รอเดี๋ยวก่อน รออีกซักนิดสิ

เผื่อจะได้มั่นใจว่านี่คืออาการตกหลุมรัก

9.27 PM

สายตาคู่สวยจับจ้องไปยังเด็กหนุ่มตัวสูงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ถัดไปสองสามโต๊ะภายในคาเฟ่เล็กๆใกล้มหาวิทยาลัย

ถึงแม้จะถูกบดบังด้วยแว่นตา ก็ไม่สามารถซ่อนได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นดูมีเสน่ห์

ดวงตาสีน้ำตาลสว่างสดใส เผลอมองนานไปนิดจนเด็กหนุ่มคนนั้นรู้ตัว 

รอยยิ้มน่ารักถูกจุดขึ้นที่ริมฝีปาก ที่ข้างแก้มบุ๋มเป็นขีดดูคล้ายแมวชวนให้มอง

นี่บ้าไปแล้วหรือไง?

ไม่ใช่อะไรหรอกนะ อยู่ดีๆก็เผลอยิ้มกว้างกลับไปให้เขาซะอย่างนั้น

ไม่รู้คิดไปเองมั๊ย แต่เหมือนเขากำลังเดินมาทางนี้เลย

“นั่งด้วยคนนะครับ”

“ครับ? อ๋อ นั่งสิ”

“เห็นมองมาซักพัก มีอะไรหรือเปล่าครับ”

รอยยิ้มนี่น่ากลัวชะมัด ยิ่งมองยิ่งละสายตาไม่ได้

บ้าจริงๆ ทำไงดี

“เท่าไหร่?”

เผลอพูดอะไรออกไปวะ

“ครับ?”

“ถ้าไปด้วยกัน คิดเท่าไหร่”

“ไปด้วยกันเหรอ?”

“อ่า ช่างเถอะ คิดเสียว่าไม่ได้พูด”

“ก็พูดอยู่นี่ครับ”

“ไม่มีอะไรแล้ว เมื่อกี้แค่พูดเล่นน่ะ”

“...”

“จริงๆ พูดเล่น”

“500”

“หา?”

“ตามที่ได้ยินครับ”

แปลว่าที่มานั่งอยู่ที่นี่ก็เพื่อจะรอขายสินะ ยังไงดีล่ะ ไม่เคยซื้อมาก่อนซะด้วยสิ

“500 ทำอะไรได้บ้าง”

“แล้วอยากให้ทำอะไรล่ะครับ”

“ก็...ไม่รู้ ไม่เคย”

“ไม่เคย?”

“หมายถึงไม่เคยซื้อ”

“แล้วตกลงจ่ายมั๊ยครับ”

“ก็ลองดู”

“งั้นไปห้องผมนะ ผมทำได้หมดเลย :)”

9.27 AM

ลืมตาขึ้นมาในห้องไม่คุ้นเคย รู้สึกปวดตามเนื้อตัวไม่ใช่น้อย หันไปอีกทางเจอลูกหมาตัวโตนอนฟุบหน้าอยู่ใกล้ๆ

ขยับตัวเล็กน้อยแต่อีกฝ่ายก็ตื่นจนได้

“จะไปแล้วเหรอ”

“อ่า ใช่ จะกลับแล้ว”

“เมื่อคืน... คุณชอบมั๊ย”

“ฮะ?”

“รู้สึกดีหรือเปล่า อะไรแบบนั้นน่ะ”

“อ่อ ก็ดีมั้ง อันที่จริงแล้วก็...ดีมากๆเลย”

รู้เลยว่าตัวเองกำลังเขิน หน้าร้อนหูร้อนขึ้นมาซะขนาดนี้ เด็กบ้านี่ยิ้มกว้าง จะยิ้มทำไมกันนะ

เดี๋ยวก็ขอต่อเวลาซะหรอก

“อย่าลืมที่ตกลงไว้นะครับ”

“อ่า 500ใช่มั๊ย เดี๋ยวหากระเป๋าเงินแป๊บ”

“โอนเข้าบัญชีได้มั๊ยครับ มีพวกแอพแชทอะไรพวกนี้หรือเปล่า เดี๋ยวผมส่งเลขบัญชีให้”

โห ทันสมัยน่าดูแฮะ

“มันสะดวกดีไงครับ ไม่ต้องทำหน้าอึ้งหรอก”

“งั้นเหรอ งั้นเอาโทรศัพท์มาสิ เดี๋ยวจะพิมพ์ไอดีให้”

“นี่ครับ”

พิมพ์ให้พร้อมกดเพิ่มเพื่อนเองเสร็จสรรพ

“ชื่ออ่านว่าอะไรเหรอ เท็น เทน เท้น?”

“ชื่อเตนล์ แล้วนี่ชื่ออะไรยังไม่รู้เลย”

“ก็เมื่อคืนบอกอยู่ว่าให้เรียกยองโฮไง ลืมกันแล้วเหรอ”

ใครจะไปลืมลง ก็เรียกอยู่ทั้งคืน แต่คนมันเขินนี่หว่า แล้วนั่นจะหัวเราะทำไม ยิ้มจนตาจะปิดอยู่แล้วด้วย ขำอะไรนักหนา

“ชื่อซอยองโฮนะ คราวนี้อย่าลืมอีกล่ะ”

...

หลังจากคนตัวเล็กออกไปแล้ว เด็กหนุ่มบนเตียงก็ยังคงนอนอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกไปไหน ริมฝีปากค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นข้อความแชทที่ถูกส่งมาตั้งแต่เมื่อคืน

- Sehun sent you a message -

‘วันนี้พาใครมาห้องอ่ะ เห็นนะ’

‘มองมานานเป็นปี นึกว่าจะปอดแหกไปแล้วซะอีก’

‘ในที่สุดนะมึง สู้ๆ ขอให้จีบติดซะที’

เป็นเช้าวันเสาร์ที่โคตรดีเลย คุณว่ามั๊ย :)