"มีง ฟังเพลงป่ะ"

"อารมณ์ไหนของมึงว่ะ"

ฉันมองหน้าเพื่อนสลับกับมองเอ็มวีของกอล์ฟไมค์ ได้แต่มีคำถามในใจว่าเพื่อนเป็นอะไร

"เป็นไรของมึงว่ะ เศร้าไร"

"เออนะ เขามาปรึกษากูเยอะมาก แต่มึงเข้าใจป่ะ ว่ากูชอบเขา แล้วเขามาทำแบบนี้อ่ะ"

"เออกูเข้าใจกูก็เคยเป็น"

ในใจอยากจะตะโกนบอกออกไปให้เธอรู้ ว่าก็รู้สึกเกับเธอ เหมือนที่เธอรู้สึกกับเขานั่นแหละ

20 / 9 / 61

"อ้าว มึงมาเรียนด้วยอ่อ ไม่บอกกูอ่ะ"

"กูมาเรียนกับแฟนไงเลยไม่ได้บอกมึง"

"มีแฟนแล้วลืมเพื่อนมิตรภาพ5ปีเลยนะมึง"

"เออหน่า แม่ของลูกไง"

"จ้าๆ ไปดูแลแฟนมึงเหอะ เขาจ้องตาเขียวจะกินกูอยู่ละ"

Line 

Peak : มึงกูทะเลาะกับเขาอ่ะ

sin : พึ่งดีกันไม่ใช่อ่อ

Peak :เออนั่นแหละ ทะเลาะอีกละ เรื่องไร้สาระ

sin : ไหวป่ะเนี่ย 

Peak : โอเคมั้ง มึงอยู่ไหน

sin : สตาบัค สยามเซน 

Peak : เค เดี๋ยวไป

ฉันยื่นหูฟังข้างหนึ่งให้เขา ก่อนที่จะกดเปิดเพลงในlaptop 

"มีไรอยากเล่าไหม"

ฉันถามคนที่นั่งข้างๆ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมา

"เขายังคุยกับแฟนเก่าอยู่ แล้ว กูก็ไปหงุดหงิดใส่เขา เขาก็เลยโกรธกู กูไม่เข้าใจว่ากูผิดยังไง"

"แต่มึงก็ยังรู้สึกว่าเขาไม่ผิดเหมือนเดิม ถ้ากูว่าเขากูก็ผิด"

"เนี่ยมึงอ่ะ อย่านอยด์ดิ"

เขาเอามือไปดันหัวฉัน

“บอกว่าอย่าจับหัวไง”

“เออโทษๆ”

ความเงียบเข้าปกคลุมสถานการณ์ ก่อนที่เพลงที่ปรึกษาในคอมจะดังขึ้น ผ่านหูฟังที่เราใส่