เช็คสภาพอากาศก่อนไปจันทบุรี
/ตัดภาพมาที่หน้าจอมือถือ
ฝนตกทุกวันจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
Day 01
ตอนแรกลูกทีมไม่เชื่อหรอกว่ามันมีพายุ ว่าฝนมันจะตกหนัก
วันแรกประเดิมมาก็ตกเลยจ้าาา
นั่งอยู่ในรถตู้แรกๆก็แบบดีจังเลย ฝนไม่ตก
พอเข้าจันทบุรีเท่านั้นแหละ หึ /ตกไปเลยวันนี้กูไม่ถ่ายหรอก วันนี้กูจะสเก๊าโลเคชั่น
ถึงเวลาเราก็เอาของไปเก็บที่โรงแรม
เรียบร้อยก็ออกไปดูโลเคชั่นที่เราหาไว้ทั้งหมด
อู้ววววววววว! ฟังแล้วน่าสนุกจริงๆนะครับ
แต่...
...
..
.
ไม่ แม่งไม่สนุก แม่งเหนื่อยจัดเลย
ถามว่าเหนื่อยยังไง คืออากาศมันร้อนอบอ้าวมาก
เพราะฝนมันตกบางที่ บางทีก็กำลังจะตก บางที่ก็ตกแล้ว
คือมันปรับตัวไม่ทันไงบางที ล้ะมันขึ้นๆลงๆรถอ่ะ ปวดหัวสุด
หาร้านขายยาคือเหนื่อยสุดจริงๆ ยอมใจ
ต้องแ่ข่งกับเวลาอีก เพราะเราไปถึงจันทบุรีก็บ่ายโมงแล้ว
สุดท้ายจบลงด้วยการไปดูโลเคชั่นที่แหลมสิงห์
เป็นหมู่บ้านชาวประมงอะไรแบบนี้ ซึ่งเป็นที่ที่เราชอบมาก
เพราะถ่ายรูปสวย 555
ทำให้ได้ภาพสวยซึ่งยกให้เป็นภาพที่สวยที่สุดของวันเลยก็ว่าได้
สเก๊าโลไป ถ่ายรูปไป คริ มีความสุข
เอาจริงๆแล้วฝนตกด้วยนะ แต่ปรอยๆ เย็นชุ่มฉ่ำกันไป
วิวก็สวย อากาศก็ดี เคลิ้มเลยครับ
สวยงามกันไป วันแรกก็จบลงด้วยอาหารทะเลแบบชิวๆ
หมดไปไม่กี่พัน #ผิด #มีคนเลี้ยงโว้ย 555 อิิ่มสบายท้อง แถมสบายกระเป๋าตังอีก
วันแรกสิ่งที่ชอบมากๆเลยคือ
เราใส่เดรสเขียนว่า 'NEVER GIVE UP'
แล้วตอนแรกเราไปดูที่ร้านขายยาที่เราติดต่อไว้ตั้งแต่แรกมันดูใหม่เกินไป
ซึ่ง มันไม่เหมาะกับบทของเราเท่าไหร่ เราเลยต้องตระเวนหาร้านขายยากันอีกหลายร้าน
จอห์นถามว่ามีร้านขายยาแบบโบราณๆมั้ยอ่ะ แบบที่เป็นไม้ๆงี้
อินี่เป็นคนไทยที่แบบ นึกออกนะว่าร้านแบบไหน แต่มันไม่มีล้ะมั้ยอ่ะร้านแบบนั้น
หายากจะตาย
แต่สุดท้ายก็มาได้ร้านยาจีนโบราณ ซึ่งเป็นแบบที่จอห์นอยากได้พอดี
จอห์นถึงกับหันมาบอกว่า 'นี่คือบอกว่าไม่เคยเห็นเลยตั้งแต่เกิดหรอเฟิร์น ได้เห็นแล้วสินะ หึหึหึ'
อินี่คิดในใจ หึึ อย่าให้ถึงทีกูนะจอห์น มึงงงงงงงงงงง!!!
พอเราหาร้านยานี้ได้ ตกลงกันเรียบร้อย
จอห์นก็หันมาบอกอีกทีว่า 'เห็นมั้ย ว่าอย่ายอมแพ้ จำไว้นะทำหนังอ่ะ ถ้าไม่ได้ตรงนี้ต้องไปต่อเรื่อยๆ ห้ามหยุดกับที่นะ เข้าใจไหม'
นี่คิดในใจอีก จ้าาาาาาา แหม่ กว่าจะหาได้นี่ก็เกือบตายแหละจ้า 5555
และสิ่งที่ชอบมากๆวันนี้อีกคือ
เราคุยกันเยอะมาก ทั้งจอห์น ทั้งโซเฟีย เหมือนแบบนั่งบนรถต่างคนต่งานั่งสักพักก็คุยกัน
แบบสนิทกันดี ดูเข้ากันได้ สักพักก็แซวกัน สักพักก็คุยกันเรื่องงาน
สักพักก็ด่ากัน.... #เรื่องจริง
สักพักก็คุยกัน มันดีตรงนี้ เหมือนเราโตพอที่จะแยกแยะงานและส่วนตัว
เวลาทำงานจอห์นจะดุพอตัวเลย
คือแบบจะเสียงดัง มีความแบบเป็นผู้กำกับอ่ะ
ซึ่ง เวลานางเสียงดังหรือตะคอก บางทีเราก็ตกใจไง (กูขี้ตกใจไงคะ)
บางทีเราก็ทำหน้าแบบเหวอๆ ทำหน้าแบบงอนๆไป
หลังๆมานางถึงกับถามว่าขอโทษพูดยังไง แล้วคำว่าPlease พูดยังไง
เราก็สอนไป แต่บอกจอห์นไปว่าเราเข้าใจว่าทำไมนายถึงพูดแบบนั้นนาจา
ทุกอย่างก็ออกมาดีหมดนะ
ตอนทำงานเราเหมือนจะฆ่ากันบ้าง แต่สุดท้ายพองานมันออกมาดี เราก็แฮปปี้กันหมด
ดีจัง
คือชอบทีมนี้มากจริงๆ
มาทำงานครั้งนี้ถึงแม่ว่าแค่วันแรกก็เหนื่อยจนจะตาย ก็ยังคิดอยู่ตลอด
ว่าเราโชคดีมากแค่ไหนที่ได้มาทำตรงนี้ ที่ได้รู้จักจอห์นกับโซเฟีย
เอ่า ซึ้งทำไม 5555
จบเถอะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in