครั้ง บีบให้เธอต้องขุดคุ้ยทั้งคดีสยองขวัญและความลับในครอบครัวเธอเอง

ตัวละคร

"Sometimes if you let people do things to you, you're really doing it to them."

ตัวละครทุกคนมีนิสัยเป็นของตัวเอง ล้วนไม่น่าไว้ใจ และเก็บงำความลับบางอย่างอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่ดีของนิยายประเภทนี้ การมองเรื่องราวผ่านตัว Camille ที่คิดอ่านตรงไปตรงมาไม่ปรุงแต่งทำให้เรารู้สึกว่ามนุษย์ทุกคนในเมืองนี้ดิบ หม่นๆ เทาๆ โหดร้าย แต่ก็สมจริงด้วย

ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือความเอ็กซ์ตรีมไปสุดของตัวละคร เราจะได้รู้จักครอบครัวของ Camille ในหลากหลายมุม ได้พยายามคิดหาตัวฆาตรกรไปพร้อมๆ Richard ตำรวจสืบสวนหนุ่มที่ถูกส่งตัวมาทำคดีนี้ ได้เห็นความซับซ้อนของตัวละคร ปัญหาในครอบครัว และวิธีจัดการที่แตกต่างกันของแต่ละคน ได้เห็นปัญหาที่ผู้หญิงต้องเผชิญ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ความรุนแรง การถูกปฏิบัติเหมือนเป็นวัตถุ หรือแม้แต่การกลั่นแกล้งรังแกกันเอง เราจะได้เห็นความคิดที่ non-pc และ problematic สุดๆ จนอยากกรี๊ดออกมาใส่หน้ากระดาษ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีอยู่จริงๆ นอกหนังสือ เรื่องนี้ยึดผู้หญิงเป็นศูนย์กลาง แต่รสชาติขมขื่นแบบสังคมชายเป็นใหญ่ เหมือนฉีกภาพแฟนตาซีออกเพื่อให้เห็นมุมดำมืดในสังคม

ยิิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกสะเทือนใจ ขนลุก หดหู่ เพราะคาดเดาไม่ได้เลยว่าตัวละครจะทำอะไรต่อไปและมันก็พีคขึ้นเรื่อยๆ แบบไม่มีที่สิ้นสุด พออ่านจบ กลับมาตกผลึกความคิด ก็พบว่าผู้เขียนวางตัวละครไว้ดีจริงๆ การกระทำมีเหตุและผล กระทบกันเป็นลูกโซ่ สิ่งที่โดดเด่นที่สุดยกให้เป็นนำเสนอภาพของ Dysfunctional Family ครอบครัวที่บกพร่องมีปัญหา

สรุปว่าเราชอบการถ่ายทอดตัวละครแต่ละคนในเรื่องที่ยังเป็นกลางและครบถ้วนได้แม้จะมองผ่านมุมตัวเอกคนเดียว และชอบความคาดเดาไม่ได้ว่าหน้าต่อไปใครจะทำอะไร กราบความดาร์กขึ้น ดาร์กขึ้น และดาร์กขึ้นไม่มีลดลง แต่ข้อเสียคือถ้าถามว่าชอบตัวละครไหม ตอบได้เลยว่าออกไปทางรำคาญ เกลียดทุกคนในเรื่อง ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ รู้สึกว่าไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมและไม่ผูกพัน เหมือนเป็นแค่ผู้สังเกตการณ์ ดังนั้นนี่ไม่ใช่นิยาย emotional แต่เป็นนิยายที่เล่นกับความคิดจิตใจคนอ่านมากกว่า

(มีสปอยล์ตอนจบ)

ตอนที่เรื่องราวทั้งหมดเฉลยแล้ว เรารู้สึกวอทเดอะฟัคมากๆ จนอยากจะสบถออกมา แบบขนลุกกกกกกกกก ขนลุกแล้ว ขอบคุณที่ตัวฆาตกรไม่ใช่คนที่คิดไว้เพราะไม่งั้นจะผิดหวังมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ผู้เขียนก็พยายามโน้มน้าวให้เราเชื่อว่า Adora เป็นคนทำนั่นแหละ กราบความสามารถตรงนี้มากเพราะว่าเราเดาไม่ออกเลยว่า Amma เป็นคนทำ ขนลุก เกลียดนังมากกว่าเดิม แง ไม่สามารถชอบนังเอ็นดูนังได้จริงๆ T_____T เป็นเด็กที่โหดร้ายอะไรขนาดนี้ แต่ก็สะท้อนให้เห็นว่าครอบครัวที่แม่ที่เรียกร้องความสนใจและพยายาม exercise อำนาจจะทำให้เกิดอะไรขึ้นบ้าง Camille ก็เป็น depression (เราค่อนข้างเชื่อแบบนั้น) ลูกอีกคนก็ต้องการความสนใจ ลูกอีกคนก็ตาย ทำไมชีวิตมันหดหู่ขนาดนี้ กุมหัวเลยจริงๆ

แต่ฉากที่อยากพูดถึงก็คือฉาก Amma เล่นบ้านตุ๊กตา จุดนี้ทำให้เห็นว่าผู้เขียนใส่ใจรายละเอียดอย่างการเล่นบ้านตุ๊กตาก็สะท้อนการพยายามควบคุมแก้ไขครอบครัวที่ไม่ได้ดั่งใจ เป็นวิธีตอบสนองที่เมคเซนส์มากๆ ของตัวละครและเป็นอะไรที่น่าขนลุกมากเช่นกัน u______u

(หมดสปอยล์)

เนื้อเรื่อง

"เหมือนนั่งรถไฟเหาะที่เริ่มจากจังหวะเนิบนาบ ไปสู่ความลุ้นระทึก ความเข้มข้น และการตีลังกาอีกหลายตลบ"

การดำเนินเรื่องช่วงแรกคือเนือยมากกกกกกกกกกกกก เนือยแบบง่วง เนือยแบบอ่านต่อไม่ไหวต้องพัก เทียบกับพล็อตแล้วถือว่าเป็นนิยายที่เดินเรื่องช้าเลย แต่เข้าใจได้ว่าต้องใช้จังหวะและเวลาในการสร้างบรรยากาศไม่น่าไว้ใจ เพิ่มความกดดัน ความตึงเครียด และดึงให้คนดูรู้สึกเคว้งคว้างไขว้เขว สำหรับเราแล้วนี่ไม่ใช่หนังสือที่อ่านสนุกตลอดเรื่อง แต่พอถึงกลางเรื่องแล้วน่าติดตาม น่าสงสัย อยากจะรีบอ่านจนจบเพื่อที่จะได้รู้ว่าตัวเองเดาเรื่องถูกรึเปล่า พอถึงช่วงท้ายคือบีบคั้นหนักมาก ระทึก ตื่นเต้น ไมเกรนจะกำเริบ ถือเป็นประสบการณ์อ่านที่ดีทีเดียว เทียบกับ The Girl on the Train แล้วเราว่า Sharp Objects สนุกกว่าและโหดกว่ามาก
ส่วนพล็อตจัดได้ว่าน่าสนใจเลย มีสองเส้นเรื่องดำเนินไปพร้อมกันคือการหาข้อมูลเกี่ยวกับคดีของ Camille และการหาความจริงเกี่ยวกับความลับในอดีตของครอบครัวเธอเอง ประเด็นหลังจะมีน้ำหนักมากกว่า เข้มข้นมากกว่า อิมแพคมากกว่า เสียดายที่พล็อตไปเน้นการปูเร่ื่องช่วงเริ่มแรกและ Camille ก็ไม่ได้ take action เยอะด้วยในตอนต้นเรื่อง เลยรู้สึกเหมือนเรื่องสามารถกระชับฉับไวกว่านี้ได้
ที่ชอบที่สุดน่าจะเป็นประเด็นที่สอดแทรกมา ผู้เขียนทำให้เราเข้าใจว่าความคิดและการกระทำของคนในครอบครัวและสังคมมันกระทบส่งต่อกันไม่มีที่สิ้นสุด ผู้หญิงที่เชื่อว่าทำแบบนี้แล้วคูลก็จะทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนคนอื่นมองว่าคูล ผู้ชายใช้ผู้หญิงเป็น sex object จนผู้หญิงมองว่าตัวเองเป็น sex object ครอบครัวเลี้ยงดูหล่อหลอมเรามาแบบไหนเราก็จะเป็นแบบนั้น Sharp Objects เลยเหมือนกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนความจริงอันเจ็บปวดในสังคม เหมือนเวลาที่ของแหลมบาดตรงไหนก็ทิ้งรอยแผลตรงนั้น
ส่วนมู้ดแอนด์โทนของ Sharp Objects เรามองว่าเหมือนเวลาเล่นกับของมีคม คืออ่านแล้วเสียววูบวาบในช่องท้อง อ่านแล้วเห็นภาพชัดมาก ถ้าเป็นหนังก็คงเรท R เพราะมีทั้งเลือดทั้งความรุนแรง อ่านตอนกลางคืนสั่นประสาทกำลังดี สำหรับใครที่สนใจดูเป็นภาพเรื่องนี้ก็ถูกทำเป็นมินิซีรีส์ฉายจบแล้วด้วย
ความยากของภาษาเราว่าปานกลางไปจนถึงไม่ยากมาก อ่านเพลินๆ กำลังดี แต่ก็ไม่ง่ายขนาดไม่เปิดดิกก็เข้าใจทุกคำ แต่การเลือกคำของผู้เขียนค่อนข้างดิบและ non-pc เตือนครั้งที่ 2 แล้ว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ความรู้สึกส่วนตัว

ความรู้สึกแบ่งได้เป็นช่วงผิดหวัง (เริ่มแรก) ช่วงสมหวัง (กลางเรื่อง) และช่วงเกินความคาดหมาย (ท้ายเรื่อง) ถึงได้บอกว่าเหมือนนั่งรถไฟเหาะอยู่จริงๆ เลย T v T เสียววูบบบบบบบบบบไปหมด แต่เป็นประสบการณ์อ่านที่ดีกว่าที่ิคิด แรกๆ ต้องอดทนนิดนึง แต่ไคลแมกซ์และหลังไคลแมกซ์นี่เติมเต็มมากกกกกกกกกกกกกกกกก rewarding มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จนคิดว่าก็คุ้มค่าที่อ่านอยู่นะ ใครที่ชอบสายนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง ส่วนใครที่ไม่เคยลอง เรื่องนี้อาจพาเข้าลัทธิทริลเลอร์ก็ว่าได้เพราะเราก็ว่าอ่านแล้วกราฟความตื่นเต้นพุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ไม่ดร็อปลงเลย แนะนำนะคะ

- ilysm.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น