??
พอถึงเมืองเลยได้สักพัก ฉันก็เดินทางต่อด้วยรถสองแถวคันใหญ่ที่มีคนบนรถไม่ถึง 10 คน ด้วยขนาดรถที่ใหญ่ทำให้ทุกคนต่างนั่งกันคนละมุม ทำให้การเดินทางของฉันบนรถสองแถวคันนี้ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นกับใครเลยสักคน นั่งไปสักพักคนบนรถก็ลงหมดแล้ว เหลือเพียงฉันคนเดียวที่ยังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง พระอาทิตย์ก็เริ่มลับขอบฟ้า เริ่มมีหมอกจางๆบวกกับลมที่พัดเล็กน้อย อากาศเริ่มเย็นขึ้น สองข้างทางที่เต็มไปด้วยภูเขาแลต้นไม้ มันช่างเป็นบรรยากาศที่ฉันเชื่อว่าใครหลายคนที่ทำงานหนักๆหรือเจอเรื่องแย่ๆมากำลังต้องการบรรยากาศแบบนี้แน่ๆ เพราะฉันเองมาที่นี้เพื่อตามหาบรรยากาศแบบนี้โดยตรง และฉันก็ได้เจอมันแล้ว และในที่สุดรถก็หยุดการเดินทางลง เพราะถึงที่หมายที่ฉันจะมาแล้ว
ถึงแล้วจ้าเชียงคาน
.
การเดินทางของฉันจบลงแต่การท่องเที่ยวของฉันกำลังเริ่มขึ้น?
รออ่านบทความต่อไปนะคะ(: