เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องสั้น--ความรู้สึกimonkey7th
--องค์ประกอบของความเหงา--



  • "กูอ่านหนังสือหรือดูหนังหว่อง ๆ แหว่ง ๆ เว้า ๆ สมัยนี้ กูเห็นแม่งมีองค์ประกอบหลายอย่างคล้ายกัน"
    "ยังไงวะ"

    "บุหรี่ เบียร์ ไวน์ และการหายไปของใครบางคน"
    "แล้วไง ?" (เอามือล้วงไลท์เตอร์มาจุดมาร์โบโรที่คาบรออยู่)

    "ไม่รู้สิอยากเล่าให้ฟัง"
    "อืม"(ปล่อยควันฟุ้งละลายไปกับลม)"กูว่าคนเราแม่งเกิดมามีอารมณ์เดียวดาย และอยากตายกันทุกคน อยู่ที่ว่าจะสะกดมันได้สักเท่าไหร่" 

    "กูก็คิดแบบนั้น เราแม่งเจ็บปวดกับสิ่งที่เราเผชิญ จนบางทีกูก็คิดว่าเหงาที่เรามีอาจเป็นอารมณ์แห่งความสุขที่สุดที่มนุษย์พึงหาได้ "
    "อืม คนเราแม่งไม่อยู่สุขหรอก เดี๋ยวก็วิ่งไปหาทุกข์ เดี๋ยวก็กระโดดไปหาปัญหา เมื่อถึงเวลาก็ปล่อยวาง เจ็บปวดทั้งตอนที่ยังไม่รู้อะไร จนกระทั่งรู้แล้วก็ไม่วายเจ็บช้ำกับเรื่องที่รู้มา ไปก็เจ็บ มาก็เจ็บ"(เคาะเถ้าบุหรี่เหลือเพียงแสงแดงและควันลอยเอื่อย)

    "อืม กูมาคิดนะเว้ยตอนที่เราเป็นเด็ก แม่งไม่ต้องคิดอะไร วิ่งเที่ยวเล่น ไม่รู้ประสา อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ"
    "ก็ไม่ใช่กับทุกคนหรอก บางคนเกิดมาก็เจ็บปวดเลย มึงกับกูอาจโชคดีที่ได้ยืมความสุขมาใช้ก่อนตอนยังเด็ก โตมาค่อยเจ็บช้ำชดใช้หนี้ที่ยืมมา กับบางคนไม่มีโอกาส ขาดวิ่นมาแต่ต้น"

    "มนุษย์ทุกคนปราภนาให้ถึงวันสิ้นโลก"  
    "อืม (พยักหน้าเบา ๆ ) เท่ดี"  

    "1Q84"  
    "คือ?"

    "หนังสือเหงา ๆ เล่มนึงที่กูอ่านมา" 
    "ถ้าว่างกูคงไปหาอ่านบ้าง"

    "ว่าแต่มึงเหงาที่สุดตอนไหนวะ"
    "ตอนที่กูทำ'องค์ประกอบ'ที่มึงพูดถึงหายไปมั้ง"

    "คือ?"
    "ตอนที่กูไร้ซึ่งบางสิ่งให้คิดถึง"

    "หมายถึงตอนที่ไม่มีอะไร หรือใครอยู่ข้างกายเหรอ"
    "ไม่ ตอนที่ไม่รู้ว่าต้องคิดถึงอะไรต่างหาก สำหรับกู การโหยหาบางอย่างคือการทำให้ตัวเองหายเหงา... นั่งคิดพินิจบางอย่างที่เคยเข้ามาแล้วผ่านไป... แต่การนึกถึงบางอย่างที่เคยมีอยู่จริงแล้วหายไปดื้อ ๆ ต่างหากที่ทำให้กูเหงา บางอย่างที่ไม่รู้ว่ามันไปหลบซ่อนที่ไหน ชุดความจำบางช่วงที่หายไป"

    "เช่นตอนที่เตะบอลกัน แล้วจำได้แต่ตอนที่แพ้ หรือ ชนะ"
    "ใช่ นึกไม่ออกว่าก่อนลงสนามเราทำอะไร ใครคุยอะไรกับเรา หรือเราทำอะไร ตอนที่รักใครสักคนแล้วนึกไม่ออกว่ารอยยิ้มเขาเป็นเช่นไร หรือสัมผัสความอุ่นวาบในหัวใจตอนเรารักกันไม่เจอ"

    "โหย อย่างนี้เรื่องเหงาในชีวิตมึงก็มหาศาลสิ"
    "ไม่หรอก กูจำไม่ได้ไงว่าอะไรหายไปบ้าง แค่บางเวลาที่อยากนึกถึงมัน แต่นึกไม่ออก ตอนนั้นแหละถึงจะ เหงา"

    "อืม แปลกดี"
    "มันเหมือนเรายืนมองร่องรอยของหลุมกลวงเปล่าที่เต็มไปด้วยเศษซาก รากฝอย ของต้นไม้ความทรงจำ พิจารณาสืบค้นว่ามันคือต้นอะไร สุดท้ายไม่ได้อะไรนอกจากความว่างเปล่าที่มองเห็น" 

    "เมื่อเรานึกไม่ออกว่าชุดความจำนั้นคืออะไร เราก็เสือกดัดแต่งความทรงจำใหม่เข้ามาแทนที่"
    "ใช่ เหมือนจิกซอที่หายไป แล้วก็หาอันใหม่มาแทน รูปแบบเหมือนกัน ใกล้เคียงกัน แต่ยังไงก็ไม่ใช่ชุดเดียวกัน" 

    "เราทุกคนล้วนเป็นนักตัดแต่งความทรงจำ"
    "โอ้ อันนี้ก็เท่"  

    "ลักษณ์ อาลัย ของ อุทิศ เหมะมูล"
    "น่าอ่านอีกเช่นกัน"  

    "สรุปคือ บางอย่างที่ตื่นขึ้นมาแล้วหายไป ไม่ทำให้มึงเหงาเท่ากับบางอย่างที่มึงนึกไม่ออกว่ามันหายไป"
    "อืม เป็นเช่นนั้น"(บดขยี้บุหรี่กับพื้น พ่นควันสุดท้ายให้ฟุ้งราวกับอยากให้ปกคลุมโลกนี้เอาไว้)
    "เอาเบียร์หน่อยมั้ย"

    "รอท่านผู้นำมาเปิดพิธีเหรอ?"
    "ยังขาดอะไรอีก"

    "ไวน์ และการหายไปของใครบางคน" 
    "ฮ่า ๆ "
    ....

    "วันหนึ่งมึงจะหายไป"
    "ใช่วันหนึ่งกูจะหายไป"(ยกเบียร์ขึ้นซัดอึกใหญ่) 

    "มึงกลัวหรือเสียใจบ้างมั้ยที่เป็นเช่นนั้น"
    "แต่ก่อนกลัว เดี๋ยวนี้ไม่"  

    "ทำไม"
    "การกลายเป็นแค่บางอย่างที่หายไปของใครบางคน หรือเป็นแค่บางคนที่ไม่มีตัวตนให้คิดถึง เป็นแค่เรื่องธรรมดาของชีวิต" 

    "กลายเป็นความเหงา"
    "ใช่ กลายเป็นความเหงา"

    "แด่ความเหงา"(ยื่นเบียร์ไปข้าง ๆ)
    "แด่ความเหงา"(ยกเบียร์ขึ้นชนเบา ๆ ) 



    "กูว่ามึงมี 'องค์ประกอบของความเหงา' ครบกว่าหนังสือที่กูอ่านอีก"


    (มองดูความมืดเบื้องหน้า ค่อย ๆหยิบ บุหรี่ เบียร์ ไวน์ หนังสือ 'หนึ่งคิวแปดสี่' วางไว้ข้างตัว ก่อนอัดควันเข้าปอด ปลายมวนแดงวาบในความมืด)

    "มึงอาจนึกอะไรไม่ออกแล้วค่อยเหงา แต่กูนึกถึงมึงทีไร กูแม่งโคตรเหงาว่ะ"





    "หลับให้สบายนะเพื่อน..."






     
    #แด่ความเหงา -------------------
    CR PIC: https://goo.gl/HghTb3

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in