สวัสดีเชียงคาน พอถึงเชียงคานฉันคิดว่าการเดินทางจะจบลงและเริ่มต้นการท่องเที่ยว แต่พอลงจากรถสองแถว เดินเข้าซอยเพื่อหาที่พักที่จองไว้ ก็ต้องเริ่มเดินทางหาที่พักอีกแล้ว การเดินทางครั้งนี้อาจใช้เวลาไม่นานมาก ฉันเดินหาไปเรื่อยๆถามคุณลุงคุณป้าแถวนั้นไปเรื่อยๆ แล้วฉันก็เดินมาถึงที่พักที่จองไว้สักทีเย้!! แต่พอมาถึงที่พักดันไม่เจอเจ้าของที่พักเจอแต่นักท่องเที่ยวที่มาพักเหมือนกัน นั่งไปพักใหญ่ๆ ฉันเลยตัดสินใจโทรหาพี่เจ้าที่พัก แล้วพอพี่เจ้าของที่พักรับสายพี่แกก็รีบมาเปิดห้องให้ แล้วบอกรายละเอียดต่างๆภายในที่พัก ให้อารมณ์แบบได้นอนบ้านเพื่อนเลยอ่ะ เพราะพี่แกเป็นกันเองแนะนำที่เที่ยวต่างๆให้ด้วย น่ารักมากๆเลยแหละใจดีด้วย ฉันนำของเข้าไปเก็บในห้องพัก แล้วรีบออกไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินทันที เพราะตอนฉันไปถึงร้านต่างๆก็เริ่มตั้งเยอะแล้ว ฉันเดินถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆคนเดียวแบบไม่คิดอะไรปล่อยให้เวลาและตัวฉันเดินไปพร้อมๆกัน เดินไปจนสุดทุกๆซอย ขากลับมาที่พักฉันเลือกที่จะไปเดินซอยริมโขงที่ไม่ค่อยมีแสงไฟ มีแค่ไฟตามร้านอาหารร้านเหล้าแถวๆนั้น ที่มีแสงไฟส่องสว่างเป็นบางช่วง มันดูเหมือนจะน่ากลัว แต่ฉันกับรู้สึกสบายใจมากกว่ากลัวไม่รู้ทำไม ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายตัดสินใจไปนั่งที่ร้านๆหนึ่ง คนในร้านก็เยอะพอสมควร ฉันเข้าไปนั่ง แล้วสั่งเบียร์มานั่งกิน บรรยากาศมันช่างชวนให้นั่งจริงๆ วิวริมโขงพร้อมสายลมอันเหน็บหนาวกับเบียร์เย็นๆมันช่างชิลอะไรแบบนี้นะ นั่งไปได้สักพักฉันก็จ่ายตังค์แล้วเดินกลับที่พัก พอถึงที่พัก ฉันก็รีบไปอาบน้ำ เพื่อที่จะนอนพักแล้วตื่นไปดูทะเลหมอกในวันพรุ่งนี้
.
การเดินทางของฉันจบลงแต่การท่องเที่ยวของฉันกำลังเริ่มขึ้น?
รออ่านบทความต่อไปนะคะ(: