ต้นไม้โดดเดี่ยวในหน้าร้อนที่ใครต่อใครละเลยต่อการดูแลเพราะเห็นลำต้นของมันนั้นแข็งแรง ใครเล่าจะรู้? " ว่ามันนั้นใช้น้ำ ต า ข อ ง ต นช่วยในการชโลมตัวเอง " นานวันคืนแล้วคืนเล่า ในขณะที่ต้นอื่นนั้นต่างพากันสวยงามออกผลงอกเงย ตัวมันก็เจริญเติบใหญ่ตามกาลเวลา แต่รากของมันนั้นกลับค่อยๆแห้งเฉาพร้อมจะโรยราลงทุ...

จากสัมผัสเย็นเยียบ ค่อยๆชื้นไปทีละส่วน เดินไปช้าๆ ทีละก้าว ทีละก้าว แล้วค่อยๆจมลงเถอะนะ... แล้วจงจดจำความรู้สึกนั้นก่อนมันจะเลือนลางไป...

ฉันต้องยิ้มเข้าไว้ต้องสุขุมเข้าไว้ อย่าเผลอหลุดใบหน้าที่แท้จริงออกมา ต้องกลั้นน้ำตาอย่าให้มันรินไหล แม้จะเจ็บในใจแต่ต้องเก็บข้างใน ยังคงวนเวียนอยู่ในวังวนที่มันไร้ซึ่งแสงสว่าง ความเงียบงันที่มันเงียบเหงา จะหาใครบ้างที่จะเข้าใจ หรือเป็นเพียงคำปลอบโยนสวยหรู หากแท้แล้วฉันย่อมรู้ดีแก่ใจ " ป ร ะตู บ า...

หากเมื่อถึงคราวที่ต้องเผชิญโลกกว้าง จงเลือกเส้นทางที่จะเดิน " ด้วยตัวของคุณเอง " แวะชมข้างทางดูบ้าง บางทีนั่นอาจเจอทางลัดที่จะพาคุณพบแผนที่ใหม่ จงอย่ากลัวที่จะล้ม ยิ้มแล้วลุกกลับมายืนอีกครั้ง แม้อาจจะไม่ค่อยมั่นคงเท่าไร แต่นั่นก็เป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น...

ปิดบังความจริงไม่ให้ใครรู้ ควาพยายามที่ทุ่มลงไป แม้ว่าใครไม่อาจเห็นแต่ฉันยังรู้อยู่แก่ใจ ต้องซ่อนลึกลงในใจอย่าเปิดให้ใครเห็น อ ย่ า ให้รู้ถึงความอ่อนแอที่มันร้าวราน ฉันที่ยืนตรงนี้จะยังยิ้มไม่อ่อนไหว ทุกปัญหาใดบอกกับฉันนะฉันจะคอยเฝ้าถนอมทุกความเจ็บซ้ำ...

ตัวฉันอยู่ตรงนี้กลับไร้เรี่ยวแรงก้าวเดิน ตัวเธออยู่แห่งไหนฉันยังคงเฝ้าเรียกหา เธอยังสบายดีนะหวังว่าเธอจะยิ้มอยู่ ฉันยังคงมืดมนอยู่ในวังวนที่วกวนแ ต่ ฉั น ยั ง ห วั ง ว่ า สั ก วั น ฉั น จ ะ ผ่ า น ไป มองจันทราดวงนั้นที่เปล่งประกายวับเปรียบเช่นเธอที่ส่องสว่างกลางหัวใจ...

วันวานเราคงยิ้มร่วมหัวเราะด้วยกัน สองมือคู่นี้มีเธอกอบกุมไว้ไม่เคยห่าง บางเวลาที่ใบหน้าฉันเปอะเปื้อนด้วยรอยน้ำตา สองมือของคุณยังคอยปลอบโยน ไม่เป็นไรนะแม้วันคืนจะผ่านไป ถึงเศษเสี้ยวหนึ่งจะนึกเสียดาย แต่อย่างน้อยก็เป็นสุขใจที่ได้ผ่านมา " ช่วงเวลากับคุณ " ...

ห า ก แ ม้ น ชี ว า สิ้ น เถ้ากระดูกเป็นผุยผงห า ก ไ ร้ ซึ่ ง ก า ย า กายเหือดแห้งมลายหายห า ก แ ม้ วิ ญ ญ า ณ อ ยู่ คงไร้ซึ่งร่างกายาดั บ สิ้ น ชี ว า ว า ย หมดเคราะห์โศกสิ้นสงไขย...

คำปลอบโยนใดๆที่คุณล้วนเอ่ยออกมา " ฉั น เ ข้ า ใ จ มั น ดี" แต่ในบางเวลาฉันก็ไม่มีเวลาทราบซึ้งกับมันมากนักหรอก กับบางคนเขาก็พร้อมที่จะยื่นมือมาช่วยดึงฉันขึ้นไป เพียงแต่บางทีมันก็เหนื่อยล้าเกินไป ที่จะยกมือขึ้นไปไขว่คว้ามือคู่นั้นไว้ หากเพียงแต่จะขอ ขอแค่คนที่พร้อมจะนั่งเคียงข้างกันแม้บางทีอา...

ขอให้ฝันร้ายของคุณนั้นได้จางหายไปดั่งสายลม ...