ผู้หญิงกับเรื่องกินเป็นของคู่กัน

ทันทีที่บอกพัดชาว่าอยากให้มีคนทำหนังสืออาหารของคนชอบกิน กินอย่างเดียว—ไม่ได้หมายถึง

กินอาหารหนึ่งอย่าง แต่หมายถึง กินอย่างไม่สนใจประวัติศาสตร์ หลักการ ที่มาที่ไป ส่วนประกอบ

วิธีปรุงหรืออะไรก็ตามที่จะทำให้การกินอาหารมีเนื้อหาสาระมากไปกว่าความอิ่มอร่อย

ตามประสาคนที่รู้จักกันมานาน เราไม่แปลกใจแม้แต่น้อยเมื่อพัดชายกมือจับจองว่าอยากเป็นเจ้าของโปรเจ็กต์หนังสือเล่มนี้เสียเอง และก็เหมือนไปกดโดนปุ่มอะไรเข้า พอพูดถึงเรื่องกิน ความในใจของหญิงสาวก็พรั่งพรูออกมา ในโลกนี้มีอาหารอะไรบ้างที่เธอชอบ แค่ตอนคุยกันเล่นๆ พัดชายังนึกสนุกหยิบมาเล่าให้ฟังจนแทบจะรู้สึกหิวตามได้ตั้งหลายเมนู

แล้วจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับอาหารทั้งที พัดชาบอกว่านี่มันเป็นโอกาสอันดีที่เธอจะออกเดินทางเพื่อตามหาว่าในโลกนี้ยังมีอะไรอีกบ้างที่เธอควรจะจัดเข้าลิสต์ของอร่อยประจำตัว (อืมมมม...คุยกันถึงตรงนี้ แต่ใจเรายังอยู่ที่เมนูซอฟต์ครีมที่พัดชาบรรยายความอร่อยซะเหมือนกำลังกินไปคุยไปด้วยอย่างนั้น)

และความในใจที่หญิงสาวมีต่ออาหารการกินต่างๆ ก็พรั่งพรูออกมาอีกนับสิบเมนู ก่อนจะจบการสนทนาด้วยการแยกย้ายกันออกไปหาอะไรกิน 

ใดใดในโลกล้วนอร่อยจัง เล่มนี้โดยพัดชา เอนกอายุวัฒน์ น่าจะทำให้พัดชามีความชอบธรรมด้านการกินมากขึ้น (ถ้าใครมาถามว่าทำไมกินเก่ง ก็น่าจะบอกได้ว่ากำลังหาข้อมูลเขียนหนังสือ) และก็ยังมีข้ออ้างในการแวบไปเที่ยวต่างประเทศมากขึ้นด้วยเหตุผลว่า จะไปหาอาหารอร่อยๆ มาเขียนหนังสือ 

ว่ากันว่าผู้หญิงกับของอร่อยเป็นของคู่กัน แต่ของอร่อยก็เป็นคู่ปรับตลอดกาลของผู้หญิงที่ยังกังวลเรื่องสุขภาพ ความงาม และน้ำหนักตัวอยู่ดี

แต่ในที่นี้ น่าจะยกเว้นพัดชา!

เราว่า คนที่ได้กินของอร่อยบ่อยๆ เป็นคนโชคดี ยิ่งไปกว่านั้น คนที่กินอะไรก็อร่อย ยิ่งเป็นคนที่โชคดี

เราเองก็โชคดีที่ได้มาเขียน ใดใดในโลกล้วนอร่อยจัง ทำให้เราได้ออกไปใช้ชีวิตเอร็ดอร่อย แถมได้ไปเที่ยวเล่นถึงสี่ประเทศ และที่สำคัญคือ ทำให้เรามีข้ออ้างในการกินทุกอย่างที่ขวางหน้าได้อย่างชอบธรรม! (คือนอกจากจะเที่ยวในหน้าที่แล้วก็ยังกินในหน้าที่อีกต่างหาก) และด้วยความทุ่มเทในการทำต้นฉบับ ระหว่างเขียนหนังสือเล่มนี้ น้ำหนักของเราขึ้น (อย่างง่ายดาย) และลง (อย่างยากเย็น) ไปทั้งหมดสามรอบด้วยกัน จนรู้สึกว่าเล่มหน้าจะหันไปเขียนหนังสือฮาวทูควบคุมน้ำหนักแทนแล้ว

เพราะฉะนั้น

ถ้าหากมีเมนูใดทำให้คุณผู้อ่านเกิดความอยากอาหารจนต้องออกไปตามหามากินได้ 

ทางเราจะรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมาก :”)