สวัสดีคนอ่านอีกครั้งนะครับ ขณะที่ผมกำลังเขียน ผมก็กำลังนับถอยหลังเวลาที่จะสอบเก็บคะแนนครั้งแรกของรายวิชา . . . จำไม่ได้ว่ารหัสอะไร มันคือกลศาสตร์ ผมเตรียมการสำหรับวิชานี้มาประมาณเกือบหนึ่งสัปดาห์ แต่ก็ไม่ใช่แค่วิชานี้เท่านั้นหรอกครับ ยังมีเทอร์โมไดานามิกส์ และ ฟิสิกส์ ตัวแสบอีกสองวิชา ผมจะไม่พูดถึงรายละเอียดของแต่ละวิชานะ นอกจากคนอ่านจะงงว่ามันคืออะไร ผมก็ยังไม่สามารถอธิบายเป็นตัวอักษรให้เข้าใจได้อย่างง่าย ๆ หรอกครับ ฮ่า ๆ

โอเค ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองอยากพิมพ์อะไรอีก แต่บทความนี้คือในส่วนของวันที่ผมพักผ่อนสมองด้วยการดู คุณหมอหิน หรือด็อกเตอร์สโตน . . . -*- ผมแค่รู้สึกว่า ในช่วงนี้ผมได้เจอแรงบัลดาลใจที่วิ่งเข้าใส่ผมเรื่อย ๆ จนทำให้ผมเริ่มรับมือกับพายุ ที่พร้อมจะโถมใส่ผมได้ทุกเมื่อ *พายุที่ผมกล่าวถึง หมายถึงปัญหาที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว 

ถือว่าเป็นก้าวเล็ก ๆ อีกก้าวสู่เส้นทางอีกยาวไกลที่รอผมไปสนุกอยู่

ขอให้วันนี้เป็นอีกวันที่ดีของคุณ ส่วนผมก็ขอก้าวเดินต่อไปอีกก้าวเล็ก ๆ อีกก้าวหนึ่ง

แล้วเจอกันในเรื่องถัดไป

สวัสดีครับ

วิชช์ (_วิชรินทร์ นิรนามกุล_)