ระหว่างนั่งรถบัสจริงๆคือง่วงมากเพราะตื่นเช้าและอากาศเย็นๆ แต่ไม่กล้างีบเพราะไม่รู้ว่าสนามบินใกล้ไกลแค่ไหน กลัวงีบไปละเอ้าถึงละ ตื่นมาแบบงัวเงียอีกเลยไม่งีบ นั่งมองทางไป และใช้เวลาประมาณสามสิบนาที ก็ถึงสนามบิน จริงตอนเรามานิวซีแลนด์ครั้งแรกก็มาลงที่สนามบินนี้แต่จำไม่ได้ เพราะตอนนั้นทุกอย่างมันแปลกตาไปหมด พอถึงละก็ Check-in เราบินกับสายการบิน Air New Zealand คือสายการบินประจำชาติของเค้า เช็คอินด้วย เครื่อง ฟิวคล้ายๆตู้เอทีเอ็ม ตอนแรกก็แอบงงแต่แค่อ่านแล้วทำตามง่ายมากๆ แล้วก็เดินไปที่จุดโหลดกระเป๋าคือทุกอย่าง self service แต่ก็มีพนักงานอยู่แถวนั้นค่อยให้ความช่วยเหลือ แต่แอบเกร็งเล็กน้อย เพราะเวลาทำอะไรละมีคนมองชอบทำตัวไม่ถูกแต่ก็เข้าใจได้ว่า เค้ามองเราเพราะเผื่อเราติดขัดตรงไหนจะได้เข้ามาช่วยเหลือ เรื่องโหลดกระเป๋าตอนแรกจะไม่โหลดเพราะเราลงทุนซื้อแบบเป้ backpacker กะเป็นสายลุยเต็มตัว แต่พอจัดกระเป๋าเสร็จน้ำหนักเกินแน่นอนเลยโหลดเผื่อความปลอดภัยไว้ก่อน ดีกว่าไปโป๊ะตอนเช็คอิน หลังจากทำอะไรเสร็จแล้วเวลายังเหลือเราเลยไปนั่งร้านน้ำผลไม้ปั่น เขียนไดอารี่ฆ่าเวลา เอาจริงเริ่มทำตัวไม่ถูกและตื่นเต้นเพราะเป็นการไปเที่ยวคนเดียวแบบเต็มตัว เริ่มมีความรู้สึกจะทำได้ไหม ทำได้หรือเปล่าาาา
พอถึงเวลาก็เดินขึ้นเรื่องตามปกติ และก็ไม่คิดว่าจะได้ว้าาว ว้าว ว้าววววว ตั้งแต่บนเครื่องบินเข้าใจคำว่าตื่นตาตื่นใจก็ครั้งนี้เลย แบบตาเปิดกว้าง และใจเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่ว่า อื้อหื้ออออ สวยเหรียญหาย เพราะวิวข้างทาง ไม่สิ วิวข้างบนฟ้ามองลงมาคือสวยมากกกกกกกกกกกกก มากแบบมาจริงๆ สวยแบบอยากกระโดดจากเครื่อง ตอนแรกเป็นวิวภูเขาสีหญ้าแบบนิวซีแลนด์คือไม่ได้เขียวแบบทางเหนือจังหวัดเชียงราย เชียงใหม่บ้านเรา มันเขียวแบบมีเหลืองด้วยผสมกัน แปลกตาไปอีกแบบ ผ่านวิวภูเขามานิดนึงก็เป็นวิวทะเลไม่รู้จะเรียกว่าสีอะไรดี มันฟ้าเข้ม สีฟ้าแบบดูสุขภาพดี ที่มีทะเลกันเพราะเกาะเหนือและเกาะใต้ไม่ได้มีดินแดนติดกัน มีตัวทะเลมากั้นกลาง หลังจากนั้นคือสิ่งที่เราว้าวสุด เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นหิมะ วิวข้างหน้าคือภูเขาที่ปกคุมไปด้วยหิมะ สวยแบบ ตาโต ตอนแรกก็พยายามเก็บอาการ เออสวยดีเนอะ แบบนิ่งๆ ทั้งๆที่ใจเต้นรัวมาก ไม่อยากจะแสดงออกเยอะเดี๋ยวคนข้างๆจะแบบ เออ อินี่สงสัยไม่เคยเห็น ก็ใช่ไงกูไม่เคยเห็นจ้าาาาา และความเอเชียในสายเลือดก็สูบฉีบขึ้นมาเต็มตัว กูจะไม่แอ๊ปละโว้ยยยยยยย…..
ตัดภาพมาอีกทีนิ้วกดปุ่มถ่ายรัวๆๆๆๆๆ ยังไม่ทันไปถึงไหนเลยถ่ายรูปวิวบนเครื่องได้แบบจะยี่สิบรูปแล้วมั้ง(เอาจริงมากกว่านั้นแต่ไม่อยากบอกจำนวนจริง เขินอาย) แต่ก่อนเวลาเห็นพี่จีนไปเที่ยวที่ต่างๆแล้วพี่เค้าถ่ายรูปทุกสิ่งชอบมองละอมยิ้มว่า เออเค้าก็จะถ่ายทุกอย่างเลยเนอะ พอวันนี้มาถึงตาตัวเองเข้าใจเลย เข้าใจแล้วววว มันอยู่ใน Asian genes แน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ ต้องใช่แล้วหล่ะ คือเห็นอะไรถูกใจก็อยากถ่ายเก็บไว้หมด ความด้วยวิวสวยทำให้เวลาเดินทางผ่านไปไวมาก สักพักกัปตันประกาศสภาพอากาศบนพื้นดิน และแล้วฉันก็มีถึงสักที DUNEDIN
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in