คนเราแม้มีเงินติดตัวอยู่แค่20บาท ก็มีสิทธิ์ที่จะแบ่งให้เด็กข้างถนนไม่มีข้าวกินไป5บาท ถึงเราเหลือแค่15บาท แต่เราก็ยังพอมีอยู่

มันเคยมีกรณีที่เพื่อนคนนึงพูดว่า "สงสารหมาจรจัดจัง เห็นเขาเจ็บป่วยแล้วช่วยอะไรไม่ได้" จู่ๆเพื่อนอีกคนก็แสดงความคิดเห็นออกมาประมาณว่า "ช่วยตัวเองให้ได้ก่อนมึง เอาตัวเองให้รอดก่อน" ได้ยินแล้วแทบสำลักน้ำ คำพูดแบบนี้ออกมาจากความคิดแบบไหน และอาจมีความคิดแบบนี้ในโลกอีกจากร้อยๆคน มันค่อนข้างแย่มากเลยที่คนเราจะแสดงออกถึงความต้องการกักขังความรู้สึกในด้านที่ดีของตัวเองและคนอื่นๆแบบนี้ คนขาขาดก็มีสิทธิ์ที่จะอยากช่วยเหลือสุนัขที่ถูกรถเหยียบขาเจ็บ และสามารถช่วยได้ตามกำลังของเขา มันหดหู่มากเลยนะ หากเราคิดภาพเป็นคนที่ขาขาดเห็นหมาที่ประสบอุบัติเหตาขาเจ็บต่อหน้าต่อตาและเขามีแววตาที่ว่างเปล่า ในใจเอาแต่คิดว่า ช่างปะไร ตัวเราก็ไม่ได้ชีวิตดีไปกว่าหมาตัวนั้น สังคมเราจะไม่น่าอยู่ลงไปอีกขนาดไหนกัน