อาาาา.....ในที่สุดก็วันหยุดหละ!!!! ฉันชอบวันหยุดที่สุดเลย เพราะว่าอะไรนะหรอ ฮี่เพราะฉันไม่ต้องเจอ เพย์ตั้นยังไงหละ ฮ่าๆ  ตั้งแต่เข้าเรียนกลางเทอมและตั้งแต่เจอเรื่องแบบนั้น หมอนั่นก็คอยตามติดฉันมาหลายสัปดาห์แล้ว ถึงเขาจะแค่มาส่งฉันประจำทุกวันก็เถอะ มันก็รู้สึกอุ่นใจที่ไม่ต้องระแวงกับการต้องเดินกลับบ้านคนเดียวก็เถอะ แต่ก็นะ ใบหน้าเขามีแผลแถบทุกวันแบบนั้น ยังไงก็เป็นเด็กเกเรชัดๆ แทบไม่เคยเข้าเรียนด้วยซ้ำ แต่ก็แปลกที่คุณครูทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติไปซะงั้น ฉันเคยแอบไปตามเขาที่ห้องพยาบาล แต่พี่เกรย์ก็มักจะบอกว่าหมอนี่มันอยู่ไม่เป็นที่ แม้ว่าจะส่งข้อความหรือโทรตาม เขาก็ไม่เคยจะตอบกลับหรือรับสายเลยสักครั้ง แต่เพื่อนๆในคลาสมักจะบอกว่า เพย์ตั้นหัวดีมากๆเลย มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ไม่เข้าเรียนแล้วจะได้คะแนนดีๆได้ยังไงกัน  วันหยุดของฉันไม่มีอะไรมากไปกว่า การท่องเน็ต อ่านหนังสือ และนอนหลับกับลูอิส แมวแสนน่ารักของฉันยังไงหละ การที่ไม่ต้องพบเจอผู้คนนี้มันช่างดีจริงๆ  >0<