“ My Heart Beats and You Who Made Them ”

ก็ไม่เคยคิดว่าการมาดูหนังแฟนตาซีเวทมนตร์ต้องมีความอินระดับไหน ก็ไม่รู้ไม่เคยสังเกตตัวเองหรอกนะ แต่การได้นั่งข้างกันแบบนี้มันหวิวๆอยู่ในอก แปลกๆ ก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าเพราะอะไร หรือเป็นเพราะเวทมนตร์ทะลุออกมาจากจอได้ สงสัยจะโดนเข้าให้ คิดมาตลอดว่ามีความตั้งใจดูหนัง ดื่มด่ำไปกับเนื้อเรื่อง มีความตั้งใจแต่ก็ยังอ่อนหัด ความจริงแล้วน่าจะเป็นตั้งใจดูอะไรข้างๆมากกว่า

ก็ไม่ได้ตั้งใจมองขนาดนั้นสักหน่อย ก็แค่บังเอิญนั่งข้างกัน คนนั่งข้างกันก็ต้องสังเกตกันบ้างสิ ไม่แปลกอะไรเลยนี่ ไม่เห็นหรอกนะแววตาคู่นั้น ตอนที่เผลอหันมามองหน้ากัน ไม่เห็นเลยว่าเขาแต่งตัวแบบไหน เชิ้ตสีขาวพับแขน กางเกงยีนส์ตัวโปรด รองเท้าคอนเวิร์สรุ่นยอดนิยม ยังเหมือนเดิมทุกครั้งเลยนะ

หนังสนุกมาก บางอย่างก็เต้นแรงมากเช่นกัน ฉากที่ชอบที่สุดคงเป็นตอนที่เขากำลังตั้งใจดูหนัง สายตาที่มองไปบนจอยักษ์ หรือการทำตัวนิ่งๆอย่างมีสมาธิ ไม่หือไม่อือ ไม่วุ่นวายอย่างเวลาปกติ ในขณะที่บางคนดูจะไม่ค่อยมีสมาธิ เสียงของบางอย่างยังคงดังขึ้นเรื่อยๆจากข้างใน ตึกๆ ตักๆ แล้วเวลาที่หัวเราะไปกับมุกตลกเล็กๆน้อยๆของหนัง ทำไมต้องเผลอหันไปทางนั้นนะ ข้างซ้ายไม่ใช่ข้างที่ถนัดเอาเสียเลย แต่บางอย่างที่ถนัดแน่ๆคงเป็นการแอบมองรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเขา ถ้าเขาจะหันมาบ้างทางนี้ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ไม่ได้คิดเอาไว้ด้วยว่าสีหน้าตัวเองจะออกมาเป็นแบบไหน แต่คงจะคล้ายๆหน้าตา เวลาที่เขาชอบบอกว่า เด๋อ

            หนังปล่อยมุกตลกอีกแล้ว เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้ดีทีเดียวล่ะ เขาหัวเราะพร้อมกับหันหน้ามาทางนี้ อาจเป็นเพราะความมืดในโรงหนัง แสงไฟสลัวๆจากฉากมืดๆบนจอ อาจเป็นเพราะระยะชิดใกล้แค่แขนเก้าอี้กั้น หรือความเย็นจากเครื่องแอร์คอนดิชั่น ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร รู้ตัวอีกทีหัวใจมันก็สั่น ทั้งๆที่เขาก็ไม่ใช่กาแฟ สายตาก็พลันพร่ามัว ทั้งๆที่ควรจะรู้สึกหนาวแต่กลับรู้สึกอบอุ่น แปลกไปจากเดิมชั่วขณะราวกับต้องมนตร์ หรือจะโดนเขาเสกคาถาใส่ หากใช่ เขาคงจะเป็นโนเมจ ( หรือมักเกิ้ล : British) ที่เก่งที่สุด เขาไม่มีเวทย์มนตร์นี่ ไม้กายสิทธิ์เหรอ ลืมไปได้เลย มีแค่ดวงตาสระอิและรอยยิ้มคู่นั้นที่เขาใช้เพื่อมองมา เป็นสิ่งเดียวที่ในเวลานี้มองเห็นได้ชัดที่สุด ชัดไปถึงหัวใจ

หนังจบลงไปแล้ว ชาวเน็ตได้บอกไว้บนโลกออนไลน์ว่าไม่ต้องนั่งรอหลังเครดิตหรอกนะ ลุกออกไปได้เลย เพราะไม่มีend credit sceneให้ดูอย่างที่คิด ก่อนที่ใครสักคน หนึ่งในสองจะลุกขึ้น เสียงเบาๆแต่ก้องอยู่ในหู เสียงที่ได้รับเกียรติให้เป็นเสียงที่เพราะที่สุดในเวลานั้น มีเนื้อหาใจความว่า

“ภาค2มาดูด้วยกันไหม”