ตอน "ก้อนหินละเมอ" 

เพลงประกอบความสัมพันธ์ของเรากับเขา 

เขารับหน้าที่เป็นนักดนตรีประจำวงสังสรรค์หลังเลิกงาน กีต้าร์หน้าตาธรรมดาอยู่ในอ้อมแขนของเขา อายุของมันไม่น้อยแต่ก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีเยี่ยม ใครอยากร้องก็ร้องไป ใครพอใจจะนั่งฟังเพลงก็จิบไปเรื่อยๆ เราทำเป็นมองผ่านๆ ไม่ได้โฟกัสที่เขา เพราะเรารู้ดีว่าเขินเกินจะสบตา แกล้งหันไปเม้าท์กับพี่อีกคน ทำเป็นไม่สนใจเสียงดนตรี ยกแก้วขึ้นมาจิบแก้เก้อเมื่อเราทั้งคู่เผลอสบตากัน และกลายเป็นเราที่ต้องเสหลบตาไปก่อน เพลงแล้วเพลงเล่าที่ถูกหยิบขึ้นมาเล่น เสียงหัวเราะและเสียงเพลงทำให้คลายความเหน็ดเหนื่อยจากงานในช่วงกลางวัน ใครซักคนในวงเหล้าขอเพลงก้อนหินละเมอ จังหวะคล้ายเบสต่ำๆ ในช่วงต้นของเพลงดังขึ้น เราอมยิ้มกับเพลงแอบรักแห่งชาติ บอกตัวเองว่าก็เพลงมันดี เลยอินง่าย เราเป็นก้อนหินธรรมดา ส่วนเขาก็สวยงามเหมือนดวงดาว อย่างที่เพลงเค้าว่าไว้ 

เวลา่ผ่านไปค่อนคืนโดยไม่รู้ตัว สมาชิกแก๊งค์หลายคนเริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวและขอตัวกลับบ้าน วงสังสรรค์จึงจบเพียงเท่านี้ เราก้าวช้าๆ ตามหลังเขากำลังเดินนำไปลานจอดรถ กำลังสงสัยว่าพาหนะที่เขาใช้เดินทางมาทำงาน จะเป็นรถหรือมอเตอร์ไซค์ ฮอนด้าเวฟสีแดงจอดนิ่งเกือบเป็นคันสุดท้ายในลาน เขาคว้าหมวกกันน็อคมาใส่ จนกระทั่งมอเตอร์ไซค์สตาร์ท เสียงเครื่องยนตร์ดังไปทั้งลานกว้าง เราจับจ้องทุกอิริยาบทอย่างเงียบเชียบ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น และเขาก็มาหยุดตรงหน้าเรา หัวใจของเราพองฟูขึ้นนิดหน่อย บอกตัวเองว่าดีใจที่ได้ประหยัดค่าแท็กซี่ต่างหาก ไม่ใช่เพราะเขาไปส่งเราซะหน่อย เราก้าวขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ เกาะไหล่ของเขาไว้หลวมๆ เมื่อรถคันเล็กพุ่งออกไปข้างหน้า