หากจะมาพูดคุยถึงการละเลยชีวิตประจำวันของตัวเองที่ไร้แบบแผน

กับช่วงเวลาที่ต้องเร่งงานใหญ่และงานเล็กไปพร้อมๆ กันในเวลาเดียวกัน

แน่นอนว่าเราเอาตัวเองลงไปกับงานชิ้นใหญ่นั้น เพื่อให้งานลุล่วงด้วยดี

เมื่อจับงานเราก็คำถึงถึงคำว่า "ความรับผิดชอบ" ในคำนี้มีสองคำที่ความหมายต่างกัน

อาจารย์ท่านหนึ่งเคยพูดไว้ว่า คนเราเมื่อรับความชอบได้ ก็ต้องรู้จักรับผิดด้วย

นั่นหมายถึงความรับผิดชอบนั่นเอง รู้จักรับผิด รับชอบ เมื่อแยกคำออกจากกัน

ความหมายจึงต่างกันออกมา และทำให้เราเข้าใจคำว่ารับผิดชอบได้มากขึ้น

การรับผิด ต่องานที่ออกมาหากงานนั้นไม่ดี หรือสร้างความเสียหายต่างๆ

เราจึงควรรับฟังคำวิจารณ์เพื่อปรับปรุงและพัฒนาตนเองให้ดีกว่าเดิม จนดีขึ้นกว่าเดิม

การรับชอบ หากผลงานนั้นดีน่าพอใจ เป็นประโยชน์ต่อองค์กร คนอื่น 

เราก็ควรน้อมรับคำชมหรือความชอบนั้นให้เป็น ไม่ถ่อมตนจนเกินไป

การรับผิดชอบ จึงเข้าใจด้วยตนเองว่า สิ่งใดที่เราได้รับมอบหมายให้ทำนั้น

ควรตั้งใจและทำให้เต็มที่ ทำให้ลุล่วงให้สำเร็จให้ได้ ด้วยดี แม้จะมีปัญหาระหว่างทาง

แต่ก็ควรดำเนินงานนั้นต่อไป เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายหรือกระทบต่อผู้อื่น

ซึ่งใครๆ ก็น่าจะเข้าใจความหมายของคำนี้ดี

การให้เวลากับงานไปมากมายในช่วงที่ผ่านมา อาจรู้ตัวและไม่รู้ตัว

เมื่อเราทำงานเราจะจดจ่อกับมัน และทำอย่างเต็มที่ แม้บางทีไอเดียก็ไม่ได้ดีมาก

แต่ก็พยายามทำให้เกิดขึ้น และพาตัวเองไปอยู่กับงาน โดยไม่รู้ตัวว่างานเอาเวลาบางส่วนไป

เวลาในการดูแลตัวเองในชีวิตประจำวันที่เคยเป็น จนเมื่อจบงาน งานลุล่วงด้วยดี จึงได้รู้ว่า

ส่วนตัวไม่ชอบที่เล็บตัวเองยาว เพราะมันเก็บเศษสิ่งสกปรก และเราก็ไม่หมั่นดูแลมันขนาดนั้น และไม่ชอบที่เวลาเราใช้เกาผิวหนังตอนที่คัน แล้วเล็บมันขูดผิว 

ในความที่ให้เวลากับงาน ก็จะเกิดการผัดวันประกันพรุ่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้ปั่นผ้า เดี๋ยวเย็นนี้เอาไปปั่น เดี๋ยวพรุ่งนี้จะปั่นแต่เช้า วันแล้ววันเล่า ผ้าก็ไปไม่ถึงเครื่องปั่นสักที กองผ้าสูงเท่าภูเขาลูกเล็กๆ จึงเกิดขึ้น

ปกติจะดูปฏิทินอยู่บ้างว่าวันไหนวันพระวันเจ้า และจะเตรียมของถวายพระที่หิ้งพระที่ห้อง ตกเย็นก็ซื้อดอกไม้มาไหว้อีกที หรือบางครั้งก็เตรียมของไปวัดบ้าง แต่ช่วงเวลาเตรียมงานที่ผ่านมา กับการให้เวลากับงานแต่เช้าๆๆ เลยลืมเรื่องนี้ไป รู้ตัวอีกทีว่าวันพระก็ตอนค่ำเสียแล้ว เพราะที่ตลาดจะมีร้านดอกไม้เขียนติดไว้ว่า "วันนี้วันพระ" เลยได้แต่ซื้อพวงมาลัยมาไหว้แทน

อันนี้ถือว่าเป็นนิสัยโดยสันดานก็ว่าได้ ฮ่าๆ ไม่ได้เครียดกับงานขนาดนั้น แต่ด้วยความที่ทำมันอยู่ 

และไม่ใช่คนจัดการอะไรได้ดีมีแผนระดับ A+ ขนาดนั้น การขี้เกียจพูดและอธิบายต่อใครๆ เลยเกิดปัญหาด้านความสัมพันธ์ไปโดยทั้งที่รู้ตัว ใช่ รู้ตัวว่ากระทบ เมื่อมาทบทวนอีกทีความสัมพันธ์ดีๆ ก็จางลงแล้ว

งานไม่เคยทำร้ายเรา หากเราเองที่สร้างความสมดุลให้ตัวเองได้ไม่ดีพอ

งานคือความรับผิดชอบ และชีวิตประจำวันรวมถึงคนรอบข้างก็ต้องรับผิดชอบไปด้วยกัน

เมื่อมองเห็นเล็บที่ยาวมากของตัวเอง ทำให้รู้ว่าเราลืมที่จะตัดมันจริงๆ

เราไม่รู้สึกตัวเลยว่าเล็บมันยาว เพราะเราไม่ได้สนใจมันในช่วงเวลานั้น

จนมารู้ตัวอีกที เล็บก็ยาวเสียแล้ว

ภาพจากเกม Typoman - Heart Rocker