อาโออิ : กลิ่นก็หอมจริงๆ นั่นแหละ... ว่าแต่ไปเอาข้าวที่ดูแพงๆ แบบนี้มาจากไหนน่ะ?

ยามาโตะ : แวะไปหาที่บ้านแล้วที่บ้านก็ให้มาน่ะ

อาโออิ : อ้อ ไม่นานนี้ก็บอกไว้นี่เนอะว่าจะไปที่บ้านหน่อย ไม่ได้ไปนานใช่ไหม ได้คุยอะไรกันหรือเปล่า?

ยามาโตะ : บอกมาว่า “พยายามเข้าล่ะ”

อาโออิ : แค่นั้นเหรอ?

ยามาโตะ : บอกมาแบบนั้นแล้วก็ให้ข้าวมา

อาโออิ : อย่างนี้นี่เอง... เป็นพ่อแม่ที่ดีมากเลยเนอะ

ยามาโตะ : งั้นเหรอ?


อาโออิ : ก็ให้ข้าวที่ลูกชายชอบมากๆ มาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรใช่ไหมล่ะ? แถมยังเป็นข้าวดูหรูแบบนี้อีก
แสดงว่าเชื่อใจยามาโตะแล้วก็เป็นกำลังใจให้อยู่ไง

ยามาโตะ : ...อย่างนั้นจริงเหรอ

อาโออิ : ...ว่าแต่ดูดีๆ นี่มันข้าวแบรนด์ดังนี่! ที่เขาเรียกกันว่าเพชรในวงการข้าวเลย!

ยามาโตะ : งั้นเหรอ? แต่ปกติที่บ้านก็กินข้าวอันนี้กันน่ะ

อาโออิ : ปกติงั้นเหรอ... เอาเป็นว่ากินให้เต็มที่แล้วต้องพยายามกับเฟสเข้าแล้วสินะ!

ยามาโตะ : นั่นสินะ... มาพยายามเต็มที่กันเถอะ สาบานต่อข้าวนี่เลย

อาโออิ : สาบานกับข้าวซะแล้วเรอะ!