เราว่ามันคือการทดสอบคำถามหลักว่า อาชญากรรมคืออะไร และประกอบด้วยอะไรบ้าง ถึงจะเป็นอาชญากรรมโดยสมบูรณ์

ภาคแรก - ระบบซิบิลตัดสินค่าจิตใจ แล้วเลือกปฏิบัติกับคนที่มีแนวโน้มก่ออาชญากรรม ด้วยการบำบัด ก่อนก่อเหตุ

บางคนบำบัดได้

บางคนบำบัดไม่ได้ ต้องถูกควบคุมไปตลอด

บางคนใส่ใจกับการบำบัดมากไป จนบางที abuse คนอื่น เพื่อบำบัดตัวเอง

และคนที่มีสภาวะนิรโทษอย่างมาคิชิมะก็โผล่มา

คนที่ก่ออาชญากรรมได้โดยค่าจิตใจไม่เปลี่ยนแปลง ต่อให้ทำความผิดต่อหน้า แต่โดมิเนเตอร์ก็พิพากษาไม่ได้

ภาคสาม - ภาคนี้น่าจะต่อยอดมาจากภาคสอง แต่เป็นการแชร์การกระทำออกไป เพื่อให้ไม่ส่งผลต่อค่าจิตใจ จะจับผิดได้ต่อเมื่ออาชญากรรมเกิดขึ้นแล้ว แต่ลงโทษไม่ได้เพราะไซโคพาสปกติ แล้วยังบวกการวางแผนซับซ้อน จัดฉากให้ดูเป็นอุบัติเหตุ บางครั้งเป็น by victim's choice ด้วย ยิ่งสืบยาก

>> ค่าไซโคพาส ส่งผลต่อการก่ออาชญากรรม

>> ควบคุมคนที่มีไซโคพาสสูงแต่ยังไม่ทำความผิด ถูกต้องแน่รึเปล่า?

>> คนที่ค่าไซโคพาสต่ำ ก็ก่ออาชญากรรมได้ ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ

>> แล้วจะใช้อะไรมาเป็นเกณฑ์ลงโทษ?

คำถามพวกนี้น่าจะเป็นแกนหลักของเรื่อง ที่ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าจะมาถึงขนาดนี้

ทั้งเรื่องผู้ลี้ภัย การแทรกแซงประเทศอื่น เขตกักกันอาชญากรแฝง ปฏิบัติการทางการทหาร ศาสนา ฯลฯ

รวมไปถึงการที่ผู้คนให้ซิบิลหา compatible ให้ทุกอย่าง แทบไม่ได้คิด หรือตัดสินใจอะไรเอง เหมือนมี AI ส่วนตัว คอยช่วยคิดแทนตลอด

เรื่องอาชญากรรมนี่แค่เสี้ยวๆ แต่ก็เป็นสิ่งที่เราสงสัยในไซโคพาสมาตั้งแต่แรก และการปรากฏตัวของมาคิชิมะ ก็สั่นคลอนทุกอย่างมานับแต่นั้น

โดยส่วนตัวเราไม่ชอบระบบซิบิล เพราะเรื่องไซโคพาสนี่แหละ อะไรที่มันยังไม่ take action ก็คือยังไม่ผิดป้ะ? นี่คุมตัวเหมือนผิดที่ค่าจิตใจขุ่นอ่ะ ยังไม่ทันทำผิดอะไรก็โดนลดขั้นเป็นพลเมืองชั้นสองซะงั้น!?

// จากที่เคยเวิ่นไว้ : https://twitter.com/piccarioman/status/1213508910964858880?s=19