ผีเสื้อสาวตัวหนึ่งท่ามกลางฝูงผีเสื้อทั้งหลาย เธอมีปีกที่โปร่งใส ต้องแสงอาทิตย์ เต็มไปด้วยความงดงาม

ผีเสื้อทั้งหลายหลอกล้อกันไปตามทาง ทุกตัวดูแช่มชื่นและเบิกบาน

ทุกอย่างรายล้อมไปด้วยกลิ่นดอกไม้หอมบานสะพรั่ง กลมกลืนไปกับกลิ่นใบหญ้า และเสียงเล็กหวานของนกตัวน้อย

ผีเสื้อฝูงนี้กำลังเดินทางไปทำหน้าที่ประจำฤดู ทุกตัวตื่นเต้นและกระตือรือร้น รวมถึงผีเสื้อสาวด้วย

ขณะกำลังบินผ่าน กอดอกไม้เขียวขจี ผีเสื้อสาวเหลือไปเห็นหนอนผีเสื้อตัวหนึ่ง

มันอ้วนฉุ เชื้องช้า และน่าเกลียด 

ผีเสื้อสาว ไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้เลย 

มันได้แต่ระลึกถึงวันที่มันก็เคยเป็นหนอนอ้วนน่าเกลียดมาก่อน

ผีเสื้อสาวเริ่มสะอื้นเบาๆ จากนั้นมันก็เริ่มบินไม่ไหว

มันดิ่งตกลงมาเรื่อยๆตามแรงโน้มถ่วงและการกระพือปีกที่แสนเชื่องช้า

เมื่อสัมผัสกับใบไม้ใบหนึ่งไม่ไกลไปจากที่ที่หนอนอ้วนฉุกำลังนอนทุกข์ทรมานเพราะไม่สามารถกินใบไม้ที่ยอดอ่อนได้

ผีเสื้อสาวร้องไห้อย่างหนักหน่วง

มันขดตัวแน่นเหมือนกับตอนอยู่ในดักแด้ 

จู่ๆ ภาพตอนที่มันกำลังทุกข์ทรมานเช่นนี้ก็เข้ามาในหัวเป็นฉากๆ

มันอยากหันหน้าหนี กลับทำได้เพียงต้องเพ่งมองอย่างเจ็บปวด

ในที่สุด ผีเสื้อสาวก็กลับกลายไปเป็นหนอนอ้วนฉุน่าเกลียดตัวนั้น

ตัวเดิมกับที่มันวิ่งหนีมาตลอดชีวิต

ตัวเดิมกับที่หลอกหลอนมัน 

แท้จริงแล้ว ไม่เคยหายไปไหน