สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่านนะครับ ขออภัยที่ต้องปล่อยให้รอคอย (หรือไม่รอเลยก็เถอะ) ช่วงที่ห่างหายจากการเขียนนี้ผมไปทำงานเก็บเงินช่วงปิดเทอมมา ว่าจะนำเงินไปถลุงในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติซักหน่อย แต่พอเงินออก เงยหน้าขึ้นมองปฏิทินฟรีที่แขวนอยู่บนข้างฝาก็พบว่า
"วันนี้มันวันที่ 11 แล้วนี่หว่า ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"(ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ไปมาแล้ววันนึง)
สองย่อหน้าแรกไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับบทนี้เลย อยากเล่าว่าทำไมไม่โพสหลายวันเฉยๆ
ผมว่าคนไทยเรามีความสามัคคีสูงมากนะครับทุกวันนี้ ใครว่าคนในชาติเราไม่สามัคคีกันล่ะครับ เห็นได้ชัดในช่วงเทศกาลอย่างเทศกาลที่กำลังจะมาถึง(ในตอนที่เขียนอยู่) อย่างเทศกาลสงกรานต์ ความสามัคคีในช่วงเทศกาลจะมีอย่างล้นหลามกันเลยทีเดียว จะเห็นได้ว่าเย็นวันทำงานวันสุดท้ายก่อนวันหยุดแรกของช่วงหยุดยาว ประชาชนชาวกรุงเทพฯจะพากันขับรถออกจากบ้านเพื่อไปต่างจังหวัดกันอย่างสามัคคี ท้องถนนนี่เต็มไปด้วยรถราแน่นเต็มไปหมด
ยิ่งสถานที่ท่องเที่ยวดังๆ ยิ่งแล้วใหญ่ ประชาชนจะมีความสามัคคีในการกินอาหารอย่างเดียวกัน ใช้ห้องน้ำที่เดียวกัน จะอะไรกันนักหนาปั๊ดโธ่
ส่วนตัวผมในฐานะของผู้สังเกตการณ์คงกล่าวได้แค่ว่า ง่วง เมา ไม่ขับ มีสติในการขับรถ และมีความสุขในการกลับบ้านกันทุกคนนะครับ
ส่วนผมจะนอน คร่อกกกกกกกกกกกกกกกZZZZZzzzzzzzzzzz
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in