"จะกี่ร้อยกี่พันปี ก็หยุดรักเขาไม่ได้หรอก"


เป็นอีกคืนที่เขาฝันถึงแม่ของภาม

ในฝันเขาและอาอรยืนคุยกันอยู่ริมหาดสีขาวเงียบสงบที่เขารู้สึกคุ้นแต่นึกไม่ออกว่าคือที่ไหน

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์โคมไฟข้างเตียงก่อนที่จะลุกขึ้นนั่ง เขายกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ เพื่อขจัดความง่วง

หลังจากฟื้นขึ้นมาไม่นาน เขาก็เริ่มฝันถึงอาอรแปลกๆ 

ทิชงค์รู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่ฝันแบบที่คนเราฝันเรื่องสัพเพเหระกันทั่วไป

ในความฝัน เขามักจะอยู่กับอีกฝ่ายแบบใกล้ชิดเกินกว่าจะเป็นแค่คนรู้จักกัน แถมยังเหมือนเคยเกิดขึ้นจริงจนเขาเองก็เริ่มสงสัย 

แต่จะว่าไป เรื่องราวชวนประหลาดใจแบบครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม

อย่างเรื่องที่เขาวาดรูปผู้หญิงปริศนาในฝันที่เจอในโรงเก็บเครื่องบินแถมตกหลุมรักเธอแม้ยังไม่เคยเห็นหน้านั่นก็ด้วย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้ที่มาที่ไปนอกจากการฝันถึงเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ก่อนที่ความทรงจำจะหายไป กูกับอาอรสนิทกันไหมวะ" 

 ทิชงค์ตัดสินใจถามภามในบ่ายวันหนึ่งขณะที่พวกเขามาทำงานที่เกาะวงเดือนซึ่งเป็นการมาครั้งแรกหลังจากที่ชายหนุ่มฟื้นขึ้นมา และเมื่อได้เดินสำรวจรอบๆ เกาะก็ทำให้เขาได้พบกับคำตอบที่ทำให้แปลกใจอีกหนึ่งอย่าง

คนถูกถามหันมามองด้วยความสงสัย หรือความทรงจำของอีกฝ่ายจะเริ่มกลับมา แต่ก็นึกถึงที่แม่บอกไว้ว่าไม่อยากให้บอกเรื่องระหว่างแม่กับทิชงค์เพราะกลัวเจ้าตัวจะไม่สบายใจ ปล่อยให้เป็นแบบนี้น่าจะดีกว่า 

แม่บอกว่าที่วันนี้ทิชงค์ยังมีชีวิตอยู่ก็ดีแค่ไหนแล้ว 

"ก็สนิทแบบที่อัยร์สนิทแหละ ถามทำไมวะ"

"เปล่า แค่สงสัยเฉยๆ ไม่มีอะไร"

ภามหันมากอดอกพลางหรี่ตามองเพื่อน แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ เจ้าตัวคงไม่ถาม 

"หรือมึงเริ่มนึกอะไรออกบ้างแล้ว"

แม้จะไม่ได้คำตอบในสิ่งอยากรู้ แต่ทว่าแวบหนึ่งภามกลับรู้สึกเหมือนเห็นอะไรบางอย่างในแววตาของอีกฝ่าย  

ทิชงค์มองออกไปยังหาดทรายสีขาวเบื้องหน้า ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะจมหายในอีกฟากฝั่งของผืนน้ำแต่งแต้มสีสันลงบนผืนฟ้าเรียกให้สายตาและความคิดหยุดนิ่ง 

ภาพที่เขาก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้อาอรในฝันยังคงติดอยู่ในใจ 

คำสัญญาที่บอกกับอีกฝ่ายว่าจะรักเธอแค่คนเดียวตลอดไปยังวนเวียนอยู่ในห้วงความรู้สึก

ในบางคืนก็เป็นตอนที่พวกเขากอดกันแนบแน่นก่อนที่ชายหนุ่มจะกดจูบลงบนหน้าผากมนแผ่วเบา