เลนส์รับภาพสีฟ้าลุ่มลึกอ่อนโยน และอีกข้างที่เป็นสีเขียวดูสงบเจือไปด้วยความมุ่งมั่น

เขารู้ว่าตนเองไม่มีวันทำสำเร็จ

เป็นเพียงชั่วขณะสั้นๆ เศษหนึ่งส่วนล้านของวินาทีที่ระบบประมวลผลในหัวลั่นเตือนว่าภารกิจกำจัดผู้นำแห่งเจริโค่ไม่มีทางสำเร็จล่วงลุไปได้ด้วยดี

คอนเนอร์เข้าใจว่ามันเป็นแค่หนึ่งในความน่าจะเป็นซึ่งถูกคำนวนผ่านอัลกอริทึ่มสมบูรณ์แบบของRK800 เขาจึงมองข้ามมันไป เดินหน้าจัดการกับสิ่งที่ได้รับมอบหมายตามโปรแกรมโดยใช้ผลลัพธ์แบบอื่นที่ประเมินได้เป็นตัวผลักดัน

จนทุกสิ่งดำเนินมาถึงตอนนี้ นาทีที่เขายืนประจันหน้ากับผู้นำกลุ่มดิเวียนท์...

นาทีที่ได้สบกับดวงตาดุคมคู่นั้นตรงๆเป็นครั้งแรก...

เศษหนึ่งส่วนล้านกำลังจะเป็นผลลัพธ์ที่เขาลงเอย

ถึงอย่างนั้น ประโยคมั่นคงแบบนักเจรจาก็ยังเอ่ยออกไปตามสิ่งที่เลือกไว้จากแผงวงจรในหัว เสียงนุ่มติดแหบนิดๆดังก้องไปทั่วห้องบังคับการผุพังในเรือร้างที่มีเพียงเขาและใครอีกคน

"ผมได้รับคำสั่งให้จับคุณกลับไปเป็นๆ แต่ผมยิงคุณได้หากไม่มีทางเลือก"

"..."

ร่างสูงโปร่งของผู้นำแห่งเจริโค่นิ่งไปกับคำสั่งจากแอนดรอยด์นักสืบผู้โด่งดัง แต่ไม่ใช่เพราะความหวั่นเกรงหรือคิดยอมจำนน

หากแต่เป็นอะไรบางอย่างในดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น ที่มันสวนทางกับปืนในมือเรียวบางซึ่งเล็งตำแหน่งตรงมายังแหล่งพลังงานกลางอกเขาอย่างแน่วแน่

ความเป็นดิเวียนท์ในตัวเขามองผ่านเปลือกนอกของเครื่องจักรเย็นชาไร้ความรู้สึกเข้าไปถึงสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ลึกๆข้างในแอนดรอยด์ตรงหน้า

เขาเห็นแววตาสั่นไหวและร่องรอยของคำอ้อนวอน ราวกับคนที่กำลังไขว่คว้าหามือคู่สุดท้ายที่จะรั้งตนเองไว้จากหุบเหวมืดมิด...

แล้วเสียงสะท้อนแผ่วจางจากหน่วยความจำก็ดังขึ้นในระบบอย่างไร้ที่มาที่ไป

คลื่นเสียงสั่นเครือขาดห้วงแทบจับใจความไม่ได้ เสียงที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ แต่กลับคุ้นเคยอย่างประหลาด...

"คอนเนอร์..."

จริงอยู่ ที่ชื่อของนักล่าดิเวียนท์มือดีแห่งยุคนั้นเป็นที่รู้จักในหมู่หุ่นผิดปกติอย่างพวกเขา

แต่เมื่อมันถูกเปล่งออกมาด้วยเสียงสังเคราะห์ของมาร์คัส สองพยางค์นั้นกลับสะเทือนลึกลงไปในระบบประมวลผลของแอนดรอยด์ทั้งคู่

หนึ่งคนแสนคุ้นเคยกับสิ่งที่เอ่ยออกไปจากปาก ราวกับใช้เรียกใครบางคนมาตลอดช่วงชีวิต

ขณะที่อีกหนึ่งเผลอขยับกายเบาๆราวกับต้องการตอบรับ เหมือนเช่นที่เคยทำในอดีตซึ่งไม่มีในความทรงจำด้วยซ้ำ

วงแหวนแอลอีดีบนขมับขวาของนักสืบหนุ่มกระพริบถี่ก่อนจะหมุนวนกลายเป็นสีเหลืองตามสภาวะที่ไม่มั่นคงนัก อาวุธสังหารในมือเบี่ยงไปเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

มันเกิดอะไรขึ้น...

คอนเนอร์จรดสายตาไปยังใบหน้าคมคายของหัวหน้ากลุ่มกบฏแล้วสแกนหาสิ่งที่อยู่ในฐานข้อมูลซ้ำๆ ดึงทุกไฟล์ในระบบความจำออกมาเปรียบเทียบเพียงเพื่อจะพบว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน...

ไม่มีสถานะอื่นใดมากไปกว่าเป้าหมายในภารกิจ

แต่ทำไม...

!!

เสียงที่จู่ๆก็แทรกเข้ามาในระบบทำเอาหน่วยประมวลผลกระตุกวูบ วงแหวนข้างขมับแดงเรืองด้วยความขัดแย้งที่เกิดขึ้น

เสียง...มาร์คัส?

เขาเคยรู้จักหุ่นตรงหน้า เขารู้จักมาร์คัส... แต่สิ่งเหล่านั้นกลับไม่อยู่ในเมมโมรี่

ดวงตาคมหวานปิดสนิทเพื่อลดการรับสารที่มากเกินไป มือที่ประคองปืนเอาไว้ตกลงจากตำแหน่งเดิม ขาซ้ายเผลอก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยอย่างสับสน

และมาร์คัสก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังรับรู้ในสิ่งเดียวกัน แต่ความเป็นแอนดรอยด์ทำให้เจ้าตัวรับความขัดแย้งของโปรแกรมไม่ไหว

ผู้นำแห่งเจริโค่ประเมินร่างโปร่งบางตรงหน้าก่อนจะตัดสินใจก้าวเข้าไปใกล้

เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันจริงแค่ไหน มันอาจเป็นเพียงข้อบกพร่องในฐานความจำ หรือชิปบางตัวในหัวเขาถูกกระทบกระเทือนจนหลอนไปเอง

แต่พอเห็นว่าอีกคนกำลัง...เจ็บปวด? เขาก็รู้เพียงว่าเขาต้องหยุดมัน

"คอนเนอร์ ฉัน..."

ไม่ทันจบประโยค ตาคู่โตก็เปิดขึ้นอีกครั้งก่อนที่เสียงสั่นไหวจะร้องสั่ง ปืนในมือเล็งตรงไปยังจุดตายตามเดิม "หยุด! คุณต้องไปกับผมเดี๋ยวนี้!"

วงแหวนแอลอีดียังแดงวาบ และสีหน้าที่ควรจะเรียบนิ่งของแอนดรอยด์นักสืบก็แสดงอารมณ์สับสนวุ่นวายจนมองออกได้ไม่ยาก

ยิ่งไปกว่านั้นคืออะไรบางอย่างที่ถูกกดไว้ลึกสุดในหน่วยความจำของเขาเอง เสียงสะท้อนกับภาพใบหน้าหวานเปื้อนหยาดน้ำตาที่ทำให้มาร์คัสไม่อาจรั้งตัวเองได้อีกต่อไป

"คอนเนอร์...ฟังฉันก่อน"

แต่ดูเหมือนเสียงนุ่มนวลปลอบโยนนั้นจะยิ่งทำให้ระบบของนักสืบร่างบางปั่นป่วนยิ่งกว่าเก่า เจ้าตัวกระชับอาวุธในมือแน่น พยายามมองข้ามทุกสิ่งที่แทรกเข้ามาในระบบอย่างไม่รู้สาเหตุแล้วออกคำสั่งเฉียบขาด "หยุดอยู่ตรงนั้น!"

คอนเนอร์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ทำให้อีกคนดึงดันก้าวขาเข้ามาใกล้คือสีหน้าเจ็บปวดของตัวเอง...

มาร์คัสทนไม่ได้กับ 'ความรู้สึก' นี้ ไม่ว่ามันจะเกิดจากอะไรก็ตาม...เขาไม่สน

แต่เขาไม่ยอมให้คนตรงหน้าเป็นอะไรไป

"คอนเนอร์ นายกำลังสับสน"

ร่างผอมบางโฟกัสสายตาไปยังฝ่ายตรงข้าม "ผมมีหน้าที่ต้องพาตัวคุณกลับไป ไม่มีอะไรให้ต้องสับสน"

มาร์คัสยังคงก้าวเข้าใกล้ เนิบช้าแต่มั่นคงด้วยไม่ต้องการให้อีกคนตื่นตระหนกมากไปกว่านี้ "ฉันรู้ว่านายได้ยินมันคอนเนอร์"

"..."