ก็มาใช้โปรแกรมพวกนี้เพื่อที่จะให้ได้รูปสวยงามสมใจ

กับการเรียนวิชานี้ โปรแกรมพวกนั้นไม่จำเป็นเลย 

เพราะมันใช้ไม่ได้โว้ยยย (กรีดร้อง)

การถ่ายภาพตาม Assignment (เป็นคำที่อาจารย์ชอบใช้) แต่ละครั้งเลยเป็นสิ่งที่เราต้องใช้สมาธิและความตั้งใจกับมันมาก ๆ เพราะถ้าพลาดแล้วคือพลาดเลย รู้เรื่องอีกทีก็ตอนล้างฟิล์ม ซึ่งถ้าล้างออกมาไม่ดีก็เสีย 

แต่ในความน่าหงุดหงิดใจก็ยังคงมีเรื่องราวดี ๆ ให้เรารู้สึกประทับใจกับวิชานี้อยู่ไม่น้อย

1.

เราได้ถ่ายภาพแม่

บอกก่อนว่า ก่อนหน้านี้การจะขอแม่ถ่ายภาพสักภาพหนึ่งเป็นอะไรที่ยากมาก เพราะแม่ไม่ชอบกล้อง 

อืม... ไม่เชิงว่าไม่ชอบหรอก แต่แม่อยากเป็นตากล้องมากกว่าเป็นแบบ 

หลังจากที่ได้รับ Assignment เป็น Portrait มา เราก็กลับบ้านพอดี

มองซ้ายมองขวาเพื่อหานางแบบ เจอแม่นั่งกินข้าวอยู่พอดี

ก็เลยได้นางแบบมาพอดี

แม่สนุกมากกับการเป็นนางแบบให้เรา และให้เราไปเป็นนางแบบให้บ้าง กลายว่าวันนั้นเราสองคนเหนื่อยเพราะการถ่ายภาพให้กันและกัน

2.

ได้ไปเที่ยว

เพราะการวนถ่ายอยู่กับที่ที่เราคุ้นตามันไม่สร้างความแปลกใหม่ให้กับภาพถ่าย จะถ่ายทั้งทีก็ไปถ่ายที่อื่นสิ...

นี่เป็นเหตุผลส่วนหนึ่ง แต่เหตุผลหลักสำหรับเราเลยคือ

ตอนอาจารย์สั่ง Assignment  เป็น Landscape โลเคชั่นหลักของทุกคนในห้องตอนนั้นคงไม่พ้นอ่างเก็บน้ำในมหาลัย เพราะที่นั่นสวย ถ่ายง่าย มีหลายมุม และอยู่ใกล้

อาจารย์ตบท้ายทันทีว่า

' ไม่เอาที่นั่นแล้วนะ...'

ผมสอนมาหลายปี ผมเห็นจนเบื่อแล้ว ไปที่อื่นบ้าง หาเรื่องให้ตัวเองได้ไปเที่ยวด้วย

ค่ะ 'จารย์

เราเลยต้องกึ่งชวนกึ่งลากกึ่งบังคับให้เพื่อนพาเราไปหาโลเคชั่นใหม่ ๆ หน่อย เพราะเราเป็นคนไม่ค่อยเที่ยว โชคดีที่เพื่อนเราเคยไปถ่ายที่หนึ่งมาก่อนหน้าเรา เพื่อนเลยพาไปเปิดหูเปิดตา ซึ่งสนุกดีกับการได้ออกไปหาโลเคชั่นใหม่ ถึงแม้จะไม่ไกลจากมหาลัยมาก แต่ก็พอเป็นประสบการณ์ให้เราได้ เพราะส่วนใหญ่เวลาเราถ่ายภาพ เราก็ชอบจะถ่ายในที่เดิม มุมเดิม ไม่ค่อยออกไปไหนไกล