ฉันไม่ต้องการการเติบโตที่แลกมาด้วยความเจ็บปวดอีกแล้ว

ฉันไม่ต้องการเป็นหม้อ ไห หรือเครื่องปั้นที่สวยงามหากฉันต้องโดนทุบ โดนเผา โดนปั้นจนสาแก่ใจ ฉันจึงอยากเป็นแค่ก้อนกินเหนียวในที่ของฉัน

ฉันไม่ต้องการเป็นเพชรที่ส่องแสงวิบวับ หากฉันต้องโดนหินเจียปาดไปมาเป็นพันครั้ง ฉันจึงอยากเป็นก่นหินแข็งๆในที่ของฉัน

ฉันจึงไม่ต้องการเป็นคนพิเศษเพื่อใครๆ ฉันจึงต้องการเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เจ็บปวด ฉันเพียงเป็นสิ่งที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านไป ฉันจึงต้องการความสงบในที่ของฉัน

ฉันจึงอยากดำรงอยู่โดยบุบสลายให้น้อยที่สุด เกิดขึ้นตามเวลา สูญหายตามเวลา ไม่สวยงามแต่ก็ไม่เจ็บปวดเช่นกัน