แค่ถ้อยคำก็ทำให้ฉันเจ็บได้
เปิดบทความด้วยเรื่อง "แค่ถ้อยคำก็ทำฉันเจ็บได้"
มีอยู่วันหนึ่งเราต้องทำงานเกี่ยวกับหนังสือเด็ก ว่าด้วยเรื่องการกลั่นแกล้งกันแต่เด็ก พาให้ย้อนไปนึกถึงเรื่องราวสมัยเด็กๆเลย แต่มารู้ตัวเอาตอนทำงานว่า ใช่ นั่นคือการกลั่นแกล้ง (ฺฺBully) นี่นา ยกตัวอย่างเช่น ตอนเด็กเราเป็นคนเต้นเก่งมาก เราออกแบบท่าเต้นให้น้องๆสมัยประถม แต่เราโดนเพื่อนคนอื่นหาว่าเราอ่อยผู้ชาย แล้วก็ไม่ให้เราเข้ากลุ่ม (ตามหลักการแล้ว การกีดกันคนใดคนหนึ่งออกจากกลุ่มหรือการกลั่นแกล้งอย่างหนึ่ง) ครูเรียกแม่เราไปคุยแล้วบอกแม่เราว่าเราบ้าผู้ชาย (เอิ่บ) ความจริงอ่านถึงแค่ตอนนี้ก็พอจะเห็นอะไรหลายอย่างจากสังคมในห้องเรียนบ้านเราได้ล่ะนะ
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยลองไปศึกษาที่มาที่ไปและผลกระทบที่น่ากลัวของ verbal bully มา และไปเจอเข้ากับ...
Eating Disorder
โห ทำร้ายกันจังวะ
เราเชื่อว่าผู้ปกครองทุกคนคงได้เห็นข่าวของเมืองนอกเรื่องการกลั่นแกล้งกันอยู่บ่อยๆ ส่วนใหญ่มักจะเป็นการล้อเลียน หรือการดูถูกซึ่งทำให้เด็กๆ รู้สึกเศร้าหรือบางคนอาจถึงขั้นฆ่าตัวตาย บางครั้งอาจเป็นการกลั่นแกล้งกันในโรงเรียน หรือบางครั้งก็เป็นการกลั่นแกล้งกันทางโซเชียลมีเดีย (social bullying) แน่นอนว่าต้องมีการแตกประเด็นเรื่องพฤติกรรมการติดเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์และความสามารถในการสื่อสารอยู่แล้ว แล้วจะมาเล่านะคะ
ผลกระทบจากการกลั่นแกล้งในวัยเด็กที่เราได้ค้นพบคือพฤติกรรมการกินที่ผิดปกติ (eating disorder) ตามหลักการของ EDI (Eating Disorder Inventory) ได้แบ่งอาการผิดปกตินี้เป็น 3 อย่างคือ หนึ่ง คนที่เป็นคลั่งผอมและกลัวน้ำหนักขึ้นอย่างรุนแรง หรือ Anaroxia สองคือคนที่เป็น bulimia หรือพูดง่ายๆ คือคนที่กินเยอะในช่วงแรกๆ และพยายามกำจัดอาหารนั้นออกจากร่างกายด้วยการล้วงคอ และสามคือคนที่ไม่พอใจในรูปร่างของตนเองอย่างรุนแรง หรือ Body dissatisfaction
นักวิจัยได้ทำการทดลองหาความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยทุกประเภทที่มีพฤติกรรมการกินที่ผิดปกติและประสบการณ์การโดนกลั่นแกล้งตั้งแต่เด็ก พบว่ากว่า 46% ของกลุ่มประชากรที่เป็นโรคจาก 92 คนถูกล้อเลียนเรื่องรูปร่างจากเพื่อนๆ ในโรงเรียน และที่น่าแปลกใจคือ 8% ที่รองลงมาคือการโดนล้อเลียนโดยคนในครอบครัวเอง
เมื่อหาความสัมพันธ์โดยใช้วิธีการทางสถิติ สรุปผลออกมาได้ว่าปัจจัยสองอย่างนี้ (การล้อเลียนเรื่องรูปร่างและพฤติกรรมการกินที่ผิดปกติ) สัมพันธ์กัน โดยเฉพาะการไม่พอใจในรูปร่างของตนเองอย่างรุนแรงเมื่อเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ คำถามคือ อะไรกันนะที่เป็นตัวเชื่อมเหตุและผลนี้เข้าด้วยกัน
คำตอบที่เด่นชัดเลยคืออารมณ์ชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ความอับอาย (shame) โดยตามปกติความอับอายจะมีหลายมิติ แต่มิติที่จะพูดถึงในโพสต์นี้คือความละอายและไม่พอใจในรูปร่างของตนเอง การถูกล้อเลียนโดยเพื่อนหรือครอบครัวในวัยเด็กจะทำให้สเกลหรือมาตรวัดของความอับอาย (shame) มากขึ้น ในแง่มุมของเด็กที่โดนล้อเลียนเรื่องรูปร่างจากพ่อแม่หรือคนในครอบครัว นั่นหมายถึงการไม่ใส่ใจหรือคิดว่าตัวเด็กๆ เป็นบุคคลคนหนึ่งที่ควรให้เกียรติ (โดยปกติแล้วพ่อแม่ควรเห็นว่าลูกเป็นเพื่อมนุษย์คนหนึ่งตั้งแต่เด็กยังเป็นทารก) นอกจากนี้ยังส่งผลถึงความฉลาดทางปัญญาและเกิดอารมณ์ที่เป็นไปในแง่ลบ เมื่อถูกล้อเลียนจนส่งผลให้เกิดความอับอาย นั่นหมายถึงการฝังใจและรู้สึกไม่พอใจในรูปร่างของตัวเองอย่างรุนแรงจนทำให้เกิดอาการผิดปกติทางการกินขึ้นมา
คือมันไม่ใช่แค่การกินน้อย น้ำหนักลดลง หรือไม่มั่นใจ แต่โรคการกินอาหารที่ผิดปกตินี้นั้นอันตรายถึงชีวิตได้เลย
ในความเป็นจริงแล้ว เราคิดว่าเด็กๆ (ไม่อ่ะ หมายถึงทุกคนในตอนนี้ด้วย) ควรมีความมั่นใจและได้เป็นตัวเองอย่างเปิดเผยและเป็นอิสระ ไม่ควรมีใครแม้กระทั่งคนในครอบครัวมาทำให้เด็กๆ เกิดบาดแผลในจิตใจ การล้อเลียนเรื่องรูปร่างมักเกิดขึ้นในโรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ เราว่าคุณพ่อคุณแม่ควรหาวิธีที่จะทำให้เด็กๆ เล่าเรื่องต่างๆ ให้ตนเองฟัง และสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องให้กับเด็กๆ เพื่อสุขภาวะทางอารมณ์ที่ดีและไม่จำเป็นต้องมีอะไรในร่างกายของเด็กที่ต้องอับอายนะ
เจ็บปวดน่าดูถ้าจะโตมาแล้วเจ็บปวดกับแค่คำพูดของใครก็ไม่รู้
เจอกันตอนหน้าจ้า
ใครอยากอ่านข้อมูลเพิ่มตาม ตามไปที่นี่ได้เลย
Childhood Experience of being bullied and teased in the eating disorder by Rachel Sweetingham and Glenn Waller
Copyright 2007 John Willey and SonPublished online in Wiley Interscience
ซวีนี่
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in