เธอ เคยเป็นคนสำคัญของฉันเสมอ.. 

จนวันหนึ่งที่เธอบอกกับฉันว่าถึงเวลาที่เราจะต้องมองอนาคตข้างหน้า

มากกว่าของมีค่าที่เรียกว่า ความรัก จากฉันที่กรีดเนื้อตัวเองเพื่อมอบมันให้กับเธอ

เธอเดินไปข้างหน้าและไม่มีแววว่าจะหันกลับมามองทางที่เดินผ่านฉันไปอีกเลย 

เป็นฉันเสียเองที่มองตามหลังเธอไปตลอด นับแต่วันที่เธอก้าวเร็วไปข้างหน้าวันนั้น 

แต่แล้ววันหนึ่ง มันก็ทำให้ฉันได้ล่วงรู้บ้างอย่างเข้า ใช่แล้ว! ก่อนเธอจะจากไปและไม่มองกลับมาเธอทิ้งนิทานไว้ให้ฉันเรื่องหนึ่ง วันนี้ ฉันมาเพื่อจะเล่านิทานของฉันให้เธอรู้เหมือนกัน..

สงสาร เพราะเธอมีใจที่งดงามเหลือเกิน สำหรับคนที่สร้างเธอมา เธอควรได้มีเวลากับเค้ามากกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้ 

แต่ก็ สมแล้ว ที่สุดท้ายคำว่าอนาคตไม่ได้ใช่เรื่องที่ผูกพ่วงไว้กับคนรักได้ตลอดไป เหมือนหมดหนทางเมื่อไหร่ต่างคนก็เลือกทางเดือนใหม่ของตัวเองเสมอ

สมแล้ว ที่เธอล่ะทิ้งความสวยงามของความรัก เพื่อเกาะเกี่ยวเดินทางตามคำว่าอนาคตที่เธอไฝ่ฝัน จนวันนี้เธอกลับตกอยู่ในความสวยงามของความรักอีกครั้ง

ฉันแค่สงสัย ไหนล่ะ อนาคตที่เธอว่า ไหนล่ะการก้าวไปข้างหน้า ไหนที่เธอว่าฉันยังเด็กนัก 

ขอให้จงสู้เพื่อตัวเอง ส่วนเธอจะไปตามล่าอนาคตที่สวยงาม

ถึงสุดท้ายแล้ว ฉันก็ได้แต่คิดว่า เธอหนีความรักที่หอมหวานแบบนั้นไม่พ้นหรอก และทุกครั้งไป 

ฉันไม่เคยสลัดทิ้งความคิดเกี่ยวกับเธอได้ในทันทีเลย

และสุดท้าย ถ้าฉันได้อยู่ตรงนั้น... 

ฉันไม่เคยหยุดจินตนาการได้ถึงเรื่องของเรา

เหมือนกับเรื่องอื่นๆที่ฉันหยุดมันไม่ได้ง่ายๆเช่นกัน แต่เพราะมันเป็น 'เธอ'

'เธอ' ที่ทำเรื่องราวต่างๆมันต้องมีข้อแม้ไปเสียหมด แม้กระทั่งทุกครั้งที่เห็นชื่อของเธอ 

เรื่องราวของเราก็ลอยย้อนมาปะทะหน้าฉันอย่างจัง

มันย้ำว่าฉันยังไม่เคยลืมอะไรเลย ที่เป็นเรื่องระหว่างเรา