เรื่องราวของเด็กชายที่เกิดจากความไม่ตั้งใจอาศัย

ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความเสพสุขของเพศรส

ดวงตาสีฟ้าคือที่มาของชื่อ 'บลู' 

บลูไม่เคยมีโลกในแบบที่เด็กทุกคนได้มีโหยหาความรัก ความห่วงใย 

เขาจมสู่ความมืดภายในจิตใจ เฝ้าถามตัวเองเกิดมาเพื่ออะไร

ภายในความมืดมิดบลูได้พบแสงสว่างจุดเล็กๆ 'ทะเล' 

น้องชายที่อายุน้อยกว่าของครอบครัวที่รับเขามาเลี้ยงดูและให้ทุกสิ่งที่บลูโหยหามาตลอด 

ทะเลเป็นคนที่สดใส ยิ้มง่าย คุยเก่ง ใครเห็นใครก็ชอบรวมถึงตัวของบลูด้วย 

บลูเฝ้าถนอมดูแลแสงสว่างนำทางของเขาเรื่อยมา... 

แม้แต่ความรู้สึกที่ไม่สมควรและโสมมที่เกิดขึ้นก็จะไม่มีวันให้ทะเลรับรู้ เขาจะเก็บมันลงลึกสุดหัวใจ 

และจะปล่อยให้มันค่อยๆ หายไป ...

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่บีบหัวใจคนอ่านได้ตลอดทั้งเรื่องจริงๆ ค่ะ 

คนเขียนเลือกที่จะให้เราเข้าใจในความคิดของบลูที่มีทั้งความเหงา น้อยใจ อิจฉา และโหยหา จวบจนกระทั่งความรักและความเจ็บปวด ทำให้เรารู้ว่าคนคนหนึ่งสามารถเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในโลกของคนคนหนึ่งได้สามารถเปลี่ยนจาก deep blue เป็น sky blue ได้

นักเขียนใช้ภาษาได้ดีมาก สละสลวย มีการใช้อุปมาอุปไมยที่ไม่จำเจ 

โดยตลอดทั้งเรื่อง mood & tone คงเส้นคงวา แม้กระทั้งในตอนจบ

อยู่ในแบบที่ควรอยู่ เป็นในสิ่งที่ควรเป็น ทุกอย่างคือลงตัวมากๆ

เรื่องนี้จบอย่างมีความสุขอบอุ่นหัวใจแน่นอน แต่ระหว่างนั้นก็ต้องเสียน้ำตาไปเป็นลิตรเหมือนกันค่ะ 

ทะเลกลายเป็นโลกทั้งใบของบลู  บลูเองก็จะกลายเป็นโลกทั้งใบของคุณเช่นกัน

...

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คุณตาย คุณจะต้องยอมรับและอยู่ให้ได้กับมัน''