from ARGONAVIS - ARGONAVIS from BanG Dream! AAside Main Story บทที่ 5

ตอนที่ 1 : ก่อนประกาศผล

[—— Live Royal Fes]

[ณ งานประกาศผล 1st Round]

ยูโตะ : จะประกาศผลแล้วสินะ…เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาแล้วแฮะ…

วาตารุ : ไม่สมกับเป็นยูเลย …แต่ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกันนั่นแหละนะ

บันริ : ใจเย็นๆ น่า ไม่ใช่ว่าจะรู้แพ้รู้ชนะมันรอบนี้เลยสักหน่อย

ริโอะ : เพราะตัวเฟสเองก็จะดำเนินต่อไปนี่นะ แต่ถึงอย่างนั้นถ้าได้ที่ 1 ตั้งแต่ครั้งแรกก็จะทำให้โลกจำเราได้

เท่ากับว่าวงที่ได้ที่ 1 ในรอบนี้ก็จะนำห่างไปอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?

บันริ : นั่นสินะ ได้ที่ 1 ไว้ก่อนจะดีที่สุด

ยูโตะ : อ๊า อย่าพูดแบบนั้นสิ! อย่างงี้ก็ยิ่งตื่นเต้นน่ะสิ! ใช่ไหมล่ะ เร็น!

เร็น : ………

วาตารุ : เป็นอะไรเหรอ เร็น? เหม่อเชียว

เร็น : เปล่า แค่คิดว่าชูคุง…เมมเบอร์ εpsilonΦ ไม่มากันเลยสักคนน่ะ…

ยูโตะ : ก็ทำหลายๆ อย่างไปตั้งขนาดนั้น คงไม่มีหน้ามาเจอวงอื่นล่ะมั้ง?

ริโอะ : ถึงดูแล้วจะไม่ใช่คนแบบนั้นก็เถอะ…

บันริ : นั่นสินะ ดูน่าจะมาอย่างอารมณ์ดีซะมากกว่า

วาตารุ : ถึงจะคิดเรื่องคนที่ไม่มาไปก็ไม่ได้อะไรหรอก ที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้…

เราต้องยอมรับให้ได้ว่าพวกเราในตอนนี้จะโดนประเมินออกมาแบบไหน

ยูโตะ : วาตารุพูดถูกแล้ว! แต่ฉันเองก็กำลังจะพูดแบบนั้นเหมือนกันแหละนะ!

บันริ : …นั่นสินะ เพราะก็ไม่ได้มีบ่อยๆ ที่จะถูกประเมินแบบเห็นกันชัดๆ แบบนี้

ริโอะ : ฉันเองก็คิดเหมือนกัน ก็รู้อยู่หรอกว่าคาใจเรื่องอุจิกาวะ แต่ตอนนี้ควรโฟกัสที่ตัวเองกันก่อนนะ นานะโฮชิ

เพราะทีมที่จะชนะได้ก็ต้องทำแบบนั้นแหละ

เร็น : …อื้ม เข้าใจแล้ว จะโฟกัสไปที่เรื่องของพวกเราเองนะ

—————————————

เคนตะ : นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกครั้งสำคัญ… ก็อยากคว้าอันดับดีๆ ไว้เพื่ออนาคตนะ

เรียว : เพื่อทำให้ผู้คนมากมายมีความสุขกันก็ต้องก้าวไปข้างหน้าให้ไกลยิ่งขึ้นไปอีกเนอะ

เรออน : จะพิสูจน์ให้ดูเอง…ว่าพวกเราเป็นที่ 1

มิยูกิ : ถ้ายังไงก็อยากชนะแบบขาดลอยไปเลยเนอะ

นายูตะ : ทุกจุดก็เป็นแค่ทางผ่านเท่านั้นล่ะ ทางผ่านเพื่อให้ฉันไปสู่จุดสูงสุด…

—————————————

LIGHT : ถ้าชนะขึ้นมาล่ะก็จะลาออกจากงานแล้วมาทำด้านดนตรีอย่างเดียว… อ๊า ไปคิดเรื่องแบบนั้นตั้งแต่ตอนนี้ไม่ได้สิ! 

ZACK : อุ… ตื่นเต้นกว่าตอนแข่งเกมอีกมั้งเนี่ย…

HARU : เอาล่ะ ผลจะออกมาเป็นยังไงกันนะ… แต่จะเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นแหละเนอะ!

D : พวกเราทำสิ่งที่ควรทำไปแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับผู้ชมแล้วล่ะ…ว่าทุกคนจะมองยังไง

FELIX : ทุกสิ่งมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้สินะ ไม่สิ…เป็นแวมไพร์แท้ๆ จะมาขอพรต่อพระเจ้าก็แปลกๆ สินะ?

—————————————

โคเฮย์ : …ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไม่จำเป็น รอดูผลกันก่อนเถอะ

มิซากิ : อ๊า…รีบๆ ประกาศมันสักทีเซ่! ตอนรอมันอยู่ไม่สุขนะเฟ้ย!

อาโออิ : ไม่ว่าจะโดนประเมินออกมายังไง พวกเราก็ไม่เปลี่ยนไปหรอก เพราะงั้น…ต้องไม่เป็นไรแน่!

ยามาโตะ : พอตื่นเต้นแล้วท้องมันหิวขึ้นมาเลยแฮะ…

ฟูตะ : ไหนๆ ก็อยากคว้าที่ 1 มาแล้วฉลองกันแบบเต็มที่ด้วยกันกับทุกคนเลย!

—————————————

คานาตะ : เฮ้อ~ …อยากไปที่งานจัง ว่าจะไปป่วนแบบสะดุดตาเลยแท้ๆ

ทาดะโอมิ : ผมเองก็อยากไปเหมือนกัน พวกคนที่ได้ที่สุดท้ายจะทำสีหน้ายังไงกันนะ?

เรย์จิ : ชูเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะไม่ไปเข้าร่วม เพราะฉะนั้นก็รอดูอยู่ที่นี่เงียบๆ กันซะ

ฮารุกะ : หึ…ไม่ชอบที่ที่มันวุ่นวายอยู่แล้วล่ะ ช่วยได้มากเลย

ชู : ………

—————————————

พิธีกร : ขออภัยที่ให้รอครับ ทุกท่าน!

จากนี้ผมจะขอทำการประกาศผล Live Royal Fes 1st Round แล้วนะครับ!

วงใดกันที่จะเป็นผู้ชนะในรอบแรก จากทั้ง 5 วงที่ได้รับเลือกมาจากทั่วประเทศ!?

จะขอประกาศแล้วนะครับ!

วงที่ได้อันดับ 1 ใน Live Royal Fes 1st Round ก็คือ ——

ตอนที่ 2 : ที่ได้ขึ้นไปยืนบนจุดสูงสุดคือ

พิธีกร : วงที่ได้อันดับ 1 ใน Live Royal Fes 1st Round ก็คือ ——

GYROAXIA!!

นายูตะ : …หึ

มิยูกิ : เยส! แต่ก็รู้อยู่แล้วล่ะนะว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้!

เรออน : ทำได้แล้ว… ฮะๆ…ทำได้!

เรียว : อื้ม มีความสุขจัง อยากแบ่งความสุขนี้ไปให้กับทุกคนด้วยเนอะ

เคนตะ : พวกเราชนะไปก่อนสินะ ทำได้แล้วนะนายูตะ

นายูตะ : …มันก็แน่นอนอยู่แล้ว จะไปดีใจอะไรมันทุกครั้ง

เคนตะ : ฮึ…

พิธีกร : อย่างนั้นก็ขอเชิญ GYROAXIA ทุกท่านขึ้นมาบนเวทีเลยครับ!

—————————————

ฟูตะ : โถ่ ไม่ได้ที่ 1 ล่ะ… แต่…ถ้าเป็นไจโรก็ช่วยไม่ได้เนอะ!

FELIX : คราวนี้คงต้องปล่อยให้ไจโรชนะไปก่อน แต่…ครั้งต่อไปจะเป็นยังไงกันนะ? ฮุๆ

เร็น : ไจโรเนี่ย…นายูตะคุงเนี่ยสุดยอดจริงๆ นั่นแหละ! ผมเองก็…

(…เอ๊ะ? “ผมเองก็” …อะไรน่ะ?)

—————————————

ชู : …ไร้สาระ

—————————————

พิธีกร : ยินดีด้วยนะครับ GYROAXIA! รบกวนขอตัวแทนช่วยกล่าวความรู้สึกในตอนนี้หน่อยครับ!

มิยูกิ : เขาว่างั้นแน่ะ เอ้า ไปสินายูตะ

นายูตะ : หา? ใครจะไปกัน

เรออน : พูดอะไรน่ะ คนออกหน้าก็ต้องเป็นนายน่ะสิ!

เรียว : ทุกคนน่าจะอยากฟังเสียงของนายูตะกันนะ~

เคนตะ : นี่ก็เป็นหนึ่งในงานน่า ฝากด้วยนะ นายูตะ

นายูตะ : ชิ… เฮ้ย เอาไมค์มา

พิธีกร : ค ครับ

นายูตะ : พวกนาย…มาสุขมาเศร้าอะไรกับผลที่แน่นอนอยู่แล้วกัน?

ยังไงฉันก็ต้องได้ที่ 1 อยู่แล้ว ชัยชนะในครั้งนี้ก็เป็นแค่ทางผ่านเท่านั้นแหละ

ไม่ว่าจะที่ผ่านมา หรือจากนี้ไป…ใครก็ตามท่ี่มาขวาง ฉันจะบดขยี้มันให้หมด จนกว่าจะสิ้นซากไปซะ

อย่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่อง แล้วคอยชื่นชมฉันด้วยความอิจฉาโดยที่ตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้ไปซะเถอะ

พิธีกร : เอะ…เอ๊ะ?

เรออน : เจ้าหมอนั่นหนีไปแล้วเนี่ย!? เอาไงต่อล่ะทีนี้!

เคนตะ : …ไม่ไหวเลย ขอโทษนะครับ ขอไมค์หน่อยครับ

ที่พวกเราชนะได้ในครั้งนี้เป็นเพราะทุกคนที่คอยเป็นกำลังใจให้กับพวกเราเลยครับ

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากๆ เลยนะครับ

มิยูกิ : ขอบคุณที่ช่วยเชียร์นะ!

เรออน : เอ่อ ขอบคุณมากๆ เลยครับ!

เรียว : ขอบคุณน้า~

เคนตะ : แต่…อย่างที่นายูตะบอกไปเมื่อครู่นี้ เป้าหมายของพวกเรานั้นอยู่เหนือสิ่งนี้ไปอีก…นั่นก็คือระดับโลกครับ

จากนี้พวกเราก็จะไม่ออมมือครับ เพราะ GYROAXIA ตั้งใจที่จะมาชนะทุกเฟสอยู่แล้วครับ

มิยูกิ : เนอะ

เรออน : แน่นอนอยู่แล้ว

เรียว : อื้ม ดีมากเลยเนอะ นั่นน่ะ

เคนตะ : จากนี้ก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ เท่านี้ล่ะครับ GYROAXIA ครับ

ตอนที่ 3 : ลีดเดอร์รวมตัว 

[— ไม่กี่วันต่อมา]

ปัง (เสียงปิดประตู)

ยูโตะ : สวัสดีครับ— โกเรียวจาก Argonavis ครับ!

เร็น : นานะโฮชิครับ…

เคนตะ : ทางนี้

เฟลิกซ์ : ขอโทษที่ต้องรบกวนเวลานะยูโตะ เร็นก็ด้วย ขอบคุณนะ

โคเฮย์ : เท่านี้ก็มากันครบแล้วสินะครับ

ยูโตะ : รวมตัวลีดเดอร์ยกเว้นของวง εpsilonΦ … แล้ววันนี้มีอะไรเหรอครับ? ดูเหมือนจะไม่ได้มาฉลองหลังจบเฟสรอบแรกกันด้วยสิ

เฟลิกซ์ : อื้ม ถึงทุกคนคงจะมีหลายๆ ความคิดเห็นต่อผลของเฟสกันก็เถอะนะ แต่วันนี้มาลืมเรื่องนั้นไปกันก่อนเถอะ

เคนตะ : มีปัญหาที่ควรสะสางไว้ก่อน เพื่อให้เฟสนี้ดำเนินต่อไปในอนาคตน่ะ

ยูโตะ : …เรื่อง εpsilonΦ สินะ

เฟลิกซ์ : ถ้าพูดให้ถูกคือ ชู แล้วก็เรย์จิที่ทำงานให้กับชู จะมาคุยเรื่องสองคนนี้กันน่ะ

โคเฮย์ : …เอ๊ะ? เดี๋ยวนะครับ เมมเบอร์คนอื่นๆ ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่มาขัดขวางวงอื่นเหรอครับ

เคนตะ : ถ้าตามที่พวกเราไปสืบมาก็ตามนั้นล่ะ …หรือมีอะไรที่น่าสงสัยอีก?

โคเฮย์ : …เปล่าครับ

เคนตะ : งั้นขอพูดต่อเลยนะ อย่างที่รู้ๆ กันว่าเฟสที่จัดขึ้นในวันก่อน ตอนช่วงครึ่งแรกเกิดเหตุการณ์อุปกรณ์ขัดข้องจนเละเทะไปหมด

เฟลิกซ์ : ถึงช่วงครึ่งหลัง ฟูไรกับไจโรจะสามารถขึ้นแสดงได้โดยไม่มีปัญหาอะไร… แต่ผมก็นึกถึงเหตุผลหนึ่งขึ้นมาได้

ยูโตะ : เหตุผล…?

เฟลิกซ์ : มีอยู่สองจุดที่แปลกๆ ในการก่อเหตุก่อกวนติดต่อกัน อย่างแรกคือ…การก่อกวน Argonavis 

เคนตะ : ทั้งที่กับวงอื่นแล้วจะใช้วิธีทางอ้อมในการก่อกวนอย่างการใช้อินเทอร์เน็ตหรือแฟนๆ เพื่อให้ตามตัวยาก แต่เพราะอะไรอุจิกาวะ ชูถึงได้เลือกที่จะก่อกวนด้วยตัวเองตรงๆ แค่กับ Argonavis 

ยูโตะ : เรื่องสมุดโน้ตกับเรื่องที่มาขีดเขียนแชร์เฮาส์สินะ…

เฟลิกซ์ : ที่แปลกอีกอย่างคือ…การที่ชูบอกเรื่องนั้นกับเร็นตรงๆ

เร็น : เอ๊ะ……

ยูโตะ : …ผมว่าผมไม่เคยบอกนะ?

เคนตะ : ฟังมาจากวาตารุน่ะ

…หมอนั่นแค่ตอบเพราะฉันถามน่ะ อย่าไปโกรธเลยนะ

ยูโตะ : ไม่โกรธหรอกครับ… ผมที่รู้อยู่แท้ๆ แต่กลับไม่บอกทุกคนต่างหากที่ผิด

เฟลิกซ์ : …ยูโตะไม่อยากให้คนมาสงสัยเร็นสินะ?

เร็น : …!

เฟลิกซ์ : งั้นขอพูดต่อเลยนะ? และสิ่งที่พวกเราได้มาจากข้อสงสัยเหล่านั้นคือ ชูผูกติดอยู่กับ Argonavis น่ะ

เคนตะ : ที่ช่วงครึ่งหลังของเฟสไม่มีปัญหาเรื่องอุปกรณ์แล้วก็คงเพราะได้ก่อกวน Argonavis ซึ่งเป็นเป้าหมายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เฟลิกซ์ : อาจเป็นเพราะชูคงสนใจเธอ— สนใจเร็นเป็นพิเศษน่ะ นี่คือที่ผมคิดไว้

เร็น : …ผมเหรอครับ?

เคนตะ : ในขณะที่ทำสิ่งต่างๆ มากมายลับหลัง อุจิกาวะคุงกลับเผยตัวต่อหน้าเธอแล้วบอกสิ่งที่ทำลงไปให้ฟัง

เฟลิกซ์ : ชูอยากบอกเร็นคนเดียวเท่านั้นน่ะ เพราะฉะนั้น…คงมีเหตุผลอะไรสักอย่าง

โคเฮย์ : …เป็นไปได้ไหมครับว่าก็แค่สุ่มเลือกเอา? 

เฟลิกซ์ : …ชูเป็นเด็กที่ถ้าสนใจอะไรแล้วก็จะสนใจอยู่แบบนั้นน่ะ 

พอชอบใจของเล่นชิ้นหนึ่งแล้วก็จะเอาแต่เล่นของเล่นชิ้นนั้นอยู่ตลอด…จนกว่าจะพัง

เคนตะ : …ฟังดูเหมือนจะรู้จักดีเลยนะครับ

เฟลิกซ์ : อืม…คงต้องเล่าให้ฟังไว้จริงๆ สินะ

เร็น : …เอ๊ะ?

เฟลิกซ์ : ผมรู้จักชูตอนเด็กๆ มาตั้งแต่ก่อนมีเฟสแล้วน่ะ 

ตอนที่ 4 : เด็กหนุ่มผู้โดดเดี่ยว

เฟลิกซ์ : ชูเป็นเด็กที่ฉลาดแล้วก็เก่งมากๆ… แต่มักจะอยู่ตัวคนเดียวเสมอและดูเหงาๆ

เมื่อก่อน ผมเลยสาธิตเรื่องดนตรีให้ดู โดยที่หวังว่านั่นจะช่วยกลบความเหงาของเขาได้

เคนตะ : …ทำไมถึงได้เก็บเงียบไว้ล่ะครับ?

เฟลิกซ์ : เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ แล้วดูเหมือนชูเองก็ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่รู้จักกับผมมาก่อนเหมือนกัน

อีกอย่าง มันเป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้วเลยคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะกะตือรือร้นอยากเล่าออกมาเองน่ะ…

โคเฮย์ : …จะบอกว่าตอนนี้ไม่เป็นแบบนั้นแล้วเหรอครับ?

เฟลิกซ์ : เพราะความโดดเดี่ยวของชู…กำลังถลำลึกลงไปยิ่งกว่าตอนที่ผมรู้จักเสียอีกน่ะ โดยที่ไม่รู้วิธีบรรเทาความโดดเดี่ยวนั้นเลย

แล้วความโดดเดี่ยวที่ไม่มีที่ไปนั้นก็แปรเปลี่ยนมาเป็นความก้าวร้าว และในตอนนี้ความก้าวร้าวนั้นก็ถูกนำไปลงที่ผู้อื่น

ที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น…ก็คือพวกผู้ใหญ่รอบตัวเขาในตอนเด็กนั่นแหละ ซึ่งผมเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

ยูโตะ : ………

เฟลิกซ์ : ชู…กำลังกลบความโดดเดี่ยวของตัวเองด้วยการดูถูกและเล่นสนุกกับผู้อื่น แต่ว่า—

แต่…มีแค่เธอเท่านั้นที่ต่างออกไปนะ เร็น

เร็น : ชูคุง…เล่าสิ่งที่ตัวเองทำให้ผมฟัง…

เฟลิกซ์ : ใช่แล้ว ชูที่เฝ้ามองความทุกข์ของคนอื่นอย่างสนุกสนานมาตลอดกลับเปิดเผยตัวเองแค่กับเธอ

ไม่แน่…ชูอาจจะ——

??? : นินทาลับหลังคนที่ไม่อยู่งั้นเหรอ งานอดิเรกดีใช้ได้เลยนี่ พี่ชายแวมไพร์

ยูโตะ : …อุจิกาวะ!?

โคเฮย์ : ทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ!?

ชู : รู้หรอกน่าว่าพวกพี่ชายน่ะตามสืบเรื่องผมกันไปทั่ว

ก็นึกว่าจะวางแผนชั่วร้ายอะไรกันเลยมาดู…ที่ไหนได้ เอาแต่คุยกันเรื่องน่าเบื่อ น่าผิดหวังชะมัด

เฟลิกซ์ : …แอบฟังอีกแล้วเหรอ ชู

เคนตะ : ไหนๆ แล้วก็ขอถามตรงๆ เลยแล้วกัน เธอเป็นคนวางแผนก่อกวนวงที่เข้าร่วมเองทั้งหมดใช่ไหม?

ชู : ก็ใช่น่ะ? แล้วจะทำไมล่ะ?

เคนตะ : …เรากำลังอัดเสียงบทสนทนานี้ไว้อยู่นะ ไม่ว่าอะไรใช่ไหม

ชู : ไม่ว่าอะไรสักหน่อย ต่อให้เรื่องนี้แดงไป หรือจะโดนสั่งห้ามไม่ให้เข้าร่วมเฟส ป่านนี้แล้วจะเป็นยังไงก็ช่าง

ยูโตะ : อะไรล่ะนั่น…! ขอโทษมาเลยนะ!!

นายน่ะ…นายเผาของสำคัญ…ของเมมเบอร์วงเรา! มันเอาคืนกลับมาไม่ได้นะรู้ไหม!!

ชู : ของสำคัญ… อ๋า ไอ้โน้ตสกปรกเล่มนั้นน่ะเหรอ? เรื่องนั้นขอโทษด้วยแล้วกัน ยกโทษให้ทีนะ

ยูโตะ : …แก!!

เร็น : อย่านะ ยูโตะ!

ยูโตะ : เร็น……

ชู : น่ารำคาญ…

เร็น : ชูคุง…เธอ…ต้องการอะไรกันแน่เหรอ?

ชู : ………หา?

เร็น : เธอ…ต้องการอะไรถึงได้ร้องเพลงอยู่เหรอ? ผมอยากรู้…ช่วยบอกทีสิ!

ชู : ของแบบนั้นน่ะ…ไม่มีหรอก ก็แค่ฆ่าเวลาเล่นๆ เท่านั้นแหละ เป็นแค่เรื่องเล่นไร้สาระที่จะจบลงเมื่อไรก็ได้——

เร็น : โกหก!!!

ชู : ………

เร็น : ถ้าอย่างนั้น…ทำไมผมถึงประทับใจไลฟ์ของพวกเธอล่ะ! ทำไมถึงละสายตาไปไม่ได้เลยล่ะ! 

ทำไมหัวใจถึงได้สั่นคลอน…เพราะเสียงของชูคุงล่ะ!

ชู : จะไปรู้เหรอ! มายัดเยียดความคิดที่คิดไปเองใส่คนอื่นแบบนี้ ทางนี้ก็เดือดร้อนน่ะสิ!?

เร็น : คิดไปเองแล้วมันผิดตรงไหน!!

มีความรู้สึกร่วมไปกับเพลงที่ตัวเองประทับใจ ไปกับคนที่แต่งเพลงนั้นขึ้นมา ไปกับเหล่าคนที่แสดงเพลงนั้น! แล้วมันผิดตรงไหนกัน!

ทั้งฟังเพลง ทั้งแสดงเพลงแล้วได้สิ่งเหล่านั้นช่วยเอาไว้มันไม่ดีตรงไหนล่ะ!!

เพราะแบบนั้นพวกเราเลยมีความฝันในการอยู่ในวงขึ้นมา…แล้วแบบนั้น…มันผิดตรงไหนกันเล่า!!

ชู : ……………หนวกหู

เร็น : …เอ๊ะ?

ชู : …หนวกหู…หนวกหู หนวกหู หนวกหู หนวกหู! หนวกหู หนวกหู หนวกหู หนวกหู หนวกหู หนวกหู!!

แกมันหนวกหูจริงๆ! ไม่เห็นจะเข้าใจเลย!

ตอนที่ 5 : ผู้ชี้ทาง

ชู : ได้การฟังเพลงช่วยเอาไว้? ได้การแสดงเพลงเหล่านั้นช่วยเอาไว้!? มีความฝันในการอยู่ในวง!!??

บ้าหรือเปล่า!? ดูโทคุซัทสึมากเกินจนสมองหยุดอยู่แค่ระดับประถมรึไง!?

เร็น : อย่ามาดูถูกโทคุซัทสึนะ! มีตั้งหลายอย่างที่ผู้ใหญ่เองก็ดูแล้วสนุก!

ชู : ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นสักหน่อย! เจ้าบ้า—!

—————————————

เคนตะ : …ทะเลาะกันอย่างกับเด็กเลยแฮะ

ยูโตะ : ขอโทษที…พอเป็นเรื่องโทคุซัทสึแล้วจะอเลิร์ตจนกลายเป็นเหมือนเด็กทันทีตลอดเลยน่ะ…

โคเฮย์ : เอ่อ ดูแล้วอุจิกาวะมากกว่านะที่…

เฟลิกซ์ : ผมเองก็อาจจะเพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน

ชูที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมาอย่างซื่อตรง— ราวกับเด็กๆ แบบนี้

—————————————

ชู : ช่างผมเหอะน่า! จะมารุมซักไซ้แล้วห้ามไม่ให้เข้าร่วมเฟส หรือจะให้แยกวงก็เอาเลย ทำตามที่พวกแกชอบเลยสิ!

เร็น : ไม่เอาเด็ดขาด! 

ชู : งั้น…จะให้ทำยังไงเล่า!!

เร็น : ก็อยู่กับดนตรีต่อไปสิ!!

ชู : ………หา?

เร็น : อยู่กับดนตรีต่อไป…ทำวงดนตรีต่อไปสิ ชูคุง…

ชู : …………

เร็น : ผมไม่รู้…ว่าเธอทำวงดนตรีอยู่ด้วยความรู้สึกแบบไหน…ไม่แน่ อาจจะไม่มีวันเข้าใจเลยก็ได้

แต่อยากฟังนะ ผมอยากฟัง! อยากฟังเพลงของ εpsilonΦ…ฟังเธอร้องเพลง…มากกว่านี้อีก!

ชู : …หา…อะไรล่ะนั่น ก็เป็นแค่เด็กชอบงอแงนี่นา

เร็น : ผมก็แค่…

ชู : พอแล้วล่ะ…อะไรจะเป็นยังไงก็ช่างแล้ว

พี่ชายสี่ตา เสียงที่อัดไปจะเอาไปทำอะไรก็เชิญ จะปล่อยลงเน็ตหรือจะเอาไปให้บริษัทดัคริเวอร์ก็แล้วแต่

เร็น : ชูคุง…

ชู : งั้นก็ ไปล่ะ

ยูโตะ : แบบนี้…เท่ากับเคลียร์จบแล้วหรือยังนะ?

เคนตะ : ตราบใดที่เรายังมีไฟล์เสียงอยู่ ก็คงไม่ทำอะไรแผลงๆ แล้วล่ะ…

โคเฮย์ : เท่ากับว่าจะไม่มีการก่อกวนเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง…ใช่ไหมครับ?

เคนตะ : ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็ดีอยู่หรอก

เร็น : เฟลิกซ์ซัง…ชูคุง…จะอยู่กับดนตรีต่อไปไหมครับ

เฟลิกซ์ : …ไม่รู้สิ เพราะสำหรับเขาแล้ว ที่ผ่านมาดนตรีก็เป็นแค่ของเอาไว้เล่นอย่างหนึ่งเท่านั้น

แต่ถ้าเขามองเห็นความหมายอื่นของมัน… ไม่สิ…นี่ก็เป็นแค่ความคาดหวังของผมเท่านั้นล่ะ

ถึงแม้ชูจะปล่อยมือจากดนตรีไป ผมก็ห้ามไว้ไม่ได้หรอก…ไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปห้ามด้วย

เร็น : ถ้าอย่างนั้นต้องเป็นใครกัน…

เฟลิกซ์ : เป็นคำถามที่ยากเชียว นั่นสินะ…

ถ้าหากมีคนที่จะมาช่วยชี้ทางให้เขา—— หรือคนที่จะมาก้าวเดินไปพร้อมกับเขาล่ะก็…

—————————————

ยูโตะ : กลับมาแล้ว—! นี่ๆ ฟังที! มีเรื่องสุดยอดๆ เกิดขึ้นด้วยล่ะ!

บันริ : กลับมาแล้วเหรอ! ที่สำคัญกว่านั้นมีข่าวใหญ่ล่ะ!

เร็น : เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ริโอะ : เมื่อกี้ทางผู้จัดเพิ่งมีประกาศออกมา

วาตารุ : ว่า εpsilonΦ… จะไม่เข้าร่วมเฟสรอบต่อไป

เร็น : ………เอ๊ะ?