เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ดินแดนแห่งเมฆยาวสีขาวชุติมา
05 : สาวโรงงานมาแล้วจ้าาาาาาาา
  •          และแล้ววันเริ่มงานก็มาถึง ก็แอบตื่นเต้นและกังวลนิดๆหน่อยๆตามท้องเรื่อง ก็ได้ไปที่ทำงานตามเวลาที่เค้านัดหมาย ไปถึงก็มีชาวต่างชาติรออยู่สองคน มาเริ่มงานวันแรกเหมือนกัน ก็ได้ทำความรู้จักกันฆ่าเวลา ในระหว่างที่รอ หัวหน้างาน คนนึงมาจากฝรั่งเศลวีซ่าเดียวกันกับเรา อายุ 23 ปี ชื่อ Michel (มิเชล) อีกคนเป็นคนนิวซีแลนด์นี่แหละ แต่เราจำชื่อเค้าไม่ได้แล้ว เดี๋ยวจะเล่ามาเพราะอะไร พอหัวหน้ามาถึงก็นำแนะนู้นนี่ฟิว ปฐมนิเทศ เสร็จก็พาไปเปลี่ยนชุดเดินดูโรงงาน และเราได้ทำตำแหน่ง แพ็คปลา

             เป็นโรงงานปลาขนาดใหญ่พอสมควร กลิ่นนี่ไม่ต้องถามแต่มันไม่ได้คาวแบบตลาดปลาบ้านเรานะ เพราะเค้าเน้นเรื่องความสะอาดมาก แต่ก็ยังคาวนิดๆอยู่ดี แต่สำหรับเราไม่เป็นปัญหาเลย เพราะเราเป็นคนชอบกินปลามากกกกอยู่แล้ว เลยแฮปปี้ไปอีกได้ทำงานเกี่ยวกับอาหารที่เราชอบ คือโรงงานตั้งอยู่ใกล้ท่าเรือเพราะปลาสดๆมาจากทะเลเลย แล้วเข้ามาสู่โรงงาน แบ่งออกเป็นแผนกต่างๆ จะมีสายพานเรียงปลาเข้ามาแล้วแผนกแรกคือ แร่ปลา เอาแต่ส่วนเนื้อ หลังจากนั้นเนื้อปลากลับสู่สายพานผ่านเครื่องกำจัดหนังและเกร็ด ไปต่อยัง แผนก trimming คือแผนกเอาก้างออก เสร็จมาถึงแผนกเราแพ็คปลา คือทุกคนทำงานเร็วมากกกก แบบแผนกแรกนี่คืออาศัยความชำนาญของจริงเพราะปลามันไหลมาตามสายพานเรื่อยๆก็คือถ้าทำไม่ไวปลาก็จะค้างอยู่กองโต วันแรกที่เริ่มงานแบบงงและรนไปหมด เรามองเนื้อปลาอันไหนก็เหมือนกันไปหมด คือต้องแพ็คแยกตามชนิดของปลา แล้วมันไม่ใช่ปลานิลปลาทับทิมเหมือนบ้านเราเอาจริงถ้ามาแต่เนื้อปลายังแยกยากเลยอันไหนปลานิลไหนทับทิม แต่ทุกคนที่แผนกก็ดีมาก แบบไม่เป็นไรเข้าใจ มันใช้เวลาสองอาทิตย์น่าจะคล่องแล้ว ตอนนั้นในใจเราคิด ถ้าสองอาทิตย์กูยังยืนงงในดงเนื้อปลาอยู่ สงสัยต้องมีเปลี่ยนงานแน่ๆ เราเลยพยายามแบบเออมองหาความต่างของเนื้อปลาแล้วมันก็จริงนะ แบบอาทิตย์กว่าๆเริ่มคล่องแล้ว อาจเพราะกลัวได้เปลี่ยนงานด้วยเลยแบบจิงจังกับการจำความแตกต่างของแต่ละชนิด และพอคล่องขึ้นการทำงานก็มันส์ขึ้นมาก แบบสายพานขอหมุนเร็วกว่านี้ได้ไหมคะ (เเหน่ะ อวดเก่งไปอี๊กกกกกกก) อ่อ ส่วนเพื่อนเราชาวฝรั่งเศลได้ไปทำเกี่ยวกับล้างลังใส่ปลา ส่วนเพื่อนอีกหลังจากนั้นไม่ค่อยได้เจอเลย และนางก็มาทำงานอยู่สามวันถ้วน แล้วลาออก เลยยังไม่ทันได้ทำความรู้จักมากมายอะไร 

             และเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจคือเรื่องเวลาเบรกระหว่างวันคือดีมาก ถ้าเทียบกับงานที่เราเคยทำที่ไทย คือเค้าจะมีเบรกเล็กๆทุกสองชั่วโมง เบรกสิบห้านาทีในเบรกแรก และเบรกที่สอง สามสิบนาที และเบรกสุดท้ายสิบห้านาที และที่นี่เค้าจ่ายเป็นรายชั่วโมง ทำกี่ชั่วโมงก็ได้ตามนั้น และเวลาเบรกรวมทั้งหมดมันหนึ่งชั่วโมงแต่เค้าจ่ายแค่สามสิบนาที และถ้าได้ทำงานในวันหยุด คือเสาร์อาทิตย์ หรือวันวันหยุดนักขัตฤกษ์ต่างๆ ค่าแรงที่ได้จะเป็น1.5 เท่า ตัวอย่างให้เข้าใจง่ายๆ สมมุติทำงานได้ชั่วโมงละ ยี่สิบดอล ถ้าได้ทำงานในวันเสาร์อาทิตย์ก็จะกลายเป็นชั่วโมงละ สามสิบดอล ซึ่งเราก็มองว่ามันดี เวลาเบรกก็จ่าย และเค้าให้ความสำคัญในวันหยุดมากๆ คือกฏหมายเค้าเป็นมาแบบนี้ ซึ่งคือดีย์
    สองอาทิตย์ผ่านไปแบบรวดเร็วและเริ่มลงตัว เข้างานหกโมงเย็นเลิกงานตีสี่ครึ่ง กลับมาต้องอาบน้ำสระผมทุกวัน และชีวิตมนุษย์เนอะ พอเราเริ่มคิดว่า เออชีวิตช่างสวยงามและเริ่มจะเรียบง่าย ก็มักจะมีเรื่องราวเกิดขึ้น และเรื่องราวที่ว่านั้นคือ ระหว่างเราและเจ้าของห้องพักผู้ที่เคยน่ารักเสมอมาอยู่ๆนางก็เริ่ม ไม่น่ารักแล้ว เรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้นนนนนนนน ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้าาาาา

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in