คำถามแรก สงสัยว่า เราจะรู้ตัวไหม ว่าเราหน่ะ อิจฉาหรือกำลังอิจฉาคนอื่นอยู่

แล้วถ้าเรารู้ตัว เรารู้จากอะไร รู้ได้อย่างไร แล้วจะจัดการกับความรู้สึกอิจฉานั้นไหม แล้วจะจัดการอย่างไร คำถามเต็มไปหมด แค่คำว่า อิจฉา คำเดียว

สงสัยว่า อะไรที่ทำให้เกิดคำถามซ้อนแรกขึ้นมา 

.......................................................................

เวลาที่ตัวเองรู้สึกอะไรก็แล้วแต่ เราจะสงสัยและถามตัวเองกลับทันทีว่า

ตอนนี้รู้สึกอย่างไร ทำไมและอะไรที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ ถ้ารู้สึกดีต้องจัดการความรู้สึกไหม หรือถ้ารู้สึกไม่ดีจะจัดการกับความรู้สึกไม่ดีนี้ไหม ไม่แน่ใจว่าคนอื่นๆ เป็นกันบ้างหรือเปล่า แต่ส่วนตัวแล้ว เราจะใช้ตัวเองทำความรู้จักและพยายามจะเข้าใจมนุษย์คนหนึ่งที่อยู่บนโลกใบนี้ มองตัวเองเป็นสรรพสิ่งหนึ่งในวัฏจักรของสิ่งมีชีวิตทุกชนิด และเมื่อเกิดมาเป็นคนแล้ว ก็อยากจะศึกษาดูแล้วให้คำตอบตัวเองให้ได้ในสิ่งที่สงสัย เช่นคำถามที่ตั้งไว้ด้านบน

คือ ถ้าให้ไปศึกษาจิตใจหรือความรู้สึกคนอื่นคงยากจะเข้าถึงได้ มันคงมีขั้นตอนที่ยุ่งยากและซับซ้อนมากขึ้น และเราก็ไม่ใช่หมอ ไม่ใช่จิตแพทย์หรือผู้เชียวชาญด้านจิตวิทยาใดๆ ทั้งสิ้น เราก็มนุษย์คนหนึ่งบนโลกที่เกิดความสงสัยกับความรู้สึกของตนเอง ไม่ว่าจะรู้สึกดีใจ ภูมิใจ ยินดีปรีดา รู้สึกเสียใจ รู้สึกโกรธ โมโห รู้สึกเฉยๆ เย็นชา คือทุกความรู้สึกที่มนุษย์เขามีกัน สงสัยว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ๆๆๆ มันเกิดจากอะไร เลยต้องทบทวนความรู้สึกตัวเองทุกครั้ง 

คือจะหาสาเหตุ ด้วยการทบทวนๆๆๆ นึกคิดๆ ว่าอะไรที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้ เมื่อหาเจอแล้วก็ต้องกล้า ยอมรับความจริงกับตนเองว่า มันเพราะอย่างงี้ๆๆๆนะ ถึงรู้สึกแบบนี้ จากนั้นก็มาดูว่าแล้วเราเต็มใจรับความรู้สึกนี้ไหม ถ้าไม่เต็มใจคือรู้สึกไม่ดีเนี่ย เราจะจัดการกับมันยังไง ก็จะลองค้นหาสิ่งที่ทำให้ตัวเองยอมรับและสบายใจได้ จนความรู้สึกไม่ดีนี้มันโอเคและไม่ทำให้เราเป็นทุกข์ หรือถ้าความรู้สึกดีมากๆ ก็ใช่ว่าจะไม่ต้องจัดการนะ สำหรับเราแล้ว ความรู้สึกดีก็ต้องจัดการให้อยู่ในระดับที่พอดี เพราะไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์มันจะอยู่กับเราช่วงหนึ่งและมันจะหายไปได้เหมือนกัน

คล้ายๆ หลัก อริยสัจ 4 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค แปลว่า ความจริงอันประเสริฐ คือเราไม่ใช่สายปฏิบัติหรืออ่านธรรมะเป็นนิจกิจวัตรนะคะ แค่จำได้จากตอนเรียน ม.ต้น ซึ่งอันนี้แหละคือหัวใจของพุทธศาสนา

ขอตอบสุดท้ายก่อนเลยแล้วกัน คือ ไปเห็นภาพคนอื่นในไอจีแล้วแบบ เออว่ะ ชีวิตเขาดีจัง มีนั่นนี่ได้ไม่ลำบากในการซื้อหา พอมีความคิดแบบนี้ขึ้นมา เราเลยถามตัวเองว่า นี่อิจฉาเขาหรอ? จึงเป็นต้นตอของคำถามและข้อสงสัยนี้ขึ้นมา

คือ ข้อนี้ก็ตอบยาก เพราะสิ่งที่คิดข้างบนนั้น บางทีก็ไม่รู้ไงความอิจฉามันคืออะไร ขอถามพี่กูเกิ้ลสักแป๊ป(เราชอบเรียกว่าพี่กูเฉยๆ ก็อย่าว่าไม่สุภาพนะคะ) 

อิจฉา ในความหมายธรรมะ (เราได้แค่ความหมายด้านนี้มา) อิจฉา ศัพท์ธรรมะก็คือ อิสสา

ซึ่งเมื่อย้อนดูตัวเอง ก็เข้าค่ายอยู่นะ แต่ไม่ทั้งหมด คือ ไม่พอใจที่ทำไมตัวเองไม่สามารถมีอะไรได้อย่างเขา แต่ไม่ได้อยากได้ ไม่อยากเป็น หรือไม่พอใจคนอื่น หรือไม่ได้ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี

อ่ะ รู้ความหมายคร่าวๆ แล้ว ทบทวนความรู้สึกอิจฉาของตัวเองได้แล้ว ก็กลับมามองตัวเองว่า ยอมรับไหมว่าตัวเองอิจฉา โอเค ยอมรับว่าอิจฉาและไม่พอใจตัวเอง คือแม้มันจะเป็นเรื่องไม่ดีแต่ก็ต้องกล้ายอมรับกับตัวเองให้ได้ เพราะมันคือความจริง และเป็นธรรมชาติของสัตว์บนโลกนี้ แม้ตำราจะบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐก็ตามเถอะ เหมือนในลิ้งค์ที่ไปหาความหมายมาได้บอกไว้ว่า 

อิจฉา นี้ เป็นธรรมชาติชนิดหนึ่งของสัตว์โลกที่เป็นปุถุชนทั่วๆ ไป
เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย เกิดเพราะมีเหตุปัจจัยดังรวบรวมมาไว้แล้ว
คือ เมื่อเห็นคนอื่นได้ดี ได้สมบัติ ได้คำเยินยอ ฯลฯ

เครดิต ความรู้เกี่ยวกับคำว่า อิจฉา ในความหมายธรรมะ ซึ่งมีรายละเอียดเพิ่มเติมเยอะเลยค่ะ น่าอ่าน

ทีนี้เรามาตอบคำถามที่เราตั้งไว้ค่ะว่า "เราจะรู้ตัวไหม ว่าเราหน่ะ อิจฉาหรือกำลังอิจฉาคนอื่นอยู่"

ตอบตอนนี้ค่ะว่า รู้ตัวแล้ว ต้องรู้ตัวค่ะจะได้มีสติ ไม่ไปทำร้ายคนอื่นเขาเอาเสียก่อน ฮ่าๆ เราควรตื่นรู้ในทุกขณะอยู่แล้ว และถ้ากล้ายอมรับความจริงเราก็จะเข้าใจจิตใจตัวเองได้มากยิ่งขึ้น ไปตอบข้อต่อไปกันค่ะ