เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ในหนึ่งวันrain_blablobly
ที่ซ่อนเงิน
  • รู้แล้วว่าทำไมเราไม่มีเงินเก็บ 
    เพราะเราไม่คิดจะเก็บเงิน 
    เงินก็เลยไม่อยากอยู่ให้เราเก็บ
    แค่ความเห็นส่วนตัวจากนิสัยเก็บเงินไม่อยู่ของตัวเอง
    เห็นเขาแชร์วิธีเก็บเงินกันหลายรูปแบบมากเลย
    แต่เราก็ไม่เคยจะสนใจและมองว่าทำไมขั้นตอนต้องซับซ้อนขนาดนั้น

    พอมองลบ เงินก็เลยไม่เคยบวกเพิ่มเข้าในกระเป๋า
    คือไม่ใช่ไม่อยากเก็บ แต่เคยเก็บแล้วก็ต้องเอาออกมาใช้
    เพราะวินัยหรือความเสมอต้นเสมอปลายเราไม่มี
    ไม่มีวินัยในทางปฏิบัติ ไม่มีความเสมอต้นเสมอปลายที่จะทำให้นานๆ

    อ่ะ ปรับทัศนคติให้ทันโลก ทันชาวบ้านชาวช่องเขาหล่อยสิ

    เอาจริงๆ ก็ไม่เคยเก็บเงินหรือออมเงินเป็นจริงเป็นจังนะ
    นิสัยแบบนี้ไม่มีเลยก็ว่าได้ ประหยัด มัธยัสถ์ เก็บหอมรอมริบ หรือแบบอีสานจะเรียกว่า "เขียม"
    เลยตั้งใจใหม่สิ ลองเก็บดูสิ แล้วจะเก็บใส่อะไร แบบไหนดี ทันใดนั้น ก็มองเห็นกองหนังสือ

    นี่แหละ ซ่อนไว้ในหนังสือแล้วกัน แนบไว้เหมือนการซ่อนตัวของที่คั่นหนังสือ
    จากนั้นก็ซ่อนไว้หลายๆ เล่ม เล่มหนึ่งจะมีกี่ใบก็ได้ หรือกี่บาทก็แล้วแต่ เราไม่ได้จำกัด
    จะเป็นใบเล็ก 20 / 50 บาท หรือจะ 100 / 500 บาท ก็ตามกำลัง
    เราก็เลยซ่อนเงินไว้กับหนังสือหลายๆ เล่ม ซึ่งก็มีจำได้บ้างไม่ได้บ้างว่าเงินอยู่เล่มไหน
    และก็จะแทรกเล่มที่มีเงินไว้ในตำแหน่งใหม่ เพื่อไม่ให้ตัวเองจำได้ หรือวางไว้ล่างสุดจะได้ดึงออกมายาก
    เพิ่งใช้วิธีนี้ได้ 3 เดือน เงินก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่ก็ต้องมาตะบะแตกวันนี้ เพราะจำเป็นต้องใช้จริงๆ

    เลยไปค้นเปิดหาว่าอยู่เล่มไหนบ้าง
    โอ้โห ยังกะค้นหาสมบัติ (ก็สมบัติไหม) ในถ้ำลึก เพราะเปิดหลายเล่มมาก 
    เปิดแบบเร็วๆ เล่มนี้ไม่มี เล่มนี้ละ ก็ไม่มี เล่มนี้สิ โอเคเจอแล้วใบ 20 
    แล้วใบ 100 กับ 500 ละ อยู่ไหน โหหหหห เปิดแล้ววาง เปิดแล้ววางอยู่หลายเล่ม
    จนได้เงินตามจำนวนที่ต้องการนั่นแหละ ถึงหยุดค้นหา 

    จากวิธีการนี้ที่เพิ่งใช้และเพิ่งปรับทัศนคติตัวเองให้เก็บเงินเป็นอย่างจริงจังได้แล้ว
    หลังผ่านการทดลองใช้งานมา เราถือว่าโอเคเลยสำหรับนิสัยแบบตัวเอง
    เพราะอย่างน้อยเราก็ได้พึ่งพามันยามจำเป็นแม้เงินจะไม่มากก็ตาม
    อย่างน้อยก็ได้ทัศนคติด้านบวกเรื่องนี้ รู้สึกว่า เห้ย เราทำได้ 
    แม้ไม่มากมายและไม่นานเท่าไหร่ก็ต้องไปเปิดมาใช้ ทำให้เรารู้สึกมีที่พึ่งเรื่องนี้ 
    ไว้เอามาสังเวยหนังสือใหม่ ทดแทนอันเก่าและออมอันใหม่ ให้ได้นานขึ้น

    ถ้าใช้วิธีนี้หนังสือต้องอยู่ในห้องส่วนตัวพอสมควร คือมีแต่เราที่เข้าถึงหนังสือได้
    ถ้าคนอื่นจะยืมหรืออยากดูก็ต้องมีเราอยู่ด้วย จะได้ปลอดภัยกับเงินของเรา ฮ่าๆ
    จากภาพหนังสืออยู่ในห้องนอนเลย ซึ่งก็มีแค่เราที่ใช้และเข้าถึงได้

    ความคาดหวังที่ไม่สูง คือ
    • ฝึกเก็บเล็กผสมน้อยให้เป็นนิสัยที่ดี ประจำ สม่ำเสมอ และนานขึ้น ก่อนจะไปพึ่งมัน
    • มีที่พึ่งยามจำเป็น มากน้อยไม่ว่ากัน
    ขอแค่นี้ก่อน เพราะถ้าทำได้ต่อเนื่องเสมอต้นเสมอปลายก็น่าจะได้อะไรมากขึ้นกว่าเดิม



    สุดท้ายขอจบด้วยข้อความจากหนังสือที่อ่านเมื่อคืน
    ขอบอกก่อนว่าไม่เคยคิดอ่านหนังสือแนวนี้เลย ง่ายๆ คือ อคติ ฮ่าๆ แต่พอได้อ่านแล้วก็ไม่ใช่อย่างที่เราตั้งกำแพงไว้ เพราะไม่ได้อีกแง่หนึ่งก็ได้อีกแง่หนึ่ง อาจเพราะเราหันมาสนใจมันแล้ว มันก็เลยน่าสนใจ


    การลาออกครั้งสุดท้าย : ภานุมาศ ทองธนากุล (พิมพ์ครั้งที่ 30) 

    การประหยัด คือ การทำงานศิลปะ

    เพราะคนประหยัด คือ ผู้ซึ่งสร้างความพึงพอใจให้กับชีวิต โดยเสียค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด
    เพราะนี่แหละคือ หัวใจของการประหยัด สิ่งนี้เข้าไปอยู่ได้ในทุกเรื่องของชีวิตเรา

    โชคไม่ดีนักที่เราอยู่ในยุคที่คนประหยัด น่าอายกว่า คนฟุ่มเฟือย




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in