แด่มนุษย์ผู้เปราะบางที่ยังอยู่เคียงข้างกัน - บทความ

เราว่าบางทีเราอาจจะทำร้ายคนรอบข้างโดยไม่รู้ตัว
.
บางทีคนเราอาจจะคำนึงถึงผลของการกระทำหรือคำพูดตัวเองได้ไม่ครอบคลุมนัก เพราะขณะที่ทำหรือพูดอะไร ในหัวมันก็มีความคิดตั้งมากมาย หรือแม้กระทั่งคิดว่าคิดดีแล้ว แต่สุดท้ายก็กลับไปส่งผลกระทบทางจิตใจคนอื่นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
.
เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่พูดยาก เพราะบางทีเราไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้น แต่ต่อให้มีหรือไม่มีอย่างไร มนุษย์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตปัจเจก ยากจะเข้าใจ แต่ละคนมองโลกด้วยกรอบที่ต่างกัน เติบโตมาต่างกัน ครั้นจะห้ามให้ใครรู้สึกหรือไม่รู้ หรือล่วงรู้ว่าอะไรจะกระทบใครมั้ยมันก็ยาก
.
อีกอย่างการจะไปคิดตลอดว่าใครจะเจ็บปวด ชอบหรือไม่ชอบอะไรยังไง มันก็ปวดหัว และเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ
.
สุดท้ายแล้ว เราอยู่ในที่ของเรา เป็นตัวของเรา ทำในสิ่งที่เรามองว่าดีแล้ว ถูกต้องแล้ว เพราะท้ายที่สุดเราไม่สามารถห้ามความคิดความรู้สึกใครได้ เรากำหนดได้แค่ที่ตัวเราเอง
.
พอมาคิดแบบนี้แล้วมันทำให้เรารู้สึกขอบคุณคนในชีวิตเรา ถึงแม้ว่าเราจะเคยทำร้ายหรือทำให้เสียความรู้สึก (เพราะคนที่เราไม่เคยทำให้เค้าเสียใจเลยคงจะไม่มีหรอก) แต่ก็ยังไม่หมดหวังในตัวเรา หรือเดินจากไป ขอบคุณที่เข้าใจในความเป็นเรา ปล่อยผ่านสิ่งที่เราทำแล้วเค้าไม่ชอบใจ
.
เราเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง เคยทั้งเป็นฝ่ายเลือกที่จะจากไป เคยทั้งถูกทิ้งไป ด้วยหลายสาเหตุ ทั้งความผิดของเรา และความเข้ากันไม่ได้ ส่วนตัวเราน้อมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
.
ในหนึ่งชีวิตเราพบเจอคนมากมาย บางคนผ่านมาเพียงแวบเดียวแล้วผ่านไป บางคนเข้ามาอยู่กับเรานานหน่อย แต่สุดท้ายก็ทางใครทางมัน เพราะฉะนั้นความจริงที่ว่ายังมีใครหลายๆ คนคอยอยู่เคียงข้าง จึงเป็นเรื่องที่วิเศษมากแล้ว

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น